Θυμός για τον τελικό του Κυπέλλου

Με ανάρτηση του στο facebook ο πρώην ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής βόλεϊ σχολίασε τα όσα θλιβερά συνέβησαν στο γήπεδο του Ελληνικού, μίλησε για τον πόλεμο που δέχτηκε από τους διοικούντες το ελληνικό βόλεϊ και που τον έκαναν να απαυδήσει με το χώρο, ενώ απέδωσε τη διαιώνιση της βίας στην προσπάθεια των παραγόντων να γαντζωθούν στις καρέκλες τους.

Αναλυτικά η ανάρτηση του Στέλιου Προσαλίκα:

«Δεν ξέρω πόσοι αλήθεια θυμούνται, πέρασαν ήδη 4 χρόνια από τα θλιβερά γεγονότα του Final 8 της Πάτρας και την απόφαση για την αναβολή του τελικού και την τέλεσή του χωρίς τη μικρή μερίδα των μαινόμενων φανατικών οργανωμένων των δύο «αιωνίων».

Τεράστια κρίση που η μοναδική απόφαση να διεξαχθεί με μαθητές και αθλητές σε ένα κατάμεστο και πανέμορφο αρχιτεκτονικά γήπεδο αναξιοποίητο αθλητικά μετά τους Ολυμπιακούς, την μετέτρεψε για δύο συνεχόμενα χρόνια σε θρίαμβο του αθλητικού θεάματος, υμνήθηκε σαν γιορτή του αθλητισμού… κτύπημα κατά της βίας… τιμήθηκε η Ομοσπονδία από την ΕΟΕ… ύμνοι από σύσσωμο τον αθλητικό και πολιτικό τύπο, μέχρι και ο πρόεδρος της ΔΟΕ έστειλε συγχαρητήριο μήνυμα κ.λπ.

Οι ζωντανές μεταδόσεις από την ΕΤ ήταν ότι καλύτερο για την ανάκαμψη του αθλήματος και ιδιαίτερα του φθίνοντος ανδρικού βόλεϊ. Δυστυχώς δεν έχω κάποια φωτογραφία από τους 2 τελικούς του 2009 και 2010...
Κανένα πρόβλημα βέβαια για την γνωστή ομάδα παραγόντων που ήθελε να ρίξει την Ομοσπονδία, συνέχισε τις μαζικές επιθέσεις, τις ειρωνείες, εκείνο τον μοναδικό για την ιστορία του αθλητισμού πόλεμο που δέχθηκα μέχρι να πω το “άι σιχτίρ”.

Η Ομοσπονδία του μπάσκετ συνεχίζει να ντύνει την κεντρική εξέδρα με πανό, η τηλεόραση κρύβει τον ετήσιο ρουκετοπόλεμο που κάνουν οι οργανωμένοι από τα πέταλα. Όλοι ελπίζουν ότι δεν θα έχει σοβαρά επεισόδια, φέτος την πάτησαν για μια ακόμα φορά αλλά και τι μ’ αυτό; σε λίγες μέρες όλα θα ξεχαστούν, αυτοί είναι έμπειροι παράγοντες δεν πιστεύουν στην ανοησία που πίστευα, ότι τάχα κρίνεσαι από το παραγόμενο έργο και άλλες τέτοιους ρομαντισμούς… Η διατήρηση της καρέκλας τους περνά από την στάθμιση του πολιτικού κόστους και άλλα τέτοια ρεαλιστικά που θα τους διατηρήσουν ισόβιους…»