Στέφανος για το «διαζύγιο» με τον Απόστολο Τσιτσιπά: «Το έκανα για το δικό του καλό, για να τον προστατεύσω»

Τον περασμένο Αύγουστο, ο Στέφανος Τσιτσιπάς πήρε μια μεγάλη απόφαση για την επαγγελματική του καριέρα, καθώς μετά από μια ζωή συνεργασίας με τον πατέρα του, Απόστολο, έριξε τίτλους τέλους στην σχέση των δύο πλευρών παίκτη-προπονητή.

Μιλώντας στο podcast της Καρολίν Γκαρσιά και Μπόρχα Ντουράν, «Tennis Insider Club», ο Έλληνας τενίστας αναφέρθηκε για πρώτη φορά λεπτομερώς στο εν λόγω «διαζύγιο», τονίζοντας μεταξύ άλλων πως την απόφαση αυτή την πήρε με γνώμονα το καλό του πατέρα του, ενώ στάθηκε και στη σχέση πατέρας-γιου, που θέλει να έχει με τον Απόστολο, μια σχέση, που είχε διαφοροποιηθεί όλο αυτό το διάστημα, που ήταν προπονητής του.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:

«Δεν νομίζω ότι θα τα κατάφερνα χωρίς τον πατέρα μου, ήταν εκεί για μένα κάθε μέρα, ως πατέρας και ως προπονητής, μου έδινε συμβουλές και με βοηθούσε κάθε μέρα. Ήταν εκεί από την αρχή. Είχαμε έντονες στιγμές, αλλά αυτό είναι το φυσιολογικό, δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς. Ήταν πάντα εκεί για μένα και είναι ένας πολύ συναισθηματικός άνθρωπος, μου έδειχνε πάντα τον τρόπο, πως θα έπρεπε να το κάνω. Είναι ένας άνδρας με τιμή και όταν έκανε λάθος το παραδεχόταν και ερχόταν και μου το έλεγε.

Αποφάσισα να σταματήσω τη συνεργασία μας γιατί έβλεπα ότι πολλά πράγματα άρχισαν να τον κουράζουν, δεν είχε τα ίδια επίπεδα ενέργειας. Ίσως και να έκανε συχνότερα λάθη από το συνηθισμένο. Και σκεφτόμουν ότι ίσως έπρεπε χρόνια πριν να πάρω τον δικό μου δρόμο, αλλά μου ήταν δύσκολο να αποσυνδεθώ από τον πατέρα μου που είχε κάνει τόσα πολλά για μένα. Στην τελική, ήταν εκείνος που έφερε όλα αυτά τα όμορφα πράγματα στη ζωή μου και το να τον απομακρύνω θα ήταν κάτι που θα τον πλήγωνε.

Από τον Σεπτέμβριο που αποφάσισα να σταματήσω τη συνεργασία μας, είμαστε σε επαφή, μιλάμε και τον χρειάζομαι για πατέρα μου, γιατί νομίζω πως με τη σχέση μας μέσα στο τένις τα πράγματα μπερδεύτηκαν και έχασα αυτή την αξία του πατέρα που θα ήθελα να έχω στην προσωπική μου ζωή.

Είχα μια πιο συναλλακτική αίσθηση όταν βρισκόμουν με τον πατέρα μου, τον είχα συνδέσει περισσότερο με το τένις στο μυαλό μου. Αυτό με αναστάτωσε τα τελευταία χρόνια, γιατί πάντα χρειαζόμουν τον πατέρα μου στο πλευρό μου, αλλά όπως τον θυμάμαι στα δώδεκά μου χρόνια.

Με πληγώνει να τον βλέπω γύρω μου στρεσαρισμένο, να τον βλέπω να υποφέρει. Και αυτός είναι ένας λόγος που τον άφησα να φύγει, γιατί με την προσωπικότητά του δεν θα παραδεχόταν ποτέ ότι υπέφερε ή ότι δεν αισθανόταν καλά. Και αν δεν το κάνει, θα πρέπει να το κάνω εγώ για αυτόν. Στο τέλος της ημέρας, είναι κάτι που έκανα για το δικό του καλό και για να τον προστατεύσω.

Πιστεύω πως ακόμα μέχρι σήμερα είναι πληγωμένος, αλλά δεν τον κατηγορώ, τον καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω ότι χρειάζεται χρόνο και για αυτό προσπάθησα να το πάω με το μαλακό. Μιλάμε, αλλά δεν μιλάμε κάθε μέρα, αυτό μπορεί να έδειχνε ότι είμαι απελπισμένος και τον χρειάζομαι πίσω. Προσπαθώ να το κάνω με έναν υγιή τρόπο και τον θέλω να είναι δίπλα στον Στέφανο, όχι στον παίκτη Στέφανο».