Το συγκινητικό «αντίο» στον Μασμανίδη

Μια ντουζίνα χρόνια πέρασε στην Βουλιαγμένη ο Οδυσσέας Μασμανίδης. Έβαλε τις βάσεις για την καριέρα του και είναι έτοιμος να ανοίξει τα φτερά του για να συνδυάσει στην Αμερική σπουδές και πόλο.

Όπως είναι φυσικό, η Βουλιαγμένη τον αποχαιρέτησε εγκάρδια, με μια συγκινητική ανακοίνωση, που περιγράφει το μακροχρόνιο πέρασμα του από την ομάδα, απ’ την πρώτη μέρα, μέχρι την τελευταία.

Αναλυτικά:

«Πριν απο 12 χρόνια ένας νεαρός πέρναγε την είσοδο του Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης συνοδευόμενος απο τους γονείς του, άγνωστος μεταξύ αγνώστων με διερευνητικό βλέμμα κατευθύνθηκε στην πισίνα του Ομίλου.

Εκεί συνάντησε τον πρώτο του προπονητή τον Αλέξη τον Σταϊκόπουλο και αφού γνωρίστηκαν για λίγο στα πλακάκια της πισίνας, ο νεαρός ξεκίνησε το πόλο, και την προσπάθεια να κρατήσει την μπάλα, να κολυμπήσει λίγο πιο γρήγορα, να δυναμώσει λίγο περισσότερο.

Στην συνέχεια και ενώ περνούσαν οι βδομάδες, οι μήνες, και τα χρόνια και η προσπάθεια του νεαρού συνεχιζόταν άλλαζαν και οι προπονητές του, με τον Αλέξη να δίνει την θέση του στον Παναγιώτη τον Πρίμπα, αυτός με την σειρά του στον Φίλιππο τον Σακέλη, στον Κώστα τον Δήμου, στον Γιώργο τον Σταϊκόπουλο, τον Τεό τον Λοράντο, ο μικρός νεαρός πλέον μεγάλωνε και εξελισσόταν σε ένα αθλητή που έδινε το αγωνιστικό και όχι μόνο στίγμα του, σε όποιο ηλικιακό πρωτάθλημα και αν αγωνιζόταν.

Στην διάρκεια όλων αυτών των χρόνων ο Όμιλος ήταν το σπίτι του, δημιούργησε φιλίες, σπουδαίες φιλίες, που θα κρατήσουν για μια ζωή, έκανε τις σκανταλιές του, κολύμπησε στην θάλασσα του ομίλου, ερωτεύθηκε, γέλασε, πόνεσε, έπεσε, σηκώθηκε, απογοητεύθηκε, πήρε μετάλλια, πολλά μετάλλια, και κύπελλα, πολλά κύπελλα, μα πάνω απο όλα έγινε ένας σπουδαίος νέος με ήθος, και με αρχές αξιοζήλευτες.

Για πότε πέρασαν αυτά τα 12 χρόνια κανείς δεν κατάλαβε αλλά τώρα ήρθε η ώρα ο νέος μας να ανοίξει τα φτερά του για να πετάξει ( υπερατλαντικά αυτή την φορά ), για την Αμερική, για το πανεπιστήμιο Berkeley στην μακρινή California όπου θα συνδυάσει σπουδές και πόλο.

Την Κυριακή το βράδυ είχε κατακτήσει ένα ακόμα πρωτάθλημα με την ομάδα του, το ένατο μας είπε και στενοχωριόταν που δεν έφτασε τα δέκα. Τον κοιτάζαμε απο μακριά ενώ έπινε την μπύρα του με την κοπέλα του ( μεγάλωσε πια ) και στην θέση του νεαρού βλέπαμε έναν άνδρα και καμαρώναμε όλοι.

Εμείς όλοι απο εδώ θα παρακολουθούμε τον Οδυσσέα μας στενά, στις αγωνιστικές αλλά και στις ακαδημαϊκές του υποχρεώσεις με την ευχή όλα να εξελιχθούν όπως τα έχει ονειρευτεί».