Αλέξανδρος Γούνας στο Sport-fm.gr: «Όταν αποσυρθώ, θέλω να ξέρω πως ήμουν ο καλύτερος που μπορούσα»

Ο ταλαντούχος πολίστας της Εθνικής oμάδας Άλεξανδρος Γούνας άνοιξε την καρδιά του στο sport-fm.gr και μίλησε για τις επιτυχίες της Ελλάδας στην υδατοσφαίριση, τις θυσίες που πρέπει να κάνει ένας νέος για να καταφέρει νια διακριθεί, την αντιμετώπιση των υδάτινων σπορ από την Πολιτεία, το ξεκίνημα του, αλλά και τους στόχους του για το μέλλον.

Συνέντευξη στους: Νικολέττα Γκαρέτσου και Δημοσθένη Καραμούζα

Πώς μπήκε το υγρό στοιχείο στη ζωή σου;

Μπήκε όταν ήμουν 10 χρονών. Είχα κάνει μέχρι τότε πολλές απόπειρες με διάφορα αθλήματα. Ξεκίνησα με καράτε, τένις και ποδόσφαιρο, αλλά η μητέρα μου δεν ήθελε να παίξω μπάλα και έτσι με έγραψε στο πόλο. Βέβαια ήταν και ο πατέρας μου αθλητής toy πόλο, είχε πάει μάλιστα σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες. Άρχισα δοκιμαστικά προπόνηση με τον Γιαννουρή στη Βουλιαγμένη, ο οποίος με προέτρεψε να ξαναπάω. Έτσι κάπως ξεκίνησαν όλα από τότε μέχρι και σήμερα.

Πόσο σημαντικό ήταν το γεγονός ότι ο Ναυτικός Όμιλος Βουλιαγμένης ήταν κοντά στο σπίτι σου;

Πάρα πολύ σημαντικό. Η Βουλιαγμένη είναι μια ομάδα που έχει αναδείξει πολλά ταλέντα στο χώρο της υδατοσφαίρισης. Επίσης το κλίμα και οι υποδομές είναι πολύ καλές και σε εμπνέουν. Τα καλοκαίρια η θάλασσα και το κολυμβητήριο ήταν το ιδανικό για ένα νέο να περνάει τις μέρες του εκεί. Θυμάμαι όταν έκλειναν τα σχολεία για διακοπές, πήγαινα από το πρωί και έφευγα τις νύχτες.

Τι βρήκες στο πόλο που δεν βρήκες στα άλλα σπορ που δοκίμασες;

Αρχικά, το νερό. Μου άρεσε πολύ η επαφή μου με την πισίνα. Το γεγονός ότι υπήρχε και η μπάλα έκανε το πράγμα όλο και πιο ενδιαφέρον. Δεν θα κρύψω ότι η σωματική επαφή και το ότι είναι ένα σκληρό σπορ με τράβηξε. Τέλος θα πω ότι και η ομαδικότητα είναι ένα στοιχείο που έπαιξε ρόλο για εμένα, δεν θα με φανταζόμουν σε ατομικό άθλημα.

Πόσο εύκολο είναι ένα μικρό παιδί να έχει διπλές και τριπλές προπονήσεις;

Δεν είναι καθόλου εύκολο. Παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες για το αν θα τα καταφέρει και δεν θα τα παρατήσει. Καταρχήν χρειάζεται θέληση, να βλέπεις το πόλο σαν διασκέδαση και όχι σαν αγγαρεία, γιατί σε τέτοια ηλικία δεν πρέπει να το κοιτάς σαν καταναγκαστικό έργο. Το δεύτερο και πολύ σημαντικό είναι οι γονείς, κατά πόσο θα βοηθήσουν, θα στηρίξουν και στα δύσκολα θα δώσουν κίνητρο στον αθλητή να συνεχίσει. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια, να μην αφήσει το σχολείο και τα μαθήματα.

Είναι αλήθεια ότι στο πόλο, κάτω από το νερό τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα;

Φυσικά! Κάτω από το νερό υπάρχει διαρκής πάλη, χτυπήματα που ο διαιτητής δεν μπορεί να τα διακρίνει. Για τον λόγο αυτό κάποιοι παίκτες γίνονται αρκετά βίαιοι.


Ο ανταγωνισμός βοηθάει έναν αθλητή να φτάσει ψηλά;

Χωρίς αμφιβολία! Ο ανταγωνισμός ανεβάζει το επίπεδο στα ύψη και βοηθάει ένα παιδί που έχει βλέψεις να φτάσει ψηλά. Αν συνέχεια ανταγωνίζεσαι ανώτερους, τότε και εσύ θα γίνεις καλύτερος στο τέλος.

Πώς άλλαξε η ζωή όταν άρχισες να ασχολείσαι με τον πρωταθλητισμό στο πόλο, αρχικά ερασιτεχνικά και αργότερα επαγγελματικά;

Αρκετά! Άρχισα πρωινές προπονήσεις πριν από το σχολείο και τα απογεύματα δεύτερη προπόνηση. Τα Σαββατοκύριακα ξεκίνησα να παίζω αγώνες, αλλά έπρεπε να αναπληρώνω και το διάβασμα που δεν προλάβαινα μέσα στην εβδομάδα. Υπήρχε κούραση, όμως ήξερα πως για να πάρω πίσω κάτι, κάποια στιγμή έπρεπε να δώσω πολλά. Όταν πια άρχισα να παίζω στους άντρες, ήταν λίγο πιο εύκολα, διότι ρυθμίζω το πρόγραμμα ανάλογα με τις απαιτήσεις τις καθημερινότητας.

Θυσίες έκανες;

Έκανα πολλές. Στα σχολικά χρόνια έχανα τις πενταήμερες εκδρομές, γιατί πάντα είχα προπόνηση. Αργότερα δεν μπορούσα να ακολουθήσω στις εξόδους της παρέας. Έχω στερηθεί πολλά, αλλά αν με ρωτούσε κάποιος αν θα το έκανα ξανά, θα έλεγα με κλειστά μάτια ναι, γιατί αυτά που έχω πάρει από τον πρωταθλητισμό δεν αναπληρώνονται με τίποτα.


Το κράτος κατά πόσο βοηθάει τα αθλήματα πισίνας και συγκεκριμένα την υδατοσφαίριση;

Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια τα πράγματα είναι δύσκολα ειδικά από άποψη υποδομών. Το ένα κολυμβητήριο κλείνει μετά το άλλο. Πρέπει η Πολιτεία να καταλάβει ότι πρέπει να επενδύσει στον αθλητισμό, γιατί έτσι βοηθάει τους νέους να αναπτυχθούν και προφανώς να αποφύγουν «κακοτοπιές».

Είναι πιο εύκολη η διάκριση για ένα παιδί που ασχολείται με το πόλο, ή για έναν αθλητή που κάνει ποδόσφαιρο ή ένα από τα μεγάλα αθλήματα;

Δεν μπορώ να πω ότι είναι πιο εύκολο. Ίσως ο ανταγωνισμός είναι μικρότερος, αλλά αυτό δεν κάνει το άθλημα πιο εύκολο. Πιστεύω ότι όλα είναι θέμα θέλησης και συγκυριών.

Σε τι επίπεδο βρίσκεται η Εθνική Ανδρών;

Το επίπεδο είναι αρκετά καλό. Βγήκαμε τρίτοι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Καζάν το 2015, τέταρτοι στο Ευρωπαϊκό του Βελιγραδίου, ενώ κατακτήσαμε την έκτη θέση στους Ολυμπιακούς, που για μας ήταν πισωγύρισμα, αλλά δεν ξεχνάω ότι είναι η δεύτερη καλύτερη διάκριση για το ελληνικό πόλο. Κάθε διοργάνωση έχει διαφορετικές απαιτήσεις. Οι στόχοι μας πλέον είναι υψηλοί και θέλουμε βήμα βήμα να χτίσουμε το δρόμο για την κορυφή.

Πώς ήταν η ζωή στην Ιταλία; Πώς αντιμετωπίζουν το πόλο εκεί σε σχέση με την Ελλάδα;

Τρομερή εμπειρία που θα ήθελα να την ξαναζήσω. Οι υποδομές είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Σαν επίπεδο αθλητών όμως δεν διαφέρουν τα πράγματα σε σχέση με την Ελλάδα. Στην Ιταλία έχουν απλά πολύ καλό μάρκετινγκ, κάτι στο οποίο είμαστε πίσω.



Ποιο ήταν το πιο κομβικό σημείο της καριέρας σου;

Πολλές ήταν οι στιγμές που ήταν κομβικές. Αυτό όμως που θα έχω για πάντα στο μυαλό μου, καθώς αποτέλεσε για εμένα προσωπικό στοίχημα να μη το βάλω κάτω. Το 2012 κόπηκα από την Ολυμπιάδα, ενώ είχα κάνει μια πολύ καλή σεζόν, παρόλα αυτά δεν έληξε όπως περίμενα, είχα δώσει τον καλύτερο μου εαυτό και απογοητεύτηκα.

Πως είναι να αγωνίζεσαι για τη σημαία;

Κάθε φορά που σε κάποιο αγώνα ακούω τον Εθνικό μας ύμνο ανατριχιάζω. Για μένα αποτελεί τεράστια χαρά, αλλά και τιμή να εκπροσωπώ την πατρίδα μου. Όταν κάποια στιγμή σταματήσω το πόλο, οι στιγμές που έζησα με την Εθνική θα είναι εκείνες που θα θυμάμαι περισσότερο.

Σε ποιό σημείο της ζωής σου συνειδητοποίησες πως το πόλο είναι αυτό με το οποίο θα ασχοληθείς επαγγελματικά;

Αυτή είναι μια ερώτηση που έκανα στον εαυτό μου συνεχώς από τα 17 μέχρι τα 20 μου χρόνια. Γενικά πιστεύω ότι στη ζωή πρέπει να κάνεις αυτό που αγαπάς. Νιώθω τυχερός και ευλογημένος που κάνω αυτό που πραγματικά μου αρέσει, συν το ότι κατάφερα μέσα από αυτό να έχω τόσες διακρίσεις και επιτυχίες. Ουσιαστικά νιώθω πως πληρώνομαι για να κάνω το χόμπι μου, κάτι που είναι πραγματικά ξεχωριστό.

Μπορεί ένας αθλητής πόλο στην Ελλάδα να ζήσει από αυτό και μόνο;

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων δυστυχώς όχι.

Τι θα συμβούλευες ένα νέο που μόλις τώρα ξεκινά την ενασχόλησή του με το πόλο;

Το ότι ξεκινά να ασχολείται με αυτό είναι σαφώς κάτι θετικό. Τώρα το αν θα καταφέρει να αποκομίσει οικονομικό κέρδος ή ν α διακριθεί μέσα από αυτό είναι μία άλλη υπόθεση. Το πρωτεύον για μένα είναι το παιδί να κάνει αυτό που αγαπάει , γιατί έτσι θα είναι χαρούμενο. Αν πραγματικά το θέλει μπορεί να συνδυάσει διάβασμα και αθλητισμό και να καταφέρει να μπει σε μία σχολή. Ένα πολύ μεγάλο παράδειγμα αποτελεί ο Γιώργος Μαυρωτάς, που έλαβε μέρος σε 5 Ολυμπιακούς Αγώνες , ενώ παράλληλα ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο. Πρέπει συνεχώς να φροντίζεις να εξελίσσεσαι σε όλους τους τομείς της ζωής σου.

Τι περιλαμβάνει η προπόνηση ενός πολίστα εκτός των όσων κάνει εντός πισίνας;

Πολύ μεγάλο ρόλο παίζει η εγκεφαλική προετοιμασία του αθλητή. Ακόμα ,σημαντική είναι η δουλειά που γίνεται στο γυμναστήριο. Υπάρχει επίσης η προσωπική τακτική του καθένα μέσα στον αγώνα.

Η ψυχολογία, πόσο σημαντική είναι κατά τη διάρκεια μίας αναμέτρησης; Μπορεί μία κατώτερη ομάδα να νικήσει μία καλύτερη, λόγω ψυχολογίας;

Στο πόλο είναι πολύ δύσκολο αυτό να συμβεί, καθώς πρόκειται για ένα από τα πλέον δίκαια αθλήματα, όπου σπάνια ηττάται ο καλύτερος. Βέβαια όταν η διαφορά μεταξύ δύο ομάδων είναι μικρή, τότε σαφέστατα και η ψυχολογία παίζει το ρόλο της, όπως και η τύχη.

Αν είχες τη δυνατότητα να παίξεις έστω για μία σεζόν σε οποιαδήποτε ομάδα στον κόσμο, ποια θα ήταν αυτή;

Αυτό είναι κάτι που δεν το έχω σκεφτεί, καθώς κάθε φορά εξετάζω τις διαθέσιμες επιλογές που έχω στα χέρια μου. Δεν μπορώ πάντως να πω ότι μου λείπει κάτι από τη μέχρι τώρα καριέρα μου.

Ποιοι είναι οι καλύτεροι συμπαίκτες που είχες;

Ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές με τους οποίους είχα τη χαρά και την τύχη να συνυπάρξω ήταν ο Μανώλης Μυλωνάκης, από τον οποίο έχω πάρει και μάθει πάρα πολλά. Άλλοι αθλητές τους οποίους εκτιμώ απεριόριστα είναι οι Χρήστος και Γιώργος Αφρουδάκης, αλλά και αρκετοί ακόμα, αφού πιστεύω πως από τον καθένα μπορείς να πάρεις κάτι χρήσιμο.

Είσαι ένας από τους αθλητές που κατάφεραν να συνδυάσουν τα σπορ με τις σπουδές, έχοντας πάρει πτυχίο και κάνοντας μεταπτυχιακό. Είναι κάτι που σκοπεύεις να αξιοποιήσεις όταν κάποια στιγμή αποσυρθείς από την ενεργό δράση;

Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να ασχοληθώ με τη ναυτιλία. Πάντως είναι κάτι που δε πολυσκέφτομαι προς το παρών, αφού τώρα είμαι αφοσιωμένος στο πόλο.

Τι σου έχει προσφέρει η ενασχόληση με το πόλο ως άνθρωπο και χαρακτήρα;

Πάρα πολλά. Ο αθλητισμός γενικότερα, αλλά και ο πρωταθλητισμός αποτελούν σχολείο. Μαθαίνεις να μοχθείς και να προσπαθείς συνεχώς για να κατακτήσεις αυτά που θέλεις. Επίσης όταν αποτελείς μέλος μίας ομάδας εντάσσεσαι ουσιαστικά σε μία κοινωνία. Το πόλο και ο αθλητισμός εν γένει είναι ένας καθρέφτης της ίδιας της ζωής.

Με τι θα ήσουν ικανοποιημένος απόλυτα, όταν πλέον θα έχεις κλείσει την καριέρα σου;

Ατομικά θέλω να ξέρω πως ήμουν ο καλύτερος Άλεξ που μπορούσα να γίνω. Συλλογικά θα ήθελα να έχω κερδίσει το χρυσό με την Εθνική σε κάποια διεθνή διοργάνωση, κάτι που πιστεύω πως είναι εφικτό.