«Να αγωνιστούν αυτοί αντί για μας»

Υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες παλεύουν να επιβιώσουν οι αθλητές της γυμναστικής, όπως αποκάλυψε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Πράσινη», ο Λευτέρης Κοσμίδης.

Μήνες δίχως να πληρωθούν, επιεικώς απαράδεκτες εγκαταστάσεις και η… προκλητική στάση της Ομοσπονδίας απέναντί τους, είναι σύμφωνα με τον 23χρονο πρωταθλητή προβλήματα που έχουν ενταχθεί για τα καλά στην καθημερινότητά τους.

Ακόμη και για τον ίδιο που έχει δώσει τόσες χαρές με τις διακρίσεις του για χάρη της Ελλάδας, η αντιμετώπιση δεν είναι διαφορετική, με αποτέλεσμα να συντηρείται όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται από τους γονείς του.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

-Στον Άγιο Κοσμά όπου προπονείστε, υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες από την ομοσπονδία και εγκαταστάσεις ώστε να μπορείτε να δουλέψετε;

«Οι υπεύθυνοι των ξενώνων αυθαίρετα διώχνουν αθλητές από τα δωμάτιά τους. Και όταν δεν μπορούν να τους βγάλουν έξω από τους ξενώνες, βγάζουν τα air condition ώστε να φύγουν μόνοι τους! Θα έπρεπε η ομοσπονδία να έχει εξασφαλίσει την παραμονή μας στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά. Από εκεί και πέρα, στο γυμναστήριο έχουμε το τετράγωνο ταπί το οποίο μάλιστα είναι σπασμένο και μπορούμε να κάνουμε εκεί μόνο ζέσταμα. Επίσης υπάρχει ένας ακροβατικός διάδρομος, όπου κάνουμε εκεί τις προπονήσεις μας, όμως είναι δύσκολο, καθώς είναι πιο ελαστικός. Όλες οι ασκήσεις μου βγαίνουν εύκολα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να καταλάβω με ακρίβεια πώς να βελτιωθώ σε αυτές και τι ασκήσεις να επιλέξω για το πρόγραμμά μου. Το πρόβλημα ωστόσο είναι πως η ομοσπονδία είναι ενήμερη για αυτό εδώ και δύο χρόνια δεσμεύεται ότι ΘΑ το αγοράσει. Το έχει παραγγείλει όπως μας ενημερώνουν, αλλά έχουν ήδη περάσει δύο Ευρωπαϊκά και δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα και ακόμη εκεί κάνω προπονήσεις».

-Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις στην προετοιμασία σου, τον Μάιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστικής κατέκτησες το ασημένιο μετάλλιο στις ασκήσεις εδάφους. Πως τα κατάφερες;

«Πιέστηκα πάρα πολύ για να καταφέρω να προετοιμαστώ κατάλληλα για αυτό τον αγώνα. Ευτυχώς σε τέτοιες μεγάλες διοργανώσεις μπορείς να πας μια εβδομάδα νωρίτερα εκεί και να προπονηθείς, οπότε κατάφερα να δουλέψω σε κανονικές συνθήκες. Έτσι κατέκτησα τη 2η θέση. Η ομοσπονδία έχει πάνω από 1 εκατ. προϋπολογισμό, θα έπρεπε να έχει εξασφαλίσει ήδη την αγορά του οργάνου, ή να βγάλουν ένα έξτρα κονδύλι».

-Η ομοσπονδία δεν καλύπτει λειτουργικά έξοδα και τα οδοιπορικά σας; Πως συντηρείσαι οικονομικά;

«Είμαστε απλήρωτοι εδώ και έξι μήνες, ενώ οι… υπεράριθμοι υπάλληλοι της ομοσπονδίας δεν είναι πίσω στις πληρωμές ούτε έναν μήνα. Είμαστε έτοιμοι να τους δώσουμε τα κορμάκια μας, να αγωνιστούν αυτοί αντί για εμάς! Αυτήν τη στιγμή εγώ αλλά και οι περισσότεροι συναθλητές μου δεν τα βγάζουμε πέρα. Συντηρούμαι με όση βοήθεια έχω από τους γονείς μου».

-Ως Παγκόσμιος Πρωταθλητής, που πρωταγωνιστείς στο άθλημα από τα 16 σου χρόνια όταν χάρισες για πρώτη φορά στην Ελλάδα ευρωπαϊκό μετάλλιο, τι μεταχείριση έχεις;

«Από το 2007 είμαι ο αθλητής που έχει φέρει στον πρόεδρο της Ελληνικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας (σ.σ. Θανάση Βασιλειάδη) τα περισσότερα μετάλλια από τότε που ανέλαβε. Όμως ούτε στήριξη έχω ούτε τα βασικά για να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ. Πρέπει να τον πάρω τηλέφωνο, να του πω ότι μου έχουν κόψει το κινητό ή δεν έχω να φάω, για να ασχοληθεί με εμένα. Πριν από τρεις ημέρες τον πήρα τηλέφωνο και δεν μου απάντησε ποτέ. Ακόμη περιμένω να με πάρει πίσω. Το… πρόβλημα είναι πως εμείς όλοι το αγαπάμε αυτό που κάνουμε και δύσκολα θα το αφήσουμε. Ίσως λοιπόν αυτό να εκμεταλλεύονται κάποιοι και να μας συμπεριφέρονται έτσι».

-Μπορεί τελικά άνθρωποι που διοικούν το άθλημα να διώξουν από τον χώρο αθλητές που χύνουν ιδρώτα για την Ελλάδα;

«Δυστυχώς πολύ εύκολα μπορεί να γίνει αυτό. Νιώθω ότι χαραμίζομαι και εγώ και κάποιοι άλλοι αθλητές. Στις προπονήσεις ευτυχώς βοηθάμε ο ένας τον άλλον, ώστε να παίρνουμε δύναμη και θάρρος για να συνεχίζουμε την προσπάθειά μας. Το αγαπάμε το άθλημα και μας είναι δύσκολο να το αφήσουμε. Απλά πολλές φορές μπορεί να σκάσουμε με όσα αντιμετωπίζουμε».