Μοχάμεντ Αλί: Σαν σήμερα απεβίωσε ο καλύτερος μποξέρ όλων των εποχών

Μια μέρα σαν τη σημερινή, το 2016 ήταν που ο Μοχάμεντ Αλί έφυγε από αυτόν το κόσμο, καταφέρνοντας όμως πρώτα να εμπνεύσει χιλιάδες άτομα.

Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του

Μπορεί όλοι να τον γνωρίζουμε ως Μοχάμεντ Αλί, αλλά λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν ότι το κανονικό του όνομα ήταν Κάσιους Μαρσέλους Κλέι Τζούνιορ.

Ωστόσο, με αυτό το όνομα συστήθηκε στον κόσμο, αγαπήθηκε από πολλούς και κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο.



Καταρχάς, όταν ήταν 12 ετών άρχισε να ασχολείται ερασιτεχνικά με το μποξ. Μόλις έξι χρόνια μετά, σε ηλικία 18 ετών συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960, στην κατηγορία ελαφρέων βαρών και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο.

Τότε ήταν που αποφάσισε πως θα ακολουθήσει το μποξ επαγγελματικά, καθώς μέχρι τότε ήταν ακόμα ερασιτέχνης.

Λίγους μήνες μετά και συγκεκριμένα στις 29 Οκτωβρίου πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο με νίκη απέναντι στον Τάνεϊ Χάνσάκερ. Από εκείνη τη στιγμή, μέχρι τα τέλη του 1963 είχε ρεκόρ 19-0 νικών, με τις 15 από αυτές να προέρχονται από νοκ-αουτ.

Ο πρώτος τίτλος και η αλλαγή του ονόματος

Η μέρα που ο Κάσιους Κλέι θα έπαιρνε τον πρώτο του τίτλο δεν άργησε πολύ. Στις 25 Φεβρουαρίου του 1964 αντιμετώπισε τον Σόνι Λιστόν, τον οποίο και νίκησε με νοκ-αουτ στον έκτο γύρο, κατακτώντας έτσι τον πρώτο του τίτλο.

Δύο μέρες μετά από αυτή τη νίκη βγήκε και ανακοίνωσε πως έχει ασπαστεί το Ισλάμ, προκαλώντας μεγάλη αναστάτωση στην Αμερικανική Ομοσπονδία Πυγμαχίας, ενώ λίγες μέρες μετα έκανε γνωστό πως από εδώ και πέρα θα ονομάζεται Μοχάμεντ Αλί, ένα όνομα που του έδωσε ο καθοδηγητής του, Ελάιτζα Μοχάμεντ.

Ο χαρακτήρας του

Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της καριέρας του ο Μοχάμεντ Αλί είχε γίνει γνωστός για την αλαζονική συμπεριφορά του, μιλώντας με υπεροπτικό και ειρωνικό ύφος προς τους αντιπάλους του.

Μάλιστα, είχε δώσει το προσωνύμιο «Μέγας» στον εαυτό του και χρησιμοποιούσε φράσεις με τις οποίες αυτοχαρακτηρίζοταν, όπως η πασίγνωστη ρήση «πετά σαν πεταλούδα, τσιμπά σαν μέλισσα».

Λόγω του χαρακτήρα του κέρδισε πολλούς υποστηρικτές, αλλά όπως είναι λογικό έκανε και πολλούς αντιπάλους.

Ο Αλί ήταν ένας άνθρωπος που δεν φοβόταν να πάρει θέση για πολιτικά ή κοινωνικά θέματα, ενώ πάλευε και τον ρατσισμό όπου είχε την ευκαιρία. Αυτό τον έκανε να τον αγαπήσει ακόμα περισσότερο μεγάλο πλήθος κόσμου.

Ο πόλεμος του Βιετνάμ

Ο πόλεμος στο Βιετνάμ είχε ξεκινήσει από το 1955, αλλά το 1965 άρχισαν να πηγαίνουν σε μεγάλο αριθμό Αμερικανοί στρατιώτες (από το 1959 άρχισαν να πηγαίνουν σταδιακά).

Έτσι, έπρεπε και ο Αλί να πάει να πολεμήσει, σύμφωνα με την Αμερική. Αυτός όμως δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να πάει και φρόντισε να το κάνει γνωστό από την πρώτη κιόλας στιγμή, χωρίς να τον νοιάζουν οι συνέπειες, στις 18 Φεβρουαρίου του 1966.



«Δεν γνωρίζω τίποτα για το Βιετνάμ και δεν έχω τίποτα να χωρίσω με τους Βιετκόνγκ. Τουλάχιστον αυτοί δεν με φωνάζουν βρωμονέγρο» ήταν τα λόγια του ινδάλματος χιλιάδων μαύρων ανθρώπων, που αρνήθηκε τη στράτευση για λόγους συνείδησης ως μουσουλμάνος ιερέας.

Για αυτή την στάση αντιμετώπισε έντονη κριτική από πολλούς Αμερικάνους πολίτες, καθώς θεωρούσαν αναγκαίο τον πόλεμο στο Βιετνάμ.

Έπειτα, συνέχισε να αγωνίζεται στην Αμερική και να νικάει, μέχρι να βγει η απόφαση για τις συνέπειες που θα έχει λόγω της μη στράτευσης.

Στις 28 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους θα έδινε το τελευταίο του κροσέ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, χωρίς ωστόσο αυτό να γίνεται στο ρινγκ. Ένας διεκδικητής του τίτλου, ο Έρνι Τέρελ τον αποκάλεσε Κλέι (το προηγούμενο του όνομα) καταλαβαίνοντας σχεδόν κατευθείαν ότι έκανε ένα τεράστιο λάθος, λόγω του εκπληκτικού κροσέ που δέχθηκε. «Αυτό είναι το όνομα ενός δούλου, ενός λευκού, ενός άσχετου» φώναξε ο Αλί μπροστά στους έκπληκτους δημοσιογράφους, δείχνοντας πόσο πιστός είναι στη νέα του πίστη.

Η απόφαση της άρνησης στον πόλεμο

Η απόφαση βγήκε για τον Αλί που αρνήθηκε να πάει να πολεμήσει και έλεγε πως του αφαιρείται ο τίτλος του πρωταθλητή, αποκλείεται από κάθε αθλητική διοργάνωση στην Αμερική για τρεισήμισι χρόνια και πως φυλακίζεται για πέντε χρόνια.

Όπως ήταν λογικό, ο Μοχάμεντ Αλί κυνήγησε την υπόθεση και τα κατάφερε, αλλά λίγο αργοπορημένα καθώς το ανώτατο δικαστήριο της Η.Π.Α αναίρεσε την ποινή φυλάκισης τέσσερα χρόνια μετά.

Το πρόβλημα όμως ήταν πως πλέον είχε να αγωνιστεί για τέσσερα χρόνια, χάνοντας έτσι την περίοδο της κορύφωσης του ως αθλητής, καθώς ήταν στην καλύτερη ηλικία με μια τέλεια μέχρι στιγμής καριέρα.

Η πρώτη ήττα

Αφού πλέον είχε δικαιωθεί, επέστρεψε στην αγωνιστική δράση αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν σαν πριν. Στις 8 Μαρτίου έφτασε να διεκδικεί τον τίτλο του πρωταθλητή από τον Τζο Φρέιζερ αλλά δεν τα κατάφερε και ηττήθηκε για πρώτη φορά, «στα σημεία», σε έναν αγώνα 15 γύρων, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως «η αναμέτρηση του αιώνα».



Οι δύο πυγμάχοι αναμετρήθηκαν για δεύτερη φορά το 1973 και ενώ ο Φρέιζερ είχε ήδη χάσει τον τίτλο του πρωταθλητή, με τον Άλι να αναδεικνύεται νικητής μετά από αγώνα 12 γύρων.

Πρωταθλητής ξανά

Ο Αλί κατάφερε να ξαναγίνει πρωταθλητής το 1974, σε έναν αγώνα που είχε χρηματοδοτήσει ο Πρόεδρος του Ζαΐρ (σημερινό Κονγκό), εναντίον του Τζορτζ Φόρμαν. Ο αγώνας έμεινε γνωστός ως «Rumble in the jungle» και έκανε ρεκόρ τηλεθέασης για την εποχή, καθώς τον παρακολούθησαν ένα δισεκατομμύριο άτομα. Το κοινό φώναζε κατά τη διάρκεια του αγώνα ρυθμικά τη φράση «Ali Boma Ye» που σημαίνει Αλί σκότωσε τον, δίνοντας του ώθηση να κερδίσει με νοκ-αουτ και να ξανά γίνει πρωταθλητής.

Ο τρίτος αγώνας με τον Φρέιζερ

Η τρίτη αναμέτρηση με τον Φρέιζερ έγινε στις Φιλιππίνες το 1975 και θεωρείται μέχρι και σήμερα ως ένας από τους καλύτερους αγώνες πυγμαχίας που έχουν γίνει, γνωστός με το όνομα Θρίλερ στη Μανίλα. με νικητή τον Αλί στον 14ο γύρο και να διατηρεί τον τίτλο του πρωταθλητή.

Οι τελευταίοι αγώνες

Το 1978 ο Αλί ηττήθηκε από τον Λέον Σπινγκς, Ολυμπιονίκη του Μόντρεαλ, και έχασε τον τίτλο του πρωταθλητή. Έπειτα από επτά μήνες κατάφερε και ξαναπήρε τον τίτλο, για τρίτη και τελευταία φορά στην καριέρα του.

Στις 27 Ιουλίου του 1979 ο Μοχάμεντ Αλί ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του, όμως δεν θα ήταν αυτό, καθώς επέστρεφε στην ενεργό δράση.



Η επιλογή να επιστρέψει ήταν κυρίως επειδή χρειαζόταν τα χρήματα και λιγότερο για να παλέψει να πάρει τον τίτλο για τέταρτη φορά στην καριέρα του. Ο Λάρι Χολμς (κατείχε τον τίτλο) δεν ήθελε να παλέψει, σύμφωνα με τον Ρίτσι Τζιακέτι, καθώς ο Αλί δεν είχε τίποτα να χάσει, οπότε φοβόταν.

Εκείνη την περίοδο είχε αρχίσει να εμφανίζεται και το πάρκινσον στον Αλί και δεν ήταν εύκολο να του επιτραπεί να αγωνιστεί. Τελικά πήρε την έγκριση από μια κλινική και η αθλητική επιτροπή τον άφησε να παλέψει

Ο αγώνας έγινε στις 8 Οκτωβρίου του 1980 και ο Χολμς νίκησε εύκολα τον αποδυναμωμένο Αλί που έκανε δίαιτα για να χάσει κιλά.



Αυτός ο αγώνας λέγεται πως έπαιξε σημαντικό ρόλο στο πάρκινσον του Μοχάμεντ Αλί, όμως αποφάσισε να αγωνιστεί για ακόμα μια φορά.

Ο τελευταίος αγώνας του Αλί ήταν εναντίον του Τρέβορ Μπέρμπιγκ το 1981 και δεν συνδυάστηκε με νίκη όπως ήθελε, με τον Τρέβορ να νικάει στον 10ο γύρο.

Επιμέλεια: Γιάννης Λύκος