«Κρίμα να γίνονται ντέρμπι χωρίς κόσμο»

Όλοι βγαίνουν χαμένοι απ’ την απουσία του κόσμου σε ντέρμπι όπως αυτό της ΑΕΚ με τον Διομήδη Άργους, όπως τόνισε ο Γιώργος Ζαραβίνας μιλώντας στο NovaΣΠΟΡ FM 94,6.

Ο τεχνικός του Πανελληνίου -που «έκλεισε» την καριέρα του ως παίκτης στο Διομήδη- μίλησε για την απόφασή του να αποσυρθεί απ’ την ενεργό δράση, αλλά και τη νέα σελίδα που άνοιξε στην καριέρα του ως προπονητής.

Παράλληλα, αναφέρθηκε στην «ζημιά» που προκαλεί η απουσία του κόσμου από τα ντέρμπι του χάντμπολ, αλλά και για την κατάσταση των Εθνικών ομάδων.

Αναλυτικά όσα είπε ο Γιώργος Ζαραβίνας στην εκπομπή «Let’s Playball» με τους Αλεξάνδρα Αξενίδου, Μάνο Ζερβάκη και Κωνσταντίνο Χατζηδημητρίου:

Για το ντέρμπι του Διομήδη με την ΑΕΚ: «Είναι κλασικό ντέρμπι των τελευταίων χρόνων, ανάμεσα σε δύο πραγματικά μεγάλες ομάδες. Ένας ματς που και ο κόσμος του χάντμπολ το περιμένει πως και πως. Είναι ιδιαίτερο παιχνίδι από την άποψη ότι ο Διομήδης και η ΑΕΚ είναι απ’ τις ομάδες που θα διεκδικήσουν τον τίτλο. Θα δώσει προβάδισμα ενδεχομένως για την πρώτη θέση στην κανονική διάρκεια. Θα το ζήσουν και αθλητές που δεν έχουν εμπειρία από τέτοια ματς. Δυστυχώς είναι κεκλεισμένων των θυρών, θα έπρεπε να το ζήσει ο κόσμος. Εύχομαι να γίνει ένα ποιοτικό παιχνίδι.

Για το ποιος έχει το προβάδισμα: «Δεν υπάρχουν προγνωστικά, όπως ισχύει σε όλα τα σπορ. Οι αθλητές μεγαλώνουν σ’ αυτές τις ομάδες θέλοντας μόνο τη νίκη. Να νικήσουν το αντίπαλο που ενδεχομένως τους έχει στερήσει κάτι, ή έχουν τους ίδιους στόχους. Πρόκειται για δύο καινούριες ομάδες, με νέα πρόσωπα. Το ζητούμενο είναι να δούμε πως θα παρουσιαστούν σε ένα τέτοιο ντέρμπι. Αυτό είναι το πραγματικό ντέρμπι του πρωταθλήματος».

Για την κατάσταση που βρίσκονται ΠΑΟΚ και ΑΕΚ: «Ήμουν σίγουρος, παρά τα προβλήματα που φάνηκαν στην περίοδο της προετοιμασίας, ότι θα πρωταγωνιστούσαν».

Για την ένταση στα ματς της ΑΕΚ με τον Διομήδη: «Δεν υπάρχουν παιχνίδια χωρίς κάποιος να φεύγει με πανηγυρισμούς και ο άλλος με παράπονα. Κανείς δεν πάει ήρεμα σ’ αυτά τα ματς. Η καλώς εννοούμενη ένταση φέρνει και την εξέλιξη του παιχνιδιού. Η σημαντικότητα του ματς, αν θες να κάνεις πρωταθλητισμό, τα φέρνει αυτά. Δεν θέλω να αναφερθώ σε αποφάσεις που πάρθηκαν για τα περσινά γεγονότα. Ήταν λυπηρά τα επεισόδια, όμως όταν το γήπεδο είναι άδειο βγαίνουν χαμένοι και οι ομάδες και το άθλημα. Η αντιπαλότητα των ομάδων δεν είναι μεγάλη. Κατά καιρούς συμβαίνει σε όλα τα αθλήματα. Έχω ζήσει μεγαλύτερες κόντρες ανάμεσα σε Πανελλήνιο και φίλιππο ή μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Έτσι είναι τα ντέρμπι. Μακάρι όλες οι αγωνιστικές να είχαν ματς με τέτοια ένταση. Βοηθάει να παιχτούν ματς υψηλού επιπέδου».

Για την απουσία του κόσμου στο ντέρμπι με την ΑΕΚ: «Σύμφωνα με την εμπειρία μου, η ΑΕΚ είναι αυτή που θα επηρεαστεί. Τέτοιες ομάδες έχουν ως δύναμη τον κόσμο. Χάνουν μέρος από τη δύναμή τους. Κανένας αθλητής δεν θέλει να παίζει σε άδειο γήπεδο. Δεν δίνουν την ομορφιά που πρέπει στο παιχνίδι, ενώ με την παρουσία του κόσμου ο αντίπαλος θέλει να νικήσει περισσότερο».

Γιατί αποχώρησε απ’ την ενεργό δράση: «Ήταν δύσκολη απόφαση, όμως επέλεξα να σταματήσω σε μια στιγμή που θα την θυμάμαι για πάντα. Ήμουν στο απόγειο της καριέρας μου, έχοντας κατακτήσει ένα πρωτάθλημα. Δεν ήθελα να συνεχίσω με λιγότερο ανταγωνιστική καριέρα. Αν έμπαινα σε διαδικασία να ακολουθήσω την ίδια πορεία χωρίς πρωταγωνιστικό στόχο, δεν θα ήταν το ίδιο για μένα. Επέλεξα να φύγω γιατί ήταν το πιο σωστό τάιμινγκ».

Για το αν άλλαζε η απόφασή του αν δεν έπαιρνε τον τίτλο: «Δεν μπορώ να ξέρω τι θα γινόταν αν χάναμε στο πρωτάθλημα. Έδωσα ό,τι είχα και δεν είχα, έφυγα γεμάτος. Είχα πρόταση να μείνω, όμως ήταν ξεκάθαρα απόφαση δική μου. Επέλεξα να έρθω σε μια άλλη αγαπημένη ομάδα, τον Πανελλήνιο, όπου πέρασα 15 χρόνια στο παρελθόν. Πάντα θεωρώ οικογένειά μου τον Διομήδη, όμως θα δούμε στο μέλλον πως θα εξελιχθούν τα πράγματα».

Για την πολυετή παρουσία του σε ομάδες: «Είναι και θέμα τύχης. Υπήρχαν οι προϋποθέσεις να μείνω σ’ αυτές, αλλά και είναι κάτι που μ’ αρέσει. Ένας αθλητής για αν αναδειχτεί δεν μπορεί να αλλάζει συνεχώς ομάδα. Ίσως ευνόησε και το ότι σε όποια ομάδα βρισκόμουν έδινα τον εαυτό μου και υπήρχε μεγάλο δέσιμο».

Για την κατάκτηση Τσάλεντζ Καπ: «Σίγουρα είναι η πιο σημαντική στιγμή. Είναι κάτι που δεν τον έχουν πετύχει πολλοί Έλληνες αθλητές. Αυτό την κάνει μοναδική. Δεν μπορώ όμως να ξεχωρίσω κάποια στιγμή. Ούτε το πρώτο πρωτάθλημα, ούτε το πρώτο κύπελλο ή την πρώτη συμμετοχή στην Εθνική ομάδα, αλλά και τα 14 χρόνια που ήμουν μέλος της. Τα σωματεία είναι πάντα σωματεία, όμως η πραγματική υπερηφάνεια είναι να φοράς το Εθνόσημο».

Για την Εθνική ομάδα: «Δυστυχώς είναι ένα κομμάτι που πονάει το άθλημα, γιατί δεν υπάρχει η συνέχεια που θα έπρεπε. Είχε καταφέρει για μια δεκαετία να συσπειρώνει όλο το άθλημα. Υπάρχουν ακόμα επιτυχίες, όμως ο κόσμος δεν είναι δίπλα τους. Όταν αφήνεις μια ομάδα που γέμιζε γήπεδα και τώρα ο κόσμος δεν δίνει παρών, σε πονάει. Όλοι οι άνθρωποι του αθλήματος προβληματίζονται. Είναι μεγάλη κουβέντα για το τι πρέπει να γίνει. Οι Εθνικές είναι πάνω απ’ όλα. Δεν γίνεται να μιλάμε για ανάπτυξη χωρίς Εθνική. Δεν μπορεί να υπάρξει Εθνική χωρίς όραμα και επενδύσεις. Δεν μπορούμε να τις βλέπουμε διεκπεραιωτικά, γιατί έτσι όλο το άθλημα βγαίνε χαμένο».

Για την ανανέωση στην Εθνική τον τελευταίο καιρό: «Ήμουν πάντα κοντά στην Εθνική. Τι μπορεί να συμβαίνει μέσα το ξέρουν μόνο αυτοί που την διαχειρίζονται. Αθλητικά είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί κάτι όταν αλλάζει συνεχώς το ρόστερ. Δύσκολο μια ομάδα να βρει έτσι ταυτότητα και στόχους,. Δεν μπορούμε να ξέρουμε όμως γιατί συμβαίνει. Είναι πολύ μεγάλη κουβέντα, όμως είναι δύσκολο».
Για την προπονητική του καριέρα στον Πανελλήνιο: «Στόχος μας είναι οι νίκες σε όλα τα ματς, αυτό είναι το μότο που πρέπει να γαλουχήσει τα νέα παιδιά. Πάντα για τη νίκη, πάντα να γινόμαστε καλύτεροι. Οι διεκδικητές του τίτλου είναι ο Ιωνικός Νέας Φιλαδέλφειας, Άρης Νικαίας και Βριλήσσια. Θα υπάρξουν πολλά ματς θα κρίνουν τον τίτλο».

Για τον χαρακτήρα του ως προπονητής: «Δεν νομίζω πως είμαι αυστηρός. Πιστεύω πως ο τσαμπουκάς είναι το έσχατο μέσο για να επιβληθείς. Τα νέα παιδιά πρέπει να πειστούν πως πρέπει να παίξουν. Δεν μπορείς να τους επιβάλεις κάτι. Ήταν μικρότεροι και με έβλεπαν στα γήπεδα ως αθλητή. Αυτό δημιουργεί σεβασμό και από τις δύο πλευρές».

Για το αν έχει σκεφτεί ποτέ να μπει να παίξει: «Είναι διαφορετική πραγματικότητα ενός αθλητή και του προπονητή. Σκέφτομαι συνεχώς πως θα τους βοηθήσω, όχι τι θα γινόταν αν ήμουν μέσα. Έχω συνεργαστεί με μεγάλους προπονητής και θέλω όλα αυτά να τα μεταδώσω».

Για το ποια θέση είναι δυσκολότερη: «Πολύ πιο δύσκολο να είσαι προπονητής. Όταν είσαι προπονητής τρέχεις για 15 άτομα, ενώ όταν είσαι αθλητής τρέχουν οι άλλοι για σένα».

Για τις δυσκολίες που περνάει ο Πανελλήνιος: «Δεν πρέπει να ψάχνει να βρει φαντάσματα, να οργανωθεί. Πρέπει να υπάρχει υπομονή, ώστε να επιτευχθούν κάποια πράγματα ρεαλιστικά για την εποχή και για το σύλλογο».

Για τη βράβευση του απ’ το ΠΣΑΤ: «Πολύ σημαντική στιγμή. Είναι αναγνώριση απ’ τον κόσμο του αθλητισμού, όχι μόνο απ’ αυτόν του χάντμπολ. Η βράβευση εμένα και του Δημήτρη Καφφάτου αντικατοπτρίζει μια ολόκληρή γενιά αθλητών που έκανε τον κόσμο να αγαπήσει το χάντμπολ. Εύχομαι όλοι να συνεχίσουν να υπηρετούν το άθλημα από άλλα πόστα».

Για την άσχημη στιγμή της καριέρας του: «Έχω πάρει 12-13 τίτλους, όμως υπάρχουν άλλοι τόσοι που έχω χάσει στο φινάλε. Για λίγους πόντους, σε λίγα λεπτά… Δεν υπάρχουν μόνο καλές στιγμές και σίγουρα είναι κι αυτό μέρος του παιχνιδιού».