«Ταμείο σε δύο χρόνια»

Δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν έχει κάποιο μαγικό ραβδί για να αλλάξει από τη μία ημέρα στην άλλη το στίβο. Ωστόσο ο Κώστας Παναγόπουλος, σε συνέντευξή του στη Sportday δηλώνει ότι στόχος του είναι να υπάρχουν αλλαγές μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. «Θα είναι ένα καλό σημείο να δούμε τι έχουμε κάνει σε σχέση με τον προγραμματισμό», τονίζει ο νέος πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ ο οποίος

Ακολουθεί μέρος της συνέντευξης του Κώστα Παπανόπουλου στη Sportday και τη Ρούλα Βλασόπούλου. Διαβάστε όλη τη συνέντευξη του νέου προέδρου του ΣΕΓΑΣ στο σημερινό φύλλο…

-Εχετε βάλει χρονικό όριο στην παραμονή σας στη θέση του προέδρου;
«Ο,τι μπορεί να προσφέρει κανείς μπορεί να το κάνει σε σχετικά σύντομο χρόνο. Δεν απαιτείται μακρά παρουσία για να δημιουργήσεις κάτι που φιλοδοξείς να κρατήσει ύστερα από εσένα. Αν δεν πετύχω, θα φύγω πριν ολοκληρωθεί η θητεία μου».

-Πότε θα κάνετε το πρώτο «ταμείο»;
«Στα δύο χρόνια. Δεν σημαίνει πως στον πρώτο χρόνο δεν θα αξιολογήσω τον εαυτό μου. Αλλά στα δύο χρόνια θα είναι ένα καλό σημείο να δούμε τι έχουμε κάνει σε σχέση με τον προγραμματισμό. Αν το αποτέλεσμα είναι "καλή η προσπάθεια, αλλά δεν τα κατάφερες", θα έρθουν άλλοι που προφανώς θα τα καταφέρουν καλύτερα από εμένα».

-Σαν άνθρωπος που ζήσατε από κοντά τον Σεβαστή, ποιο λάθος του θα θέλατε να αποφύγετε;
«Ο Σεβαστής με έπεισε να εμπλακώ στα διοικητικά και με ενέπνευσε να το κάνω. Εδωσε το κίνητρο και μου επέτρεψε να εξελιχθώ δίνοντάς μου ζωτικό χώρο να λειτουργήσω, όπως με τον Μαραθώνιο. Αυτό που θα προσπαθήσω να κάνω είναι να ακούω πολύ περισσότερο».

-Αισθάνεστε την πίεση να αλλάξουν όλα μεμιάς;
«Σε υπερθετικό βαθμό. Αλλά θέλω να ζητήσω από όλους να σκεφτούν ότι η ταχύτητα δεν είναι πάντα καλός σύμβουλος για να κάνεις πράγματα. Πρώτα μαθαίνεις, αξιολογείς το υλικό που έχεις και μετά αξιοποιείς τα θετικά και βεβαίως αλλάζεις όσα πρέπει. Θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές άμεσα, κάποιες μεσοπρόθεσμα και άλλες πιο αργά. Δεν μπορεί κανείς να αλλάξει κατεδαφίζοντας. Πρέπει να αλλάξει χτίζοντας. Τα περιθώρια είναι τόσο στενά, που δεν μας παίρνει να αποτύχουμε κάπου».

-Αναφέρεστε μόνο σε οικονομικά περιθώρια ή ο στίβος δεν έχει περιθώριο για άλλες απώλειες γενικά;
«Προφανώς και οικονομικά. Αλλά αναφέρομαι και σε στενά περιθώρια, στη σχέση του ελληνικού στίβου με την κοινωνία, η οποία πράγματι δεν είναι στα καλύτερά της και δεν υπάρχει καμία διάθεση από μέρους μας να ρισκάρουμε το οτιδήποτε. Ο,τι πούμε πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι θα υλοποιηθεί. Κι όταν κάνουμε τις αλλαγές πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι είναι προς το καλύτερο. Ζητώ, λοιπόν, υπομονή».

-Ως φίλαθλος τι ήταν αυτό που θέλατε να αλλάξετε;
«Η βασική μου ιδιότητα παραμένει εκείνη του φιλάθλου. Ηθελα και εξακολουθώ να θέλω μεγαλύτερη επικοινωνία του χώρου μας με την κοινωνία. Καλύτερη ποιότητα υπηρεσιών. Πρέπει να διευκολύνουμε τους ανθρώπους να έρθουν κοντά μας.
Να δω και στην Ελλάδα να λειτουργούμε ομαδικά. Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ γιατί παντού κορυφαίοι αθλητές προπονούνται μαζί -ο Μπολτ και ο Μπλέικ για παράδειγμα- και εδώ ένας προπονητής έχει έναν αθλητή. Θέλω καλύτερες υποδομές σε επίπεδο υψηλού αθλητισμού. Το θέλω ως φίλαθλος, το θέλω πολύ περισσότερο ως πρόεδρος και θα πιέσω για αυτό. Δεν μπορεί η βασική μας αγωνία να είναι αν θα έχουμε τραυματισμό λόγω κακών συνθηκών. Ή να μην έχουμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε στους αθλητές αξιοπρεπείς -δεν λέω ιδανικές- συνθήκες προετοιμασίας. Με εγκαταστάσεις που απαξιώνονται συνεχώς, σε μεγάλο βαθμό προβληματικές για τη δημόσια υγεία και τη σωματική ακεραιότητα, αφύλακτες, αφημένες στην τύχη τους, όπως με το κλειστό της Παιανίας εκτός λειτουργίας πέρυσι λόγω υψηλού κόστους συντήρησης και με κίνδυνο να μη λειτουργήσει φέτος με συνέπεια να χάνουμε σεζόν. Ολα αυτά εξακολουθώ να τα θέλω. Ελπίζω ότι με την ιδιότητα του προέδρου θα έχω την ευκαιρία να τα διεκδικήσω πιο έντονα».

-Πολλές αλλαγές. Ποιες είναι οι προτεραιότητες;
«Κάθε χρόνο μειώνονται τα παιδιά που εγγράφονται σε σωματεία. Αυτό για εμένα είναι κορυφαίας προτεραιότητας ζήτημα. Δεν έχω απάντηση για το πώς θα γίνουν όλα αυτά μαζί. Ομως δεν ξεκινώ βάζοντας ως μέγιστο στόχο για παράδειγμα το πόσα μετάλλια θα κατακτήσουμε στο Ρίο το 2016. Πρώτιστος στόχος είναι πόσα νέα παιδιά θα εγγραφούν στους συλλόγους τη νέα χρονιά, πόσα πανελλήνια ρεκόρ μικρών ηλικιών θα γίνουν, πώς θα μειώσουμε την τρομακτική απώλεια στη μετάβαση στις μεγαλύτερες κατηγορίες. Και βεβαίως πώς θα παρέχουμε καλύτερες συνθήκες στον υψηλό αθλητισμό και πώς θα κατανείμουμε τους πόρους που θα έχουμε στη διάθεσή μας με πιο παραγωγικό τρόπο».