«Το OPEN WATER είναι η ίδια η Ελλάδα»

Οι Κέλλυ Αραούζου, Σπύρος Καλαφάτης και Γιώργος Αρνιακός κατάφεραν να επιστρέψουν στην Αθήνα με το ασημένιο μετάλλιο στις αποσκευές τους από τη συμμετοχή τους στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα OPEN WATER του Πιομπίνο στην Ιταλία. Άπαντες, μαζί με τον προπονητή τους, Νίκο Γέμελο, μίλησαν στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΟΕ και αναφέρθηκαν στη σημασία του αγωνίσματος για την Ελλάδα και τα προβλήματα που το διέπουν.

Αρχικά, τον λόγο πήρε ο Νίκος Γέμελος, ο οποίος εισαγωγικά ανέφερε: «Είχαμε δουλέψει όλο το καλοκαίρι πάνω στο ομαδικό, αλλά δεν περιμέναμε τόσο κακή κλήρωση, τόσο στο ίδιο αγώνισμα, όσο και στα υπόλοιπα. Όσον αφορά το ομαδικό, είναι ένα αγώνισμα στο οποίο η κλήρωση μπορεί να σου κάνει πάρα πολλά», ενώ, στη συνέχεια, τόνισε την απουσία του Σπύρου Γιαννιώτη. «Αν ήταν μαζί μας και ο Σπύρος, θα ήταν τελείως διαφορετικά τα μετάλλια. Θα είχαμε επιστρέψει με περισσότερα μετάλλια. Είχαμε σιγουριά στο συγκεκριμένο αγώνισμα και πάντα μεγάλες προσδοκίες. Από το 2007 που άρχισε, είχαμε πάντα ψηλά τον πήχη και πάντα θα πηγαίνουμε για να γυρνάμε με μετάλλια. Είναι υποχρέωσή μας».

Όσον αφορά το άθλημα της ανοιχτής θάλασσας στην Ελλάδα και τα προβλήματα αυτού, συμπλήρωσε πως: «Το Open Water είναι ένα άθλημα το οποίο δεν έχει μόνο μέλλον στην Ελλάδα, αλλά στην ουσία είναι ίδια η Ελλάδα. Είναι προϊόν για τη χώρα μας, σαν τον Μαραθώνιο, αν θες να το δεις τελείως επαγγελματικά, καθώς η Ελλάδα μπορεί να "πουλήσει τις πισίνες της", οι οποίες, φυσικά, είναι οι θάλασσές της. Αν μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό, είναι σαν να έχουμε χιλιάδες πισίνες, όπου μπορούμε να διοργανώσουμε αγώνες. Όταν λοιπόν το βλέπεις έτσι και με τους αθλητές που υπάρχουν στον χώρο, δεν λες απλώς ότι έχεις μέλλον, αλλά φοβερό μέλλον. Οι οικονομικές αντιξοότητες της χώρας έχουν σαφή αντίκτυπο στον αθλητισμό. Ο Έλληνας, όμως, έχει την ψυχολογία να αλλάζει τις καταστάσεις προς όφελός του. Αν η Πολιτεία βοηθήσει, που πρέπει να βοηθήσει, φυσικά θα είναι καλοδεχούμενο. Αλλά, εμείς το βλέπουμε ως υποχρέωση, όχι προς την Πολιτεία, αλλά προς τον κάθε Έλληνα. Κανένα από αυτά τα παιδιά δεν μπήκε στο άθλημα για να πλουτίσει ή να πάρει μια θέση αξιωματικού στον στρατό. Ήρθαν για να φέρουν διακρίσεις. Αν, μέσω των διακρίσεων, έρθουν και κάποια προνόμια, αυτά τα προνόμια θα είναι καλοδεχούμενα».

Τέλος, αναφερόμενος στους αθλητές του, είπε: «Κάθε αθλητής έχει τη δική του προσωπική ιστορία. Κάθε αθλητής, όταν πέφτει στο νερό είτε δίπλα με τον Γιαννιώτη, είτε με τον Θορπ και τον Λόχτι. Όταν τελειώνει η κούρσα, κάθε αθλητής είναι κίνητρο για τους συναθλητές του. Όσον αφορά τον Γιαννιώτη, είναι καθημερινά δίπλα στα παιδιά και δημιουργεί ένα κίνητρο στα παιδιά. Όπως είναι ο χαρακτήρας του Σπύρου, που είναι 32 χρονών, βοηθά στο να συνομιλεί με τα παιδιά, που είναι 20, σαν να είναι συνομήλικοι. Είναι συνέχεια μαζί τους. Σίγουρα, τα παιδιά θέλουν να ξεπεράσουν αθλητές τέτοιου βεληνεκούς, αν και ακόμη ο Σπύρος μπορεί να συνεχίσει να αγωνίζεται και τα επόμενα χρόνια. Πρώτα πρέπει να τον κερδίσουν για να τελειώσει. Το ζητούμενο, όμως, είναι για εμάς, όχι το αν θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τον Σπύρο και τους άλλους αθλητές, αλλά το αν θα μπορέσουν κατακτήσουν ακόμη περισσότερα μετάλλια».

Εν συνεχεία, τον λόγο πήραν οι τρεις πρωταγωνιστές στην ιταλική πόλη, οι οποίοι απαντούσαν μαζί σε κάθε ερώτηση.

Για το μετάλλιο του ομαδικού:

Αρνιακός: «Αυτό το μετάλλιο ήταν κίνητρο, το πετύχαμε και, πλέον, έχει μετατραπεί σε δύναμη για την επόμενη χρονιά. Δύναμη να συνεχίζουμε τις σκληρές προπονήσεις και αντιξοότητες που συναντάμε. Είναι τρομερά τα συναισθήματα από τη στιγμή που κερδίσαμε αυτό το μετάλλιο, γιατί είχαμε δώσει όλο μας το είναι για να το κατακτήσουμε. Το θέλαμε πολύ. Το μέλλον μας επιφυλάσσει πολύ προπόνηση. Φιλοδοξία μου είναι να συμμετέχω στις μεγάλες διοργανώσεις του Open Water και αυτό θα κυνηγάω. Με τον καιρό, αποκτώντας και εμπειρία, θα προσπαθήσω όσο μπορώ για να ανεβαίνω επίπεδο και θέσεις στην κατάταξη.

Καλαφάτης: «Για μένα ήταν όνειρο μόνο και μόνο η συμμετοχή, πόσω μάλλον το μετάλλιο. Ακόμη δεν ξέρω αν το έχω συνειδητοποιήσει. Προσωπικά, δεν μπορώ να μιλήσω ακόμη για το αύριο. Τώρα ξεκινάει η νέα χρονιά και έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

Αραούζου: «Ήμουν σίγουρη ότι θα κατακτούσαμε ένα μετάλλιο στο ομαδικό και το έλεγα και στον Σπύρο και στον Γιώργο, πριν πέσουμε στο νερό. Δεν ήξερα, βεβαίως, τι χρώματος θα ήταν, γιατί, όπως είπε και ο κόουτς πριν, η θέση μας ήταν πολύ άσχημη στην κλήρωση. Πλέον, περιμένουμε και τα επόμενα».

Πολλά νέα παιδιά στη χώρα μας έχουν σκεφτεί, άλλα το έχουν κάνει κιόλας, να φύγουν από τη χώρα. Ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά, είναι και οι τρεις κολυμβητές, οι οποίοι τόνισαν:

Αραούζου: «Εγώ το έχω σκεφτεί. Δεν το έχω προγραμματίσει ακόμη. Αλλά, δυστυχώς δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα βρίσκομαι. Αν όχι αυτή τη χρονιά, την επόμενη, με τα πράγματα να χειροτερεύουν από μέρα σε μέρα, θα το κάνω, αλλά καθαρά για βιοποριστικούς λόγους. Εδώ είναι η χώρα μας, εδώ έχουμε τις οικογένειές μας, τους φίλους μας κλπ, και γι’ αυτό δεν το έχουμε κάνει ακόμη.

Αρνιακός: «Θα συμφωνήσω με την Κέλλυ. Υπήρχαν κάποιες σκέψεις και στο δικό μου το μυαλό και το είχα συζητήσει και με τους γονείς μου, αλλά δεν το κάνω γιατί μου αρέσει η Ελλάδα. Αγαπάμε την Ελλάδα. Κι εγώ, αν θα φύγω, όπως είπε και η Κέλλυ, θα το κάνω καθαρά για βιοποριστικούς λόγους. Δυστυχώς ή ευτυχώς, μάλλον θα το πράξουμε.
Καλαφάτης: «Δεν το έχω σκεφτεί ακόμη».

Όσον αφορά τα προβλήματα και την οικονομική κρίση:

Αραούζου: «Κίνητρό μου είναι το μετάλλιο. Γι’ αυτό δουλεύω, γι’ αυτό παλεύω, γι’ αυτό κάνω προπόνηση. Για την τρέλα μου. Δεν το κάνω για να πάρω χρήματα και για κανέναν άλλο λόγο. Το κάνω μόνο και μόνο, γιατί αυτό μου δίνει δύναμη για την επόμενη χρονιά να συνεχίσω. Από ΄κει και πέρα, σαφώς και θα μας βοηθούσε, αν υπήρχαν κάποιες απολαβές. Είναι για το έργο μας και για όσα έχουμε δώσει, ώστε να προσφέρουμε. Δεν έχουμε κανένα έσοδο αυτήν τη στιγμή. Ό,τι χρειαζόμαστε το πληρώνουμε από την τσέπη μας. Και πιστέψτε με, είναι ένα ακριβό άθλημα.

Αν βάλει κανείς στο μυαλό του ότι θέλουμε 300 ευρώ για ένα μαγιό, που ξεχωριστά από το μαγιό θέλουμε και ειδικό εξοπλισμό για να μην έχουμε προβλήματα με το δέρμα μας, και όλα αυτά τα χρειαζόμαστε μια φορά τον μήνα, είναι δαπανηρό. Χρειαζόμαστε κάτι παραπάνω.

Άλλωστε, υπάρχουν και χρονιές που ένας αθλητής μπορεί να έχει και μια κακή χρονιά, όπως εγώ πέρυσι. Λόγω της κακής μου χρονιάς, δεν μπόρεσα να έχω μια καλή μεταγραφή σε μια ομάδα που να μου δίνει κάποια χρήματα για τις ανάγκες μου. Αυτό σημαίνει πως, απόντων των κινήτρων, δεν μπόρεσα να δουλέψω όπως θα μπορούσα, υπό άλλες συνθήκες. Είναι πολλά τα έξοδα!

Αν κάτσω και αναφέρω πόσα χρειαζόμαστε τον μήνα που δεν μας τα καλύπτει κανείς, αλλά παρ’ όλα αυτά να συνεχίζουμε να προσπαθούμε, αλλά να έχουμε την ίδια αντιμετώπιση, θα πεις εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δίπλα σου έρχονται μόνο όταν κάνεις μια επιτυχία. Όλη τη χρονιά δεν ενδιαφέρεται κανείς για εμάς. Δεν το λέω σαν παράπονο, αλλά εκφράζω την πραγματικότητα. Εμείς στον χώρο μας, δυστυχώς, δεν είμαστε ποδόσφαιρο ή μπάσκετ και δεν έχουμε την ίδια αίγλη με αυτά».

Αρνιακός: «Πέρα από αυτά που ανέφερε η Κέλλυ, είναι και οι προετοιμασίες μας. Η ομοσπονδία μας έχει δώσει κάποιες βοήθειες, όσες μπορεί να δώσει και αυτή με τα προβλήματα και τις επιχορηγήσεις που δεν παίρνει από την Πολιτεία. Δεν είμαστε "παρτάκηδες" για να το πω απλά. Ξυπνάμε 6 το πρωί για να πάμε στις προπονήσεις, μετά έχουμε γυμναστήριο, χώρια τις σχολές μας. Έχουμε χίλια δυο πράγματα στο κεφάλι μας».

Καλαφάτης: «Συνεχίζουμε, παρά τις αντιξοότητες, γιατί είναι αυτό που αγαπάμε, αυτό που λατρεύουμε. Παραμένουμε, γιατί είναι ο τρόπος ζωής μας. Δεν περιμένουμε κάτι από την Πολιτεία και το άσχημο είναι πως έχουμε συμβιβαστεί με αυτήν την ιδέα. Είναι άσχημο να προσπαθεί ένας αθλητής μόνος του με τον προπονητή του. Δεν έχουμε καν κολυμβητήρια. Είναι σαν να πεις σε έναν ποδοσφαιριστή ότι δεν έχει γήπεδο να παίξει μπάλα. Αλλά, στο κάτω – κάτω, αυτός μπορεί και να χαρεί, γιατί τα λεφτά του τα έχει πάρει ούτως ή αλλιώς, ενώ εμείς…

Όμως, δεν σκεφτόμαστε τα λεφτά. Το ζητούμενο είναι να μπορούμε να κάνουμε την προπόνησή μας χωρίς να πληρώνουν οι γονείς μας, κάτι που είναι πολύ άσχημο. Δεν περιμένω τίποτα από την Πολιτεία. Εδώ από την ομάδα μου ζητάω βοήθεια και δεν μου την δίνει, που υποτίθεται με ξέρει προσωπικά».

Για τα όνειρά τους:

Αραούζου: «Προσωπικά, έχω όνειρα. Ονειρεύομαι κάθε μέρα. Μετάλλια, συμμετοχές σε Ολυμπιακούς, να φτάσω μεγαλύτερους αθλητές από μένα, εννοώντας τον Σπύρο, και να φτάσω στην "ελίτ" των αθλητών ακόμη και μέσα από αυτές τις συνθήκες. Αυτά ονειρεύομαι.

Αρνιακός: «Εγώ θέλω να φτάσω στο επίπεδο να έχω συμμετοχές κάθε χρόνο σε μια μεγάλη διοργάνωση. Δεν θέλω να το προχωρήσω παραπάνω. Αυτό μου αρκεί. Θέλω να γίνομαι καλύτερος μέρα με τη μέρα. Έχω παράδειγμα τον Σπύρο, έχω παράδειγμα τον Μάριο, αθλητές που δουλεύουμε μαζί στις προπονήσεις καθημερινά. Έχω κάνει συζητήσεις μαζί τους, όπως και με την Κέλλυ, την οποία θεωρώ και την καλύτερη κολυμβήτρια στην Ελλάδα, βάσει μεταλλίων. Θέλω να συνεχίσω να βελτιώνομαι εν καιρώ».

Καλαφάτης: «Δεν μπορώ να μιλήσω για τα όνειρά μου, γιατί δεν ξέρω αν θα συνεχίσω. Αν συνεχίσω, όνειρό μου, είναι ο επόμενός μου στόχος. Το Παγκόσμιο».

Τέλος, ολοκλήρωσαν την κοινή τους συνέντευξη, ευχαριστώντας όσους τους στήριξαν κατά τη διάρκεια των προσπαθειών τους:

Αραούζου: «Θέλω να ευχαριστήσω τον Εθνικό, γιατί αν και δεν είχα καλή χρονιά πέρυσι, όπως προανέφερα, μου έδωσε ό,τι καλύτερο μπορούσε να μου δώσει. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο Γέμελο, αλλά και τον συνεργάτη του, τον Στέλιο τον Φιλόπουλο, που ήταν αυτός που μας έκανε προπόνηση όταν ο κ. Νίκος ήταν στους Ολυμπιακούς».

Αρνιακός: «Πρώτον απ’ όλους ευχαριστώ τον Νίκο τον Γέμελο. Ήταν ο πρώτος χρόνος της συνεργασίας μας και θεωρώ ότι με
έχει αλλάξει επίπεδο ως αθλητή και μόνο και μόνο γι’ αυτό θα τον ευχαριστώ πάντα. Επίσης, τον Στέλιο τον Φιλόπουλο, έναν άνθρωπο ο οποίος είναι πάντα δίπλα μας, σαν φίλος και σαν συνεργάτης. Ξέρει τα ‘κουμπιά’ μας, ξέρει πώς να μας χειρίζεται και να μας καλμάρει όταν έχουμε προβλήματα. Θέλω να ευχαριστήσω και τα παιδιά, τον Μάριο και την Κέλλυ, γιατί θέλαμε το μετάλλιο και τελικά τα καταφέραμε. Επίσης, τον Σπύρο τον Γιαννιώτη, που με τις συμβουλές του με έχει κάνει καλύτερο κολυμβητή.

Τέλος, σίγουρα ένα μεγάλο ευχαριστώ το οφείλω στην οικογένειά μου, οι οποίοι είναι οι χορηγοί μου. Οι γονείς μου είναι αυτοί που πληρώνουν για όλα και ντρέπομαι γι’ αυτό, ενώ ο αδερφός μου, ο Σπύρος, είναι αυτός που μου δίνει έμπνευση να συνεχίζω να κολυμπάω».

Καλαφάτης: «Ευχαριστώ θερμά τον κύριο Γέμελο, που με τη βοήθειά του φτάσαμε ως εδώ, τον Στέλιο τον Φιλόπουλο και τον Σπύρο τον Γιαννιώτη. Αυτοί ήταν πάντα δίπλα μας, μας βοηθούσαν στις προπονήσεις και μας "εξέλιξαν" σε αυτό που είμαστε σήμερα».

Επιμέλεια: Παναγιώτης Βλαχαδάμης