Πηδάει όταν… καίει η μπάλα!

Τα προηγούμενα χρόνια υποχρεωνόταν να εφευρίσκει δικαιολογίες και να σκαρφίζεται ψέμματα για να μείνει κοντά στο παλιό της πάθος. Μετά βίας μπορούσε η Μπρίτνεϊ Ρις να κρατήσει τα χέρια της μακριά από την μπάλα του μπάσκετ. Πού να ήξερε ο προπονητής της πως η μανία της Αμερικανίδας με το συγκεκριμένο άθλημα θα την έκανε την πιο επικίνδυνη άλτρια στον κόσμο;

Δεν είναι μόνο το γεγονός πως τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει κατακτήσει ισάριθμους παγκόσμιους τίτλους σε ανοιχτό και κλειστό στίβο. Ούτε απλά οι τακτικές «επισκέψεις» της πάνω από τα 7 μ. στο σκάμμα. Αυτό που κάνει την Ρις να διαφέρει από κάθε άλλη άλτρια του μήκους είναι πως δεν επιτρέπει στις αντιπάλους τις να χαλαρώσουν ούτε στιγμή. Γιατί ακόμη και μία προσπάθεια να της απομένει, είναι ικανή να τα… καταστρέψει όλα.

Το έκανε στο φετινό Παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού, όταν στο έκτο άλμα κατέρριψε το ρεκόρ των ΗΠΑ για να πάρει το χρυσό με 7,23 μέτρα. Το έκανε την προηγούμενη εβδομάδα όταν με την πλάτη στον τοίχο προσγειώθηκε στα 7,15 μ. για να κερδίσει στα τράιαλς των ΗΠΑ. Πώς το κάνει αυτό;

Ο προπονητής της αρνείται να δρέψει τις… δάφνες για αυτή την ικανότητα της Ρις. «Σαφώς έχει ταχύτητα, αλτικότητα, αλλά το μεγαλύτερο ταλέντο της είναι ότι μπορεί να βγάλει το καλύτερό της όταν όλη η πίεση είναι επάνω της. Δεν ξέρω αν μπορεί να το διδάξει κανείς αυτό σε έναν αθλητή. Αυτή το έχει έμφυτο και την κάνει τόσο ιδιαίτερη», λέει ο Τζο Γουόκερ.

Η Ρις όμως έχει την απάντηση για το πώς… απαντάει πάντα ακόμη και την τελευταία στιγμή. Πιστεύει πως οφείλεται στα χρόνια που έπαιζε μπάσκετ. «Αυτό έφτιαξε την ανταγωνιστική πλευρά του χαρακτήρα μου. Δεν θέλω ποτέ να χάνω. Και μέσα από το μπάσκετ έμαθα να αποδίδω υπό πίεση. Πλέον ξέρω πως ακόμη και στο τελευταίο άλμα μπορώ να τα καταφέρω. Λέω στον εαυτό μου "τελευταίο και καλύτερο" και απλά… το κάνω!», εξηγεί η Ρις, που για χρόνια άκουγε την γκρίνια του προπονητή της όταν εκείνη πήγαινε κρυφά στο γήπεδο του μπάσκετ που υπάρχει δίπλα από το στάδιο του στίβου, για να κάνει έστω και μερικά σουτ.

«Δεν ήθελε να παίζω. Γιατί ήξερε ότι αγαπάω το μπάσκετ τόσο πολύ που μπορεί πάνω στο πάθος μου να τραυματιζόμουν. Δεν τον άκουγα. Τώρα όμως που είναι σοβαρά τα πράγματα και τον βλέπω να γίνεται νευρικός, υπακούω», λέει το… θηρίο, παρατσούκλι που της κόλλησαν οι συναθλητές της στο Κολέγιο.

Επιμέλεια: Ρούλα Βλασσοπούλου