«Κι αν πάρω μετάλλιο;»

Τη Δευτέρα θα πρέπει να καθίσει στο θρανίο για ένα σεμινάριο για τη μονιμοποίησή της στο Δημόσιο. Δύο ημέρες νωρίτερα έδωσε κάποιες άλλες «εξετάσεις». Και απέδειξε πως πλέον μονιμοποιήθηκε ανάμεσα στις κορυφαίες επικοντίστριες στην Ευρώπη.

Οταν βγήκαν τα εισιτήρια για το Ελσίνκι για την ομάδα που θα εκπροσωπούσε τη χώρα μας στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, η πτήση της Νικόλ Κυριακοπούλου για την επιστροφή ήταν προγραμματισμένη για την Κυριακή. «Κι αν… τυχόν πάρω μετάλλιο;», είπε στον Χρήστο Μελέτογλου γνωρίζοντας ήδη πως η απονομή γίνεται την επομένη του τελικού. «Παρ΄το εσύ και θα κάνουμε ότι θες με τα εισιτήρια!», της απάντησε το στέλεχος της Επιτροπής Υψηλού Αθλητισμού του ΣΕΓΑΣ.

Η Κυριακοπούλου λοιπόν το είχε στο μυαλό της. Κι ας μην το έλεγε. Το σκεφτόταν πριν πάει στο Ελσίνκι. Αλλά εκεί δεν το… πήρε χαμπάρι! Ας είναι καλά ο Γιώργος Καπουτζίδης που της έδωσε το… σύνθημα όταν εκείνη πέρασε με την τρίτη προσπάθεια τα 4,60 μέτρα. «Μόλις γύρισα στην κερκίδα, τον είδα να αγκαλιάζει την Τόνια Στεργίου να πανηγυρίζουν και να μου στέλνουν φιλιά. "Μα γιατί χαίρονται τόσο με τα 4,60 μ." απόρησα. Τότε γύρισα το κεφάλι μου και είδα στον πίνακα το όνομά μου στην τρίτη θέση και έβαλα τα κλάματα. Επαθα σοκ!», παραδέχεται η Κυριακοπούλου που δεν είχε συνειδητοποιήσει τι γινόταν γιατί είχε τα… νεύρα της!

«Είχα εκνευριστεί μέσα στον αγώνα με τον κριτή. Κάποια στιγμή ζητούσα να δοκιμάσω σε άλλο ύψος, είχαν κάνει νωρίτερα και ένα λάθος με τους στυλοβάτες… Είχα τα νεύρα μου!», λέει γελώντας. Αλλωστε, δεν το κρύβει πως το ταμπεραμέντο της το έχει κληρονομήσει από την Κερκυραία γιαγιά της που… αλωνίζει τις Σέρρες κάθε φορά που η εγγονή αγωνίζεται.

«Δεν κλείνει απλά την τηλεόραση. Την βγάζει από την πρίζα, μήπως ανοίξει μόνη της καταλάθος. Και στο τέλος φεύγει από το σπίτι. Αφού πάντα μου λέει "πού να πηγαίνω κάθε φορά για τέσσερις ώρες παιδάκι μου!"», αποκαλύπτει μέσα σε γέλια η Κυριακοπούλου.

Εχει κάθε λόγο να χαίρεται. Αλλωστε, δεν ήταν μόνο το μετάλλιο που κατέκτησε στον αγώνα στο Ελσίνκι. Αλλά κατάφερε να ξορκίσει και τους δαίμονές της. Γιατί πλέον ξεπέρασε τη φοβία της να αγωνίζεται με κακοκαιρία, κάτι που είχε προκύψει έπειτα από τον τραυματισμό στο γόνατο που την έστειλε στο χειρουργείο όταν έκανε άλματα υπό βροχή πέρυσι στη Ζυρίχη.

Ηταν κάτι που την απασχολούσε πριν καν φτάσει στη Φινλανδία. «Κοιτούσα τις μετεωρολογικές προβλέψεις και έλεγα στον προπονητή μου ότι φοβόμουν γιατί θα έβρεχε», λέει η Κυριακοπούλου. «Μην ανησυχείς το έχω… κανονίσει», προσπαθούσε να την καθησυχάσει ο Μανώλης Καραγιάννης.

Οταν μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο, η πρώτη της σκέψη ήταν «Πού πάμε με τέτοια βροχή! Αφού κάποια στιγμή ήλπιζα μήπως διακόψουν τον αγώνα», παραδέχεται. Κάποια στιγμή, πριν ξεκινήσουν τα άλματα, η έτερη Ελληνίδα του τελικού, Κατερίνα Στεφανίδη, την ρώτησε πού θα ξεκινήσει. Οταν άκουσε την Κυριακοπούλου να της απαντά ότι θα έκανε τα πρώτα άλματά της στα 4,30 μ. της απάντησε γελώντας «Α εσύ έχεις θράσος!».

Και πράγματι, η Κυριακοπούλου είχε. «Δεν το δεχόμουν πλέον να με φρενάρει ο καιρός. Οι άλλες πώς μπορούσαν να κάνουν άλματα με βροχή και εγώ όχι; Χάρηκα που μπήκα σε έναν τέτοιο αγώνα με αυτή τη νοοτροπία. Για εμένα ήταν μεγάλη υπόθεση και ήθελα να το κάνω», προσθέτει.

Ηθελε κάτι ακόμη, το χρυσό. Αλλά τα συναισθήματα την είχαν ξεπεράσει μετά από την εξασφάλιση της θέσης στο βάθρο. «Από το χειροκρότημα ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που στη δεύτερη προσπάθεια ξέχασα όσα έπρεπε να κάνω για το άλμα! Η τρίτη ήταν καλύτερη. Μπορούσα να περάσω τα 4,70 μ., αλλά ήμουν τόσο χαρούμενη που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ», παραδέχεται.

Μοιραία η συζήτηση καταλήγει στους Ολυμπιακούς αγώνες που έχει μπροστά της. Οι προβλέψεις είναι το… χειρότερό της όπως λέει. «Ναι ξέρω, είμαι βαρετή. Αλλά απλά θέλω να είμαι υγιής. Στόχος μου είναι ο τελικός στο Λονδίνο. Εκεί θα είναι αλλιώς τα πράγματα, πιο δύσκολα, για αυτό θα είναι πολύ σημαντική υπόθεση αν προκριθώ», κατέληξε.

Επιμέλεια: Ρούλα Βλασσοπούλου