«Δεν μπορώ να το περιγράψω»

Ο Δημήτρης Χονδροκούκης έγραψε ιστορία στον τελικό του ύψους στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου της Κωνσταντινούπολης, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα, το πρώτο της Ελλάδος μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Ο Έλληνας πρωταθλητής τόνισε ιδιαίτερα χαρούμενος για αυτή την επιτυχία, την οποία δεν μπορούσε να περιγράψει, ανέλυσε τη συγκέντρωση μετά τα 2.31, τόνισε την αξία των αντιπάλων του στον τελικό και ελπίζει να βελτιωθεί κάποια στιγμή το 2.35 του Λάμπρου Παπακώστα.

Αναλυτικά: «Είμαι πολύ χαρούμενος. Μου είναι δύσκολο να περιγράψω με λόγια όλα όσα αισθάνομαι. Δεν περίμενα ότι θα κατακτήσω το χρυσό μετάλλιο. Ήθελα να μπω μέσα και να κάνω έναν δυνατό αγώνα. Μετά τα 2.31, σκέφτηκα ότι πρέπει να συγκεντρωθώ για να πάω παραπάνω. Πάντα σκέφτομαι ρεαλιστικά. Δεν θέλω να κοιτάζω πέρα από αυτά που μπορώ. Στον αγώνα υπήρχαν πολλοί και καλοί αθλητές, άρα ήξερα πως δεν θα ήταν εύκολο. Το να σκέφτομαι, όμως, τα μετάλλια είναι κάτι φυσιολογικό.

Ο Παπακώστας ήταν σπουδαίος άλτης. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δυο σπουδαίοι άλτες, εγώ και ο Κώστας. Πιστεύω πως έχουμε τις ίδιες πιθανότητες να βελτιώσουμε το ρεκόρ».

Ο Κώστας Μπανιώτης συμπλήρωσε πως: «Προσπάθησα να κάνω το καλύτερο δυνατό. Ρίσκαρα στα 2.35, καθώς ένιωσα πως μπορώ το κάτι παραπάνω. Δεν βγήκε και τελικά κατέλαβα και πάλι την τέταρτη θέση. Είναι σημαντικό που υπάρχουν δύο Έλληνες αυτού του επιπέδου».

O πατέρας και προπονητής του "χρυσού" παγκόσμιου πρωταθλητή, Κυριάκος, έδωσε τη δική του εξήγηση. "Η αλήθεια είναι πως με δυσκολία συγκρατώ τη συγκίνησή μου. Τον χειμώνα επιλέξαμε για προετοιμασία τη Ν. Αφρική. Εκεί είχε μεν ζέστη, αλλά βρισκόμασταν σε μεγάλο υψόμετρο, με αποτέλεσμα ο Δημήτρης να μην μπορεί να προπονηθεί σκληρά. Αναγκαστικά, λοιπόν, άρχισε να χαλαρώνει. Και, κάπως έτσι, φορμαρίστηκε για τον κλειστό στίβο.

Δεν ξέρω πού θα μας βγάλει το ότι δεν είχαμε προετοιμαστεί για τον χειμώνα, αλλά για το καλοκαίρι. Αλλά όταν προκύπτουν μετάλλια δεν τα… αφήνεις.

Ηταν από τις λίγες φορές στη ζωή μου που παρακαλούσα ένας αθλητής να μην περάσει το ύψος. Σίγουρα, έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία όταν ο αθλητής καταφέρνει να κερδίζει δύο μεγάλους Ρώσους άλτες.

Ο Μπανιώτης ήταν πραγματικά άτυχος. Οχι μόνο γιατί πέτυχε επίδοση με την οποία ο Ούκοφ πήρε μετάλλιο. Αλλά και επειδή, ειδικά το άλμα του στα 2.33, ήταν εκπληκτικό. Πιστεύω ότι τον εμπόδιζε ο αγωνιστικός χώρος, σε αντίθεση με τον Δημήτρη, που ευνοήθηκε από αυτό».

Επιμέλεια: Παναγιώτης Βλαχαδάμης