Δεβετζή: «Το… καταραμένο χρυσό μετάλλιο!»

«Απωθημένο» χαρακτήρισε η Πηγή Δεβετζή να κατακτήσει χρυσό μετάλλιο σε κάποια σημαντική διοργάνωση, όπως δήλωσε στο περιοδικό «SMS», που κυκλοφορεί κάθε Κυριακή με τη «SportDay». Η δις Ολυμπιονίκης στο τριπλούν τόνισε πως «με εκνευρίζει που χάνω πάντα το χρυσό μετάλλιο στο παραπέντε!». «Δεν ξέρω αν πραγματικά φταίνε οι αθλητές», ήταν το σχόλιο της 34χρονης αθλήτριας για το ντόπινγκ.

Απόσπασμα των όσων δήλωσε η Δεβετζή:

Μικρή τι ήθελες να γίνεις;

«Πολλά έλεγα τότε… Στην αρχή ήθελα να γίνω παιδίατρος, μετά ηθοποιός, και μετά Ολυμπιονίκης!» (Γέλια)

Πότε και πώς άρχισες τον αθλητισμό;

«Άρχισα με την ενόργανη γυμναστική, όταν με πήγε ο πατέρας μου σε ηλικία τεσσάρων ετών».

Τι σε πληγώνει στην Ελλάδα;

«Με πληγώνει το γεγονός ότι εδώ και χρόνια παραπονούμαστε και δυσανασχετούμε για τα ίδια προβλήματα, περιμένοντας το “μαγικό χέρι” κάποιου τρίτου να αλλάξει τα πράγματα. Με πληγώνει επίσης η μανία αυτής της χώρας να τρώει τα παιδιά της…».

Ποιο είναι το απωθημένο σου;

«Ένα είναι το απωθημένο μου: το χρυσό μετάλλιο».

Στην εφηβεία επέλεξες τον στίβο, σπορ με θολή προοπτική. Γιατί;

«Ήταν καθαρά θέμα τύχης. Ήρθαν στο σχολείο γυμναστές και επέλεξαν κάποια παιδιά για τον στίβο. Μου άρεσε ο στίβος, παρακολουθώντας τον από την τηλεόραση, αλλά δεν είχα ιδιαίτερο πάθος. Σταματώντας την ενόργανη, πρώτη μου επιλογή ήταν το βόλεϊ. Στο βόλεϊ δεν προχώρησα και σκέφτηκα “Δεν πάω στον στίβο που με είχαν επιλέξει”; Μέσα σε λίγες ημέρες έτρεξα απροπόνητη στα 60μ. και βγήκα δεύτερη. Αυτό ήταν. Ο στίβος μπήκε στη ζωή μου».

Νιώθεις ότι ήσουν γεννημένη για την κορυφή ή έφτασες εκεί δουλεύοντας σκληρά;

«Όταν ξεκινάς δεν ξέρεις αν είσαι για την κορυφή. Εγώ πίστευα ότι μπορώ να πετύχω πολλά. Πολλοί όμως δεν πίστεψαν το ίδιο. Δεν πίστεψαν σε εμένα. Η αγάπη για αυτό που κάνω με οδήγησε σε αυτές τις επιτυχίες».

Έχεις παράπονα από κάποιους ανθρώπους;

«Ναι, αρκετά θα έλεγα. Κάποιοι προπονητές και παράγοντες, που ασχολήθηκαν τότε μαζί μου, δεν μου έδωσαν καμία σημασία».

Περνούσες δηλαδή απαρατήρητη;

«Εντελώς! Πολλές φορές είχα ακούσει από πολλούς ότι “η Δεβετζή δεν είναι ταλέντο, δεν κάνει”, και τέτοια. Σύμφωνα με αυτούς, δεν είχα τις προϋποθέσεις για ψηλά».

Τους συγχωρείς;

«Είμαι άνθρωπος που γενικά δεν κρατάω κακία σε κανέναν. Εξάλλου, αυτά που έχω πετύχει είναι η καλύτερη απάντηση…».

Είναι καλύτερα να έχεις προπονητή γυναίκα ή άνδρα;

«Πέτυχα πολλά και με γυναίκα και με άνδρα προπονητή. Το 2004 στην Αθήνα με την κ. Μπακατσάκη και στο Πεκίνο με τον κ. Σιούντρη. Το πιο σημαντικό είναι να ταιριάξουν οι χαρακτήρες. Αυτή την εποχή προπονούμαι υπό τις οδηγίες του πρώην προπονητή μου κ. Σιούντρη μέχρι να “κλείσω” με τον νέο. Θα συνεργαστώ με αυτόν που υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη».

Δηλαδή δεν έχει βρεθεί προπονητής για τη δις Ολυμπιονίκη;

«Να ξέρεις, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα διότι είναι θέμα χημείας. Όσες επαφές υπήρξαν, δεν έφεραν αποτέλεσμα. Βέβαια, πρέπει να σου εξομολογηθώ, αναρωτιέμαι και εγώ για αυτό το θέμα… Οι επαφές πάντως συνεχίζονται, στο εξωτερικό πλέον, και το θέμα σύντομα θα κλείσει».

Ο στίβος στην Ελλάδα είναι «γυμνός» ή υπάρχει η ανάλογη υποστήριξη;

«Συνολικά έχουμε πολλές ελλείψεις, κυρίως υποδομών, ιδιαίτερα στην επαρχία. Στην Αλεξανδρούπολη π.χ. προ ημερών ήθελα να προπονηθώ στο κλειστό γυμναστήριο, αλλά δεν είχε αρκετό φωτισμό! Στο γήπεδο το σκάμμα για τα άλματα είναι τραγικό. Έχω ζητήσει αρκετές φορές να συμπληρώσουν την άμμο, αλλά αδιαφορούν. Βλέπεις μια εικόνα εγκατάλειψης, και αυτό με στενοχωρεί. Σκέφτομαι με ποιον τρόπο θα γυμναστούν τα νέα παιδιά, πώς να γίνουν πρωταθλητές. Πολλές φορές λέω ότι τα παιδιά του στίβου είναι ήρωες. Ο στίβος δυστυχώς είναι “γυμνός”, παρά το γεγονός ότι διοργανώσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες».

Σε εκνευρίζει ή σε χαλυβδώνει το ασημένιο μετάλλιο;

(Μικρή παύση) «Με εκνευρίζει που χάνω πάντα το χρυσό μετάλλιο στο παραπέντε! Τι να πεις… Στον αγώνα είμαι η καλύτερη και στο τελευταίο άλμα κάτι γίνεται και χάνω το χρυσό μετάλλιο, το καταραμένο, το χρυσό… Με εκνευρίζει αφάνταστα και συνάμα με χαλυβδώνει για την επόμενη φορά. Βέβαια την επόμενη βγαίνει και άλλη μία που δεν υπολογίζεις! Στο Πεκίνο υπολόγιζα την Λεμπέντεβα και την Κουβανή και βγήκε μπροστά μου η Καμερουνέζα, η Μπανγκό, την οποία είχαμε να τη δούμε χρόνια. Τι να σου πω, εκνευρίστηκα πολύ, χωρίς να θέλω να μειώσω την προσπάθειά της, αλλά να, είναι το γιατί… Τώρα που δεν πήγα στο Τορίνο λέω μέσα μου ότι έχασα την ευκαιρία για το πιο εύκολο χρυσό. Βέβαια το ίδιο θα λένε και οι άλλες που δεν πήγαν. Απείχαν για να ξεκουραστούν εν όψει του ανοικτού».

Πώς θέλει να κλείσεις την καριέρα σου;

«Δεν έχω αποφασίσει και δεν ξέρω αν είναι μακριά η κοντά αυτή η στιγμή. Δεν θέλω να το σκέφτομαι διότι αγχώνομαι και αυτό δεν μου αρέσει. Είναι μια δύσκολη απόφαση και όταν γίνει θα ήθελα να τελειώσω με το κεφάλι ψηλά. Το καλύτερο θα ήταν πετυχαίνοντας το σπουδαίο».

Πόσο σε πικραίνει η σκιά που έπεσε στους αθλητές μετά τα αλλεπάλληλα κρούσματα ντόπινγκ;

«Πάρα πολύ επειδή υπάρχει ισοπέδωση. Είναι σαν να λέμε ότι όλοι οι γιατροί παίρνουν φακελάκι ή ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ανίκανοι. Με στενοχωρεί αφάνταστα».

Πολλοί ισχυρίζονται ότι είσαι η μοναδική από τα μεγάλα ονόματα μη ντοπέ!

«Τι εννοούν; Ότι δεν με έχουν “πιάσει”;».

Όχι, το λένε με ικανοποίηση.

«Ναι, μου το έχουν πει και μένα. Έχω να πω κάτι πάνω σε αυτό: Όταν ένας αθλητής ξεκινά τον αθλητισμό από πέντε ετών έχοντας ταλέντο, αργότερα κάνοντας πρωταθλητισμό, κάποια στιγμή πιθανότατα θα διακριθεί. Ο κόσμος αυτό πρέπει να το καταλάβει. Π.χ. εμένα στους Ολυμπιακούς το 2004 ο πολύς κόσμος δεν με ήξερε, παρότι ήμουν περισσότερα από 20 χρόνια στα γήπεδα. Δεν είμαστε λοιπόν ουρανοκατέβατοι. Έχουμε δουλέψει πολλά χρόνια και αυτό πρέπει να το μάθει ο κόσμος. Επίσης πρέπει να ξέρει ότι δεν μπορούν όλοι να γίνουν Ολυμπιονίκες».

Πολλοί πιστεύουν ότι μετά την αυστηροποίηση των ελέγχων κόπηκαν και τα πολλά μετάλλια.

«Μα ποτέ δεν παίρναμε πολλά μετάλλια, αν εξαιρέσεις τη χρονιά που διοργανώσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από εδώ και πέρα θα είναι πιο δύσκολα, αφού κόπηακν τα κίνητρα».

Εσύ προσέχεις τα πάντα;

«Τα πάντα, ακόμα και την ασπιρίνη. Φοβάμαι μέχρι και τη σκιά μου, που λέει ο λόγος, με τόσα που μαθαίνουμε. Ακόμα και το παυσίπονο μπορεί να έχει κάτι απαγορευμένο. Σίγουρα κάποιο γνωρίζουν τι παίρνουν, αλλά κάποιοι την “πατάνε”. Θυμάμαι την περίπτωση του Λεωνίδα Σαμπάνη που ορκιζόταν στα παιδιά του. Πιστεύω ότι ο Λεωνίδας δεν έκανε χρήση αναβολικών, αλλά την “πάτησε”. Ορκίστηκε στα παιδιά του. Εγώ δεν πίστεψα ποτέ ότι πήρε κάτι απαγορευμένο».

Η WADA είναι πια σχέση ζωής… Θυμάσαι κάποιο περίεργο περιστατικό;

«Το σύστημα που ακολουθούν μάς έχει εκνευρίσει όλους, αφού δίνουμε λογαριασμό πού θα βρισκόμαστε μια συγκεκριμένη ώρα καθημερινά. Δεν είμαστε εγκληματίες, ούτε είμαστε έξω με αναστολή! Βέβαια με αυτά που συμβαίνουν παγκοσμίως την πληρώνουν όλοι. Όσο για περιστατικό, μια φορά πριν χρόνια ήρθε μία ελεγκτής στο γήπεδο μαζί με τον σκύλο της! Εμείς ζητήσαμε να απομακρύνει τον σκύλο, για λόγους υγιεινής, κι αυτή αρνήθηκε λέγοντας μας ότι “δεν γίνεται διότι είναι το παιδί μου”! Απευθυνθήκαμε στην Παγκόσμια Ομοσπονδία και αυτή η ελεγκτής δεν ξαναήρθε».

Περισσότερα στο SMS, που κυκλοφορεί κάθε Κυριακή με τη SportDay…