Σκάστε πια όλοι εσείς οι ειδικοί…

Ειδικός στον μπάσκετ δεν δήλωσα ούτε πρόκειται ποτέ να το κάνω. Άσχετα που έχω δει αμέτρητα ματς του Ολυμπιακού επί μια δεκαετία όταν έκανε κουμάντο ο «Ξανθός». Το αφήνω αυτό στην άκρη και πάμε παρακάτω…

Τι με έπιασε και ασχολούμαι σήμερα με την πορτοκαλί μπάλα; Ακούω και διαβάζω όλους τους «ειδικούς» που τα έχουν βάλει με τον Μπαρτζώκα. Ή, τέλος πάντων, με την απόφαση του Ολυμπιακού να μην «σπάσει» το συμβόλαιο μαζί του. Είμαι σίγουρος πως όλοι αυτοί οι «ειδικοί» που ξεκίνησαν την γκρίνια αμέσως μετά τη επιβεβαίωση της παραμονής Μπαρτζώκα θα γκρίνιαζαν και αν δεν υπήρχε η παραμικρή ενημέρωση. Θα μιλούσαν για καθυστέρηση, για αδράνεια και ό,τι άλλο τους ερχόταν στο κεφάλι. Άρα… Γκρίνια πάντα θα υπάρχει. Το θέμα είναι κάποιες φορές να τα βάζουμε κάτω και με τη βοήθεια της λογικής. Στην προκειμένη περίπτωση η λογική λέει πως οι αδερφοί Αγγελόπουλοι διάλεξαν το σωστό.

Για να μην ξεχνιόμαστε ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατέκτησε Ευρωλίγκα. Και το έκανε με τον θρύλο. Και αν λένε κάποιοι ότι το έκανε με την ομάδα και τη συνταγή του Ιβκοβιτς έχω να τους απαντήσω ότι καμία μεγάλη ομάδα και κανείς μεγάλος προπονητής δεν κατέκτησε με την ίδια συνταγή και συνεχόμενα δύο Ευρωλίγκες. Ούτε ο Ιβκοβιτς το πέτυχε, ούτε ο Μεσίνα, ούτε ο Ομπράντοβιτς. Ασε που με τον τελευταίο συνήθως όταν έπαιρνε μια κούπα την επόμενη χρονιά την πατούσε άσχημα. Άρα δεν είναι θέμα στημένης ομάδας και συνταγής του προηγούμενου προπονητή. Ίσα ίσα που με παίρνει να πω ότι είναι μαγκιά του Μπαρτζώκα που κατάφερε να οδηγήσει τον Ολυμπιακό σε κούπα στο καπάκι.

Πέρα από το πέρυσι, όμως, υπάρχει και το φέτος. Και όσοι πατάνε πάνω σε όσα δεν πέτυχε η ομάδα, κατηγορώντας κυρίως τον προπονητή. Για να μην ξεχνιόμαστε όμως (ξανά). Φέτος ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς μερικούς από τους παίκτες που τον οδήγησαν στην κορυφή της Ευρώπης.Ο Χάινς πήγε στη Μόσχα, ο Παπανικολάου στη Βαρκελώνη και ο Αντιτς στο ΝΒΑ. Και αν γι’ αυτούς τους τρεις υπήρξε σχετική πρόβλεψη και ήρθαν παίκτες να καλύψουν – όσο μπορούσαν – το κενό για το κενό του Λο δεν μπορούσε να γίνει το παραμικρό. Αφενός διότι ο Αμερικανός χτύπησε μέσα στη σεζόν, αφετέρου διότι «λαχεία» σαν τον συγκεκριμένο παίκτη δεν κυκλοφορούν. Σαν να λέμε και αυτό: για να βρεις Λο πρέπει να «ματώσεις» και στην ΚΑΕ Ολυμπιακός δεν υπήρχε τέτοιου είδους διάθεση. Λάθος;

Αρα και εδώ με παίρνει να πω μια κουβέντα παραπάνω. Να βγάλω, δηλαδή, το καπέλο στον κόουτς που παρά τα πολλά στραβά κι ανάποδα του έτυχαν κατάφερε να πάει την ιστορία της πρόκρισης σε ένα ακόμα φάιναλ φορ στο πέμπτο ματς κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Σύμφωνοι, δεν είναι μόνο η Ευρωλίγκα είναι και η αποτυχία στους τελικούς. Σόρι αλλά εδώ η υπόθεση σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Και πιάνει και τους παίκτες που είχαν την κούπα στα χέρια τους και την άφησαν να τους «γλιστρήσει» στο 4ο ματς του ΣΕΦ. Αλλά να μην πούμε παραπάνω γιατί – όπως σας είπα – δεν είμαι και ειδικός…