Σερζ Γκνάμπρι: O «chef» που δείχνει το δρόμο προς… την επιτυχία

Το ταλέντο που έγινε top class σε μια «αέναη» προσπάθεια να αποδείξει πως αξίζει. Τα αποτυχημένα περάσματα, ο παραλίγο καθοριστικός τραυματισμός, και η ανυπολόγιστη φοβία της αποτυχίας που τελικά δεν ήρθε. Ο Σερζ Γκνάμπρι είναι στα καλύτερα του, όμως δεν ήταν εύκολος ο δρόμος για να φτάσει μέχρι εκεί.

Γεννημένος στις 14 Ιουλίου του 1995 στην Στουτγάρδη της Γερμανίας από Ιβοριανό πατέρα και Γερμανίδα μητέρα από μικρό παιδί ασχολούνταν με την στρογγυλή «θεά». Αν και πέρασε ένα διάστημα σαν σπρίντερ 100 μέτρων, κλότσησε για πρώτη φορά μπάλα στα 4 του χρόνια. Αρκετά καλός για την ηλικία του άλλαξε μερικές ομάδες προκειμένου να βρει πιο ανταγωνιστικό επίπεδο. Δεν άργησε η στιγμή που τον «ανακάλυψε» η ποδοσφαιρική ομάδα της Στουτγάρδης και τον πήρε στις τάξεις της.



Η τρέλα του για τον Μεσούτ Οζίλ τον βοήθησε στην πορεία του. Στον ελεύθερό του χρόνο συνήθιζε να βλέπει «μπαλίτσα» στα τουρνουά που πραγματοποιούνταν στην πόλη του. Εκεί όντας μόλις 10 ετών θα δει για πρώτη φορά το είδωλο του, τον Οζίλ να παίζει σε εφηβικό τουρνουά. «Ο Οζίλ ήταν ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά και του ζήτησα τότε να βγάλουμε φωτογραφία», θα πει αρκετά χρόνια αργότερα. Πάντα είχε όνειρο να παίξει μαζί του.

Να πως τα φέρνει καμιά φορά η ζωή. Το 2010 θα πάρει μεταγραφή για λογαριασμό της Άρσεναλ και εκεί θα κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Στους «κανονιέρηδες» θα βρει τον Οζίλ. Δύο χρόνια μετά θα πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του με καλές εμφανίσεις και με το μέλλον του να μοιάζει ευοίωνο. Η μαύρη σελίδα θα γραφτεί τον Μάρτιο του 2014, όπου θα υποστεί πολύ σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο μένοντας έξω για πάνω από ένα χρόνο. Με την επιστροφή του στην αγωνιστική δράση πηγαίνει δανεικός από εδώ και από εκεί δε θα επανέλθει ποτέ όσο βρίσκεται στην Αγγλία με αποκορύφωμα τα λόγια του τότε προπονητή του στη Γουέστ Μπρομ Τόνι Πιούλις «δεν είναι αρκετά καλός για την Premier League».



Πίσω στα πάτρια εδάφη και την Βέρνερ Βρέμης. Με πείσμα και τσαμπουκά ο Σερζ δεν τα παράτησε ποτέ. Αν και όλοι έβλεπαν ένα κατεστραμμένο γόνατο αυτός έβλεπε μια νέα αρχή. Εξαιρετική πρώτη σεζόν με την πράσινη φανέλα σκοράροντας 11 γκολ, κερδίζει μια θέση στην εθνική Γερμανίας. Στη Μπάγερν Μονάχου δεν πέρασαν απαρατήρητα τα κατορθώματα του και η ίδια δεν άργησε να τον αρπάξει. Οι Βαυαροί αφού προχώρησαν στην απόκτηση του, τον στέλνουν να «ψηθεί» στην Χόφενχαϊμ, με τον ίδιο να έχει συμμετοχή σε 18 γκολ για την ομάδα του.

Η μεγάλη ώρα έχει έρθει. Φέτος ξεκινάει σαν «πρώτο βιολί» στους «κόκκινους του Μονάχου». Σε εννέα συμμετοχές στο Champions League μετρά 9 γκολ και 2 ασίστ. Αλλαγμένος, σταθερός και σε καλύτερη κατάσταση από ποτέ. Από το διαλυμένο γόνατο, στο «καρέ» απέναντι στην Τότεναμ και τα δύο γκολ στα ημιτελικά για να στείλουν την «αρμάδα» του Χάνσι Φλικ στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Ακόμη και ο χαρακτηριστικός πανηγυρισμός του, δείχνει πως κάτι «μαγειρεύει» για τη συνέχεια.



Η ποδοσφαιρική «ζωή» του Σερζ Γκνάμπρι θυμίζει τραινάκι του λούνα-παρκ. Ο Γερμανός επιθετικός παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο έχοντας άγνοια κινδύνου και μέχρι στιγμής του έχει βγει σε καλό. Για τον ίδιο η επιτυχία δεν έχει έρθει τυχαία. Η επιτυχία έρχεται μόνο όταν η προετοιμασία συναντά την ευκαιρία. Και ο Σερζ είχε την ευκαιρία του και αν μη τι άλλο την άρπαξε από τα μαλλιά.
Επιμέλεια: Τάσος Μακαρατζής