Οι 23 ημέρες του Αμορίμ και η ενθουσιώδης Γιουνάιτεντ

Συνηθίζεται στο πρώτο διάστημα από την αλλαγή προπονητή, η εκάστοτε ομάδα να «μεταμορφώνεται» προς το καλύτερο. Το μάτι μπερδεύεται και την βλέπει σαν να εκτοξεύθηκε από το μηδέν στο δέκα. Μέχρι βέβαια να χαθεί ο ενθουσιασμός. Όταν οι παίκτες αδειάζουν από επιθυμία να αποδείξουν ότι αξίζουν, όταν το προσωρινό σουλούπωμα δεν αρκεί για να συνεχίσουν τα θετικά αποτελέσματα, όταν το ποδόσφαιρο σκοπιμότητας γίνεται προβλέψιμο, τότε φαίνεται η δουλειά που έχει κάνει ή δεν έχει κάνει ο νέος κόουτς.

Όπως σε τόσες και τόσες περιπτώσεις, έτσι και σε αυτήν της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει σαφώς επέλθει μία πρώτη βελτίωση. Σε μόλις 23 μέρες του Ρούμπεν Αμορίμ στο «Κάρινγκτον» και σε τρία παιχνίδια, δύο για την Premier League και ένα για το Europa League, το κοινό ενός εκ των πιο επιτυχημένων συλλόγων στην ιστορία γεμίζει με ελπίδα. Το 1-1 στο «Πόρτμαν Ρόουντ» απέναντι στην Ίπσουιτς είχε κάτι από… Τεν Χαγκ. Κάτι που δεν ήταν εφικτό αν αποβάλλει τόσο άμεσα ο Πορτογάλος.



Ακολούθησε το «τρενάκι του τρόμου», όπως το αποκάλεσαν τα βρετανικά μέσα, παιχνίδι με τη Μπόντο Γκλιμτ. Και εδώ υπήρχαν κατάλοιπα από εποχής του Ολλανδού. Η ανατροπή στην ανατροπή όμως και το τελικό 3-2 έδειξαν σημάδια αλλαγής. «Βρε λες να βρήκαμε τον άνθρωπό μας;» θα σκέφτηκαν οι θεατές του «Όλντ Τράφορντ». Σκέψη δικαιολογημένη, αφού η πιο πιθανή έκβαση στον συγκεκριμένο αγώνα με βάση το πώς εξελίχθηκε και τον Τεν Χαγκ στον πάγκο, θα ήταν ένα αρνητικό αποτέλεσμα.

Στην Κυριακάτικη αναμέτρηση με την Έβερτον ήρθε η επιβεβαίωση. Σε κανένα από τα 90 λεπτά δεν υπήρξε ίχνος αμφιβολίας ή η σκέψη ότι μπορεί να μην έρθει η νίκη. Με πάθος, θέληση και πάνω από όλα πλάνο η Γιουνάιτεντ έπεισε και τον πιο απαισιόδοξο. Παίκτες «βυθισμένοι» στην μετριότητα, άλλοι εξαφανισμένοι και ορισμένοι ψυχολογικά πεσμένοι «καθάρισαν» το παιχνίδι.

Ο Ράσφορντ έγινε ξανά καθοριστικός με δύο γκολ, ο Φερνάντες έγινε ξανά δημιουργικός, οι Ζίρκζι - Ντιαλό ξεδίπλωσαν τις αρετές τους στο σκοράρισμα και τη δημιουργία αντίστοιχα, ο Κασεμίρο ήταν ο… επιβλητικός Κασεμίρο της Ρεάλ Μαδρίτης και η τριάδα της άμυνας μαζί με τον Ονάνα μόχθησαν για να κρατήσουν ανέπαφη την εστίας τους. Με την πίεση τριών αγώνων σε διάστημα μίας εβδομάδας και την ανάγκη αποτελεσμάτων για να μην επέλθει η γκρίνια, ο Ρούμπεν Αμορίμ έβαλε στην εξίσωση διαγραμμένους ποδοσφαιριστές.



Ο Πορτογάλος άνοιξε αμέσως το rotation και η αξιοποίηση του Μέισον Μάουντ ήταν άκρως ενθαρρυντική. Μακροχρόνια τραυματίες όπως οι Μαλάσια και Σο επέστρεψαν στη δράση και θα βάλουν σκληρό ανταγωνισμό σε Μαζραουί και Νταλότ. Ο Χόιλουντ έφερε από το… σπίτι τη φανέλα του βασικού για να την διεκδικήσει με τον Ζίρκζι, ενώ ο Γκαρνάτσο έχει άπλετο χρόνο να διαχειριστεί και να αντιμετωπίσει μέσα του το βάρος της κριτικής. Το μεγαλύτερο στοίχημα βέβαια για τον πρώην της Σπόρτινγκ είναι ο καλύτερος εαυτός του Άντονι.

Απέναντι στα «ζαχαρωτά» οι «μπέμπηδες» απλώθηκαν σε όλο το γήπεδο, έβαλαν ταχύτητα, εξυπνάδα, πίεσαν ψηλά και είχαν «καθαρό» μυαλό. Ειδικά το τελευταίο πρόκυπτε ξεκάθαρα από την επιθυμία τους να αλλάξουν την κατάσταση, αλλά και το αγωνιστικό πλάνο που υπηρετούσαν. Όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται στο δεύτερο γκολ με το κλέψιμο του Ντιαλό, την τυφλή πάσα του Φερνάντες και το πλασέ του Ζίρκζι. Στο 3-0, ο Ράσφορντ σαν να ξύπνησε από τον λήθαργο, κάνει κίνηση στο χώρο και τελειώνει με τη μία τη φάση, ενώ στο τέταρτο τέρμα ο θαυματουργός Ιβοριανός εξτρέμ που πήρε πάνω του όλη την πλευρά στο 3-4-2-1, έκλεψε ξανά και σέρβιρε στον Ολλανδό επιθετικό. Η Γιουνάιτεντ είχε πολλά στοιχεία του σύγχρονου ποδοσφαίρου, γεμάτη αυτοπεποίθηση.



Δεδομένα οι παίκτες χρειαζόντουσαν έναν προπονητή να τους εμπνεύσει, αφού σύμφωνα με τους οπαδούς ο βασικός λόγος που η ομάδα παρέπαιε επί Τεν Χαγκ, δεν ήταν τόσο οι ικανότητες του Ολλανδού, όσο η χαμένη εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του. Είναι πολύ νωρίς ακόμη βέβαια. Παθογένειες του παρελθόντος θα εμφανίζονται ανά διαστήματα. Όταν θα περάσει ο ενθουσιασμότος της αρχής και φανεί η ουσιαστική δουλειά του Αμορίμ αυτές θα εξαληφθούν και η Γιουνάιτεντ θα γίνει ξανά το φόβητρο που είχαν συνηθίσει φίλοι και εχθροί.