Ρουί Κόστα: Ένας θεριακλής μαέστρος ετών 45

Μαέστρος: μαέστρος αρσενικό

1. ο καλλιτεχνικός διευθυντής μιας ορχήστρας, που επιλέγει τα έργα που θα εκτελεστούν, τα διδάσκει στους μουσικούς και τους διευθύνει την ώρα της εκτέλεσης

«Ο Μαέστρος είναι αυτός ο οποίος με τις κινήσεις των χεριών του και της μπαγκέτας του αλλά και με τις εκφράσεις του προσώπου του ελέγχει τα πιο βασικά στοιχεία της μουσικής, το ρυθμό και τη δυναμική. Ενθαρρύνει τους μουσικούς να παίξουν πιο γρήγορα, πιο αργά ή πιο δυνατά».

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το ποδόσφαιρο και το όνομα που διαβάσατε στον τίτλο; Όπου μαέστρος, βάλτε το όνομα του Χοσέ Μανουέλ Ρουί Κόστα. Όπου μουσική, βάλτε το ποδόσφαιρο ή το παιχνίδι και όπου μουσικοί, βάλτε συμπαίκτες.

Ως τέτοιος χαρακτηρίστηκε με το παιχνίδι του, που με τα ανοιχτά χέρια έμοιαζε να διευθύνει ορχήστρα, ο Πορτογάλος βιρτουόζος που σήμερα 29 Μαρτίου 2017 κλείνει τα 45 του χρόνια. Αρχικά με τη φανέλα της Φιορεντίνα έγινε γνωστός ως «il Maestro di Fiorenz» και μετά τη μετακόμισή του στο Μιλάνο και τους «ροσσονέρι» μόνο με το Maestro.

Ο Ρουί Κόστα όμως δεν ήταν μόνο μαέστρος. Αν κάποιος προσπαθούσε να τον περιγράψει θα αντιλαμβανόταν ότι έχει όλα τα στοιχεία ενός Ροκ Σταρ. Μαυρισμένο δέρμα, μακριά μαλλιά, κάλτσες κατεβασμένες όταν έπαιζε αλλά και… κάπνισμα συνθέτουν τη ροκ εικόνα του, που όλοι οι πιτσιρικάδες θα ήθελαν για πόστερ στο δωμάτιό τους.

«Πλέον μπορώ να το παραδεχτώ. Πάντα κάπνιζα. Δεν το είπα ποτέ γιατί δεν ήθελα να δώσω το κακό παράδειγμα στα παιδιά γιατί δεν είναι καλό για τους αθλητές».

Σχεδόν στη Μπάρτσα

Το καλοκαίρι του 1994 η Μπενφίκα πέρασε για ακόμα μια φορά οικονομική κρίση, κάτι που οδήγησε τους περισσότερους παίκτες των «αετών» να μετακινηθούν στη μισητή Σπόρτινγκ. Ο πρόεδρος της ομάδας στην προσπάθειά του να τον κρατήσει στο Ντα Λούζ του λέει ότι αν πάει στο εξωτερικό και όχι στην Σπόρτινγκ θα επιλέξει εκείνος σε ποια ομάδα και όχι η διοίκηση.



Ο Ρουί Κόστα υπογράφει στην Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ και μάλιστα φωτογραφίζεται με τη φανέλα των Μπλαουγκράνα. Η αλλαγή στη διοίκηση των Καταλανών, με τον Μανουέλ Νταμάσιο να παίρνει τη θέση του Μπρίτο, ακύρωσε το deal ανάμεσα σε Μπενφίκα και Μπάρτσα και έτσι ο Πορτογάλος μετακόμισε στην Ιταλία και τη νεοφώτιστη Φιορεντίνα του προπονητή Κλαούντιο Ρανιέρι και του αρχισκόρερ Γκαμπιέλ Μπατιστούτα. Οι δυο τους θα συνέθεταν ένα από τα πιο εντυπωσιακά δίδυμα 9αριού και 10αριού στη δεκαετία του 90’.

Η συνεργασία τους θα αποφέρει το Κύπελλο Ιταλίας στους «βιόλα» τη σεζόν 1996. Ένα χρόνο αργότερα το πρωτάθλημα της Serie A, θα χαθεί μετά τον τραυματισμό του Αργεντινού, παρά το γεγονός ότι ο Ρουί Κόστα θα σκοράρει διψήφιο αριθμό γκολ για πρώτη φορά στην καριέρα του.



Μετά από εφτά χρόνια στην Φλωρεντία, για ακόμα μια φορά στην καριέρα του θα βρεθεί αντιμέτωπος με την οικονομική κρίση σε μια ομάδα. Η Φιορεντίνα θα βρεθεί σε δεινή οικονομική θέση και ο ίδιος θα μετακομίσει στο Μιλάνο για λογαριασμό των ροσσονέρι έναντι 28 εκατομμυρίων. Τα χρήματα αυτά όχι μόνο θα σώσουν την Φιορεντίνα αλλά αποτελέσουν και μεταγραφή ρεκόρ για την Μίλαν εκείνη την εποχή.

Στην Μίλαν θα καθυστερήσει να σκοράρει σε αγώνα πρωταθλήματος 2,5 ολόκληρα χρόνια. Αυτό θα το καταφέρει την 3η του σεζόν στους «ροσονέρι» σε ένα παιχνίδι με την Ανκόνα στο Σαν Σίρο.



Ήταν μόλις το ένα από τα συνολικά 42 γκολ πρωταθλήματος που πέτυχε με τη φανέλα της Μίλαν αλλά και της Φιορεντίνα σε αυτά τα 12 χρόνια που πέρασε στην Ιταλία πριν επιστρέψει το 2006 στην αγαπημένη του Μπενφίκα για να κλείσει την καριέρα του.



Εξάλλου ποτέ του το να σκοράρει δεν ήταν αυτοσκοπός για εκείνον.

«Το να δημιουργώ γκολ πάντα με γέμιζε… πολύ περισσότερο από το να σκοράρω ο ίδιος»

Στην καριέρα του με τους ροσσονέρι θα γίνει αγαπητός όσο λίγοι στις τάξεις των οπαδών. Ένα Τσάμπιονς Λιγκ (2003) ένα ευρωπαϊκό Σούπερ καπ(2003), ένα Σκουντέτο (2004) και 2 κύπελλα Ιταλίας (2001,2003) ήταν ο τελικός απολογισμός των 192 εμφανίσεων του Πορτογάλου «μαέστρου» με τη φανέλα της Μίλαν.



Οι δύο χαμένες ευκαιρίες

Ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ το 2005 στην Πόλη έμεινε χαραγμένος σε όλους τους παίκτες της Μίλαν αρνητικά. Το τελικό 3-3 και η ήττα στα πέναλτι από την Λίβερπουλ δεν τους άφηνε άλλη επιλογή. Δεν γινόταν αλλιώς εφόσον έχεις χάσει το τρόπαιο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης μέσα από τα χέρια σου.

Ο Ρουί Κόστα όμως είχε ακόμα μια χαμένη ευκαιρία που ίσως ήταν και μεγαλύτερη. Ένα χρόνο σχεδόν πριν από τον τελικό της Πόλης, φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο θα είχε την ευκαιρία να σηκώσει το Ευρωπαϊκό μέσα στη χώρα του και να σκορπίσει ντελίριο ενθουσιασμού στους συμπατριώτες του.

Το βιβλίο του ποδοσφαίρου όμως είχε γραμμένο ένα παραμύθι για την δική μας Εθνική ομάδα που θα έβρισκε τον ίδιο στην πλευρά των ηττημένων.

Εκείνος το αποδέχτηκε σαν πραγματικός κύριος… με το "Κ" κεφαλαίο. Εύλογο το ερώτημα για το πως είναι γνωστό αυτό. Η ιστορία μιας παρέας δημοσιογράφων του ΣΠΟΡ FM 94,6 πέριξ του Ντα Λουζ έχει ως εξής:

«Έχει περάσει περίπου μια ώρα από την απονομή του Euro στην Εθνική μας ομάδα και τα φώτα στο Ντα Λουζ σβήνουν. Εμείς ντυμένοι με φανέλες αλλά και σημαίες, φορτωμένοι με τις συσκευές μετάδοσης και όλα τα δημοσιογραφικά εργαλεία, φεύγουμε πανευτυχείς και μεθυσμένοι από χαρά. Περπατάμε σε μια έρημη περιοχή με σκοπό να βγούμε σε ένα κεντρικό δρόμο για να πάρουμε ταξί. Εκεί βλέπουμε μια γνώριμη φιγούρα. Ο Ρουί Κόστα μόλις έχει χάσει το Πανευρωπαϊκό μέσα στο σπίτι του. Όχι μόνο δεν μας απέφυγε, αλλά κάθισε, μίλησε μαζί μας και μας έδινε συγχαρητήρια λες και παίζαμε εμείς… »

Γρηγόρης Ποζιός