Το επιχρυσωμένο χάπι και το «βουνό» της ΑΕΚ

Υπάρχουν πολλές αναγνώσεις για τη φετινή πορεία της ΑΕΚ. Η τρίτη θέση και το συμβολικό μετάλλιο που πήρε δεν σημαίνει αυτόματα πως η πορεία της ήταν πετυχημένη, ούτε όμως αμελητέα μπορεί να κριθεί τελικά αν αναλογιστεί κανείς πού βρισκόταν μέχρι προ δύο ετών και πόσα προβλήματα την ταλάνισαν τη φετινή περίοδο.

Οι κρίσεις με τις οποίες βρέθηκε αντιμέτωπη στην πορεία της ήταν πολλές και οι περισσότερες με δική της ευθύνη. Το επεισοδιακό διαζύγιο με τον Δίπλαρο, οι τρεις αλλαγές πλέι μέικερ (από τον Γουόρεν στον Άρμστεντ και από τον Κούπερ στον Γκριν) και ψηλών (από τον Όρτον και τον Ανοσίκε μέχρι τον Έρικ), οι λοιποί παίκτες που δεν στέριωσαν (Σκραμπ, Άτιτς, Κρίστμας), ο άδοξος αποκλεισμός από την Ευρώπη, τα λαϊκά δικαστήρια για τον Ντράγκαν Σάκοτα, η παρ’ ολίγον αποχώρηση του Ντούσαν Σάκοτα, οι διαπληκτισμοί του Ζντοβτς με παίκτες, το δίλημμα Eurocup ή Champions League, η απειλή αποβολής από το πρωτάθλημα μετά την επιλογή του πρώτου, οι οδυνηρές ήττες με εις βάρος της ανατροπές, το χείλος του γκρεμού μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ για τα playoffs, το σοκ της απώλειας του Μαυροκεφαλίδη λίγο πριν τους μικρούς τελικούς, το break επί του Άρη, το 3 on 3 στον δεύτερο τελικό και το φινάλε με μία θέση στο… βάθρο, αν μη τι άλλο συνέθεσαν μία σεζόν που μόνο αδιάφορη δεν ήταν για τους «κιτρινόμαυρους».

Τα πιο δύσκολα, όμως, είναι μπροστά τους. Το καλοκαίρι που έρχεται είναι ιδιαίτερα κρίσιμο. Αποτελεί νόμο πως ό,τι σπείρεις τότε θα το θερίζεις όλη τη χρονιά. Ένας λόγος που η ΑΕΚ δεν έκανε την υπέρβαση φέτος (ήτοι να εξασφαλίσει με πιο κυρίαρχο τρόπο την τρίτη θέση, να είναι πιο ανταγωνιστική και πιθανώς νικήτρια στα ματς με τους «αιώνιους» αλλά και να προχωρήσει περισσότερο στην Ευρώπη), παρότι υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για να τα καταφέρει, είναι τα λάθη του καλοκαιριού. Υπήρξαν αστοχίες στη στελέχωση της ομάδας, αλλά και στις διορθωτικές κινήσεις που έγιναν στην πορεία από μία πολύ πιο περιορισμένη αγορά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της φετινής ομάδας ήταν πως βρισκόταν διαρκώς σε μια διαδικασία ανακατασκευής ή γκρεμίσματος και κατασκευής από την αρχή, αντί να χτίζει διαρκώς πάνω σε γερά θεμέλια και να εξελίσσεται σε ένα επιβλητικό οικοδόμημα. Γι’ αυτό και οι κινήσεις του καλοκαιριού θα χρειαστεί να γίνουν με μεγαλύτερη προσοχή.

Η επόμενη «πίστα» για την ΑΕΚ είναι να αρχίσει να κοιτάζει στα μάτια Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Αυτό δεν μπορεί να γίνει εν μία νυκτί, αλλά απαιτείται υπομονή. Το αρνητικό για την «Ένωση» είναι πως είναι αμφίβολο αν κριθεί πως 4-5 παίκτες από το υπάρχον ρόστερ έχουν θέση στην ομάδα του μέλλοντος. Η έλλειψη κλασικού πλέι μέικερ είναι η μεγαλύτερη αγωνιστική ανάγκη, αλλά όχι η μοναδική, συνεπώς οδεύουμε πιθανότατα σε ένα καλοκαίρι με αρκετές αλλαγές στο δυναμικό, βάσει και των επιλογών του Γιούρε Ζντοβτς που όλα δείχνουν πως παραμένει και θα αναλάβει την οικοδόμηση της νέας ομάδας με υλικά δικής του επιλογής.

Το θετικό για την ΑΕΚ είναι πως πληροί όλες τις προϋποθέσεις για να τα καταφέρει. Με έναν άνθρωπο που βάζει πολλά λεφτά και είναι κοντά στην ομάδα, αλλά και με φιλάθλους που παρά το διαρκές σκωτσέζικο ντους ήταν στο πλευρό της είναι αδύνατο να αποτύχεις. Και θα φτάσεις αργά ή γρήγορα στο στόχο σου, έστω κι αν τα παθήματα (που πρέπει να γίνονται μαθήματα) είναι πολλά στο δρόμο προς την κορυφή και σε αυτή κατοικοεδρεύουν μεγαθήρια.

ΥΓ: Η ήττα στους μικρούς τελικούς δεν χαλάει σε τίποτα την εξαιρετική σεζόν του Άρη. Με το 1/3 (και… βγάλε) του μπάτζετ της ΑΕΚ, κατάφερε να φτάσει πιο μακριά στην Ευρώπη, να κερδίσει τους «αιώνιους» και να παρουσιάσει ένα εξαιρετικό σύνολο. Ο Δημήτρης Πρίφτης είναι αναμφίβολα ο προπονητής της χρονιάς, με άριστη αξιοποίηση του ρόστερ, εξαιρετικές επιλογές παικτών και πολύ καλό κοουτσάρισμα. ΚΑΙ οι «κίτρινοι» έχουν όλα τα φόντα για ένα πολύ καλύτερο μέλλον, με μια δυνατή διοίκηση και έναν κοινό που έδειξε την πίστη του στα εύκολα και κυρίως στα δύσκολα.