Ο Σπανούλης «σκότωσε» τον παίκτη και αναγέννησε το Περιστέρι bwin

Τα φώτα, μοιραία, πάντα πέφτουν πάνω στους «αιώνιους», πόσω μάλλον όταν-όπως φέτος-πρωταγωνιστούν ταυτόχρονα στην Ευρωλίγκα όπου και δικαιούνται να έχουν μεγάλες φιλοδοξίες. Όμως στη σκιά αυτών των ομάδων και της ερμητικά κλειστής πόρτας της κορυφαίας διοργάνωσης της Ευρώπης, όχι απλώς υπάρχουν αλλά μπορούν να λάμψουν και άλλες προσπάθειες που αξίζουν την προσοχή και τον θαυμασμό μας. Στην κατηγορία αυτή ανήκει το Περιστέρι bwin, που ξαναζεί τις εποχές της μεγάλες ακμής των 90’s και των αρχών της νέας χιλιετίας.

Ασφαλώς δεν πρόκειται για… σύμπτωση, ούτε για κάτι που χρωστούσε η μοίρα στον συγκεκριμένο σύλλογο, αλλά για κάτι που χτίστηκε με μεράκι και προσεκτικές κινήσεις. Στον περίπου ενάμιση χρόνο με τον Βασίλη Σπανούλη στον πάγκο το Περιστέρι bwin έχει κάνει άλματα.: Πέρσι τρίτο στο πρωτάθλημα και τόσο ψηλά στο πρωτάθλημα μετά από 20 χρόνια, αλλά ταυτόχρονα για πρώτη φορά στην ιστορία του στον τελικό Κυπέλλου. Και φέτος, τρίτο-μέχρι τώρα-στην Stoiximan Basket League, με παρουσία στο Final 8 όπου ατύχησε να πέσει ξανά πάνω στον Ολυμπιακό στα προημιτελικά και με την πρόκριση στα playoffs του BCL χθες να αποτελεί την τελευταία (μέχρι την επόμενη) απόδειξη πως κάτι καλό κάνουν εκεί στη δυτική όχθη…



Ο Kill Bill υπήρξε θρύλος στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, αλλά δεν θα μπορούσε να μείνει μακριά από την οσμή της πορτοκαλί μπάλας και του παρκέ. Δίχως να φοβηθεί στιγμή τις συγκρίσεις που θα γίνονται ανάμεσα στην ικανότητά του ως παίκτη και ως προπονητή, από τις οποίες μονίμως θα ξεκινά από μειονεκτική θέση λόγω όσων έκανε στην καριέρα του, ανέλαβε την πρόκληση και στέκεται αντάξιος του ονόματός του. Και παρότι αρκετοί μεγάλου διαμετρήματος παίκτες βασίστηκαν κυρίως στο εκτόπισμα που «κουβαλούσαν» από τα επιτεύγματά τους, εκείνος αποδεικνύεται πως δεν είναι απλώς μια εμβληματική φιγούρα στην άκρη του πάγκου, αλλά και ένας προπονητής που έχει επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας του.

«Έχτισε» σε δύο διαδοχικές σεζόν δύο ομάδες περίπου από το μηδέν και άφησε το αποτύπωμά του. Ειδικά, δε, φέτος, με μοναδικούς εναπομείναντες από το περσινό ρόστερ τους Κασελάκη και Πουλιανίτη, με ριζικά ανανεωμένη την εξάδα των ξένων και φέτος με ελαφρώς μικρότερο μπάτζετ από την περασμένη σεζόν, συνεχίζει να παρουσιάζει μια πραγματικά καλή ομάδα. Ένα σύνολο με ξεκάθαρες αρχές, συνεργασίες, σκληράδα, πειθαρχία, καθοδήγηση και που δίχως το τεράστιο ταλέντο, τρυπά συνεχώς το ταβάνι του.



Δύο είναι τα στοιχεία που καθιστούν τον Βασίλη Σπανούλη πετυχημένο στη μετάβαση από την αθλητική καριέρα του σε αυτή του προπονητή: Αφενός μεν, αποφεύγει τις άδικες για τους παίκτες του συγκρίσεις με τον… εαυτό του, παγίδα στην οποία συχνά πέφτουν αρκετοί σπουδαίοι παίκτες που πέρασαν σε ρόλο κόουτς αλλά δεν έπαψαν ποτέ να σκέφτονται ως αθλητές. Ο Kill Bill, μολονότι σίγουρα ακόμη καίει μέσα του η φλόγα του παίκτη και θα ήθελε να είναι ακόμη στο παρκέ, έχει φροντίσει να προσαρμοστεί στο νέο του ρόλο και να αξιοποιεί σωστά το ειδικό βάρος του χωρίς να γίνεται… βαρίδι στους παίκτες του. Είναι δύσκολο ένας τόσο σπουδαίος αθλητής να «σκοτώσει» τον παίκτη μέσα του, αλλά τουλάχιστον εκείνος έχει καταφέρει να τον βάλει σε... σίγαση. Αφετέρου δε, ο Σπανούλης ζει κι αναπνέει για το μπάσκετ, δεν βασίζεται στα «γαλόνια» του ή εναποθέτει όλη τη δουλειά στους συνεργάτες του, αλλά ασχολείται ο ίδιος και με την τελευταία λεπτομέρεια, σκύβει πάνω από κάθε αδυναμία της ομάδας του, δουλεύει προσωπικά με τους παίκτες, από τους πιο έμπειρους μέχρι και τους πιτσιρικάδες, «ξεψαχνίζει» τους αντιπάλους και έχει πλήρη γνώση και γνώμη για την αγορά, αφού η μέρα του είναι γεμάτη… μπάσκετ.

Ασφαλώς όμως ο Kill Bill δεν είναι ο αποκλειστικός λόγος της εκτόξευσης του Περιστερίου bwin. Η διοίκηση της ομάδας εξασφαλίζει την υγεία του συλλόγου, χωρίς υπερβολές είναι συνεπέστατη και προσφέρει το κατάλληλο περιβάλλον για να ανθίσει και η ομάδα. Αλλά και όλος ο οργανισμός του Περιστερίου λειτουργεί εξαιρετικά, πράγμα που μαρτυρούν τα εκατοντάδες παιδιά που «φοιτούν» στις ακαδημίες του, αλλά και οι εξαιρετικές επιδόσεις των «μικρών» ομάδων του στα παιδικοεφηβικά πρωταθλήματα, που τροφοδοτούν με πολλά ταλέντα και τις «μικρές» εθνικές ομάδες.



Όλα τα παραπάνω συστατικά συνθέτουν μια συνταγή που πολύ απλά είναι αδύνατο να αποτύχει. Το Περιστέρι bwin δεν… έτυχε να λογίζεται αυτή τη στιγμή, βάσει αποτελεσμάτων, ως τρίτη δύναμη στο πρωτάθλημα και πρώτη πίσω από τους (οικονομικά και όχι μόνο) ασυναγώνιστους «αιώνιους», αλλά το πέτυχε με τη συνδρομή των ανθρώπων του. Κι αν όλη η νοοτροπία του Βασίλη Σπανούλη έχει διαποτιστεί σε όλο τον οργανισμό, η πρόκριση στην οκτάδα του BCL δεν τους αρκεί. Παρότι δεν θα είναι το φαβορί απέναντι σε όποιον κι αν βρεθεί στα playoffs της διοργάνωσης, θα παλέψει για μία ακόμη υπέρβαση εξαντλώντας τις πιθανότητες πρόκρισης στο Final 4. Εκεί που ο προπονητής του ξέρει καλύτερα από τον καθέναν ποιος είναι ο δρόμος για την κορυφή…

ΥΓ: Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, όπως όλα δείχνουν, απευθείας στα playoffs και ισχυροί διεκδικητές θέσης στο Final 4. Ο Άρης στους δώδεκα του Eurocup. Το Περιστέρι bwin στα playoffs και ο Προμηθέας μια ανάσα από αυτά. Όχι κι άσχημα για το ελληνικό μπάσκετ που… ανεβαίνει.