Μέθοδος, οργάνωση, υπομονή: Η Γερμανία δεν… έτυχε αλλά πέτυχε να πάρει το Παγκόσμιο

Όταν ο Νοβίτσκι αποσυρόταν από την εθνική ομάδα της Γερμανίας το 2015 πολλοί προεξοφλούσαν το τέλος μιας «χρυσής» εποχής. Όμως αυτή αποδείχτηκε πως ήταν η αρχή. Γιατί αν οι προηγούμενες επιτυχίες των Γερμανών αποδίδονταν και όχι αδίκως σχεδόν αποκλειστικά στο generational ταλέντο του Ντιρκ, αυτές που ακολούθησαν, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, μόνο τυχαία δεν ήρθαν. Ο θρύλος των Μάβερικς έριξε τους σπόρους για ένα ολόκληρο σπορ στην πατρίδα του και αυτή με τα χαρακτηριστικά της «φυλής», μέθοδο, οργάνωση, υπομονή και εργατικότητα δηλαδή, φρόντισε να τους καλλιεργήσει στα χρόνια που ακολούθησαν και την τελευταία διετία να τους δρέψει.

Οι Γερμανοί δεν κάθισαν να κλαίνε όταν στο φινάλε του Νοβίτσκι έμειναν εκτός δεύτερης φάσης του Ευρωμπάσκετ του 2015 μέσα στο Βερολίνο, με τον Ντένις Σρέντερ να αστοχεί στη βολή που θα μπορούσε να στείλει το ματς με την Ισπανία στην παράταση και να δώσει συνέχεια στο όνειρο. Απεναντίας, «έχτισαν» πάνω στη χρυσή κληρονομιά του Ντιρκ, που ήταν περισσότερο από τα μετάλλια η αθρόα προσέλευση μικρών παιδιών στις ακαδημίες όλης της χώρας.



Σε αντίθεση, δε, με άλλες χώρες όπως η… δική μας, στη Γερμανία φρόντισαν τα ταλέντα τους. Πώς; Κάνοντας το γερμανικό πρωτάθλημα ίσως το καλύτερα οργανωμένο στην Ευρώπη, με φανταστικά γήπεδα που γεμίζουν κόσμο και με ομάδες που δεν προσέβλεπαν στο εφήμερο αποτέλεσμα «καταναλώνοντας» ξένους μιας χρήσης, αλλά επενδύοντας σε… Γερμανόπουλα, που βρήκαν χώρο και χρόνο για να ανθίσουν. Πριν φύγουν για τις ΗΠΑ όπου πλέον σταδιοδρομούν με επιτυχία και μεγάλα συμβόλαια στο ΝΒΑ, ο Σρέντερ γαλουχήθηκε στην Μπράουνσβαϊγκ του Φλεβαράκη, τα αδέρφια Βάγκνερ στην Άλμπα του Ρενέσες και πιο πίσω του Σ. Ομπράντοβιτς και του Χέρμπερτ και ο Τάις στην Μπάμπεργκ του Τρινκιέρι και του Μπάνκι. Παράλληλα, την ώρα που οι υψηλών απαιτήσεων δικοί μας «αιώνιοι» απαξιούσαν να εμπιστευτούν τα εγχώρια προϊόντα, η Μπάγερν και η Άλμπα πρόσφεραν θέση και ευθύνες σε παιδιά όπως ο Ομπστ, ο Τίμαν, ο Γκιφάι ή ο Μπόνγκα, χωρίς την «ψύχωση» για Final Four και Ευρωλίγκες.

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η «μαγιά» που… φούσκωσε τον άρτο, με αργά αλλά σταθερά βήματα στα χρόνια που ακολούθησαν. Η Γερμανία απέκλεισε στους «16» τη δυνατή Γαλλία στο Ευρωμπάσκετ του 2017 προτού χάσει από την πανίσχυρη Ισπανία στα προημιτελικά, έφαγε τα μούτρα της στο Παγκόσμιο του 2019 στην Κίνα μένοντας έξω από την πρώτη φάση έχοντας επτά από τους δώδεκα παίκτες του φετινού ρόστερ, αλλά δεν παρέκκλινε από το πλάνο παρά την αποτυχία. Και πάλι με 7/12 από το φετινό δυναμικό το 2021 αλλά χωρίς τον τραυματία Σρέντερ πήγε μέσω του Προολυμπιακού του Σπλιτ στους Ολυμπιακούς του Τόκιο. Και παρότι εκεί κέρδισε μόνο τη Νιγηρία μετρώντας τρεις ήττες στην Ιαπωνία, συνέχισε με πίστη στο πρόγραμμα. Έφτασε έτσι στο περσινό Ευρωμπάσκετ και το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο με ώριμες συνθήκες πλέον για να κυριαρχήσει. Και το έκανε, όχι φυσικά επειδή… έτυχε, αλλά γιατί αυτό στο οποίο είχε επενδύσει όλα αυτά τα χρόνια πέτυχε.



Η Γερμανία δίδαξε σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο σε πολύ πιο παραδοσιακές σχολές από την (όποια) δική της πώς πρέπει να παίζεται το μπάσκετ το 2023. Δύναμη, μέγεθος, ταχύτητα, σουτ, κίνηση, άμεση εκτέλεση στοιχειοθέτησαν τη φιλοσοφία της. Μια ομάδα με υπερσύγχρονους ψηλούς, που μπορούν να «δείρουν», να παίξουν με πλάτη, να μαρκάρουν στις αλλαγές και να απειλήσουν από μακριά. Με παίκτες που βρίσκονται σε διαρκή κίνηση και δράσεις μακριά από την μπάλα. Με σουτ και απειλή από όλες τις θέσεις. Με σαφείς πρώτους και δεύτερους ρόλους, χωρίς να απαιτεί από παίκτες περισσότερα ή λιγότερα από ό,τι κάνουν και μπορούν να προσφέρουν στις ομάδες τους. Με έναν υπερπαίκτη, τον Φραντς Βάγκνερ, που-επιτρέψτε την «ιεροσυλία»-είναι στα 22 του πιο ολοκληρωμένος από ό,τι ήταν σε αντίστοιχη ηλικία ολόκληρος Νοβίτσκι.

Και-φυσικά-με ηγέτη τον Ντένις Σρέντερ, που πέρα από την τεράστια κλάση του απέδειξε πως έχει και cojones. Που όχι μόνο αντιπαρήλθε την γκάφα που έγινε ανέκδοτο στο ΝΒΑ να απαρνηθεί τετραετή επέκταση 84 εκατ. δολαρίων με τους Λέικερς το 2021 για να πάρει τελικά μόλις 5,6 εκατ. δολάρια για έναν χρόνο από τους Σέλτικς. Αλλά και που άφησε πίσω του τη μοιραία χαμένη βολή του 2015 και τον εφιαλτικό φετινό προημιτελικό με 4/26 σουτ κόντρα στη Λετονία παίρνοντας από το χέρι του σε ημιτελικό και τελικό την Γερμανία.



Με άπαντες παρόντες και δεσμευμένους σε μια αποστολή εδώ και χρόνια, αγνοώντας τον Κλέμπερ που κάνει σταθερά τον… δύσκολο στις εθνικές κλήσεις και σωστή κατεύθυνση από τον πάγκο, η συνταγή της Γερμανίας πολύ απλώς δεν μπορούσε να αποτύχει. Πόσω μάλλον όταν ο ανταγωνισμός είχε διαρροές, απουσίες, μεγάλα «εγώ», αλαζονεία και (το κυριότερο) λιγοστά σημεία αναφοράς σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Η επιτυχία της Γερμανίας δεν αποτελεί πυροτέχνημα. Αν δεν έχει απώλειες θα πρωταγωνιστήσει ΚΑΙ στα χρόνια που θα έρθουν. Ρίξτε μια ματιά στις μικρές εθνικές ομάδες και στα κολέγια και θα καταλάβετε τι... έρχεται. Άλλωστε οι δάφνες στον συγκεκριμένο λαό δεν φέρνουν αυταρέσκεια και επανάπαυση, αλλά επιπλέον ζήλο για σκληρή δουλειά και ακόμη καλύτερα αποτελέσματα.

ΥΓ: Ναι, ξέρω… Θα μιλούσαμε ίσως διαφορετικά αν εμφανίζονταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο πλήρεις ομάδες όπως ΗΠΑ, Σερβία, Ισπανία, Γαλλία, Λετονία, Λιθουανία ή ακόμη και Ελλάδα. Όμως αυτό ΔΕΝ συνέβη σε αντίθεση με τη Γερμανία. Και μπράβο και μαγκιά της! Οι υπόλοιποι, ας προβληματιστούν γιατί συνέβη αυτό...