Σώζεται ο «γάμος» Ολυμπιακού με Κάνααν;

Επτά νίκες στην πρώτη δεκάδα αγώνων της Ευρωλίγκας, σπουδαία «διπλά» στην Ισπανία, ώρες-ώρες καταπληκτικό μπάσκετ και εγκώμια από αντιπάλους. Ο Ολυμπιακός έχει πάρει, αν όχι άριστα, λίαν καλώς στο (περίπου) 1/3 της regular season της Ευρωλίγκας, αλλά επειδή οι οπαδοί ψάχνουν πάντα να βρουν λόγους γκρίνιας και επειδή εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, μεγάλος λόγος γίνεται για τον Αϊζέια Κάνααν. Τελικά τι φταίει και ο Αμερικανός δεν προσφέρει τα προσδοκώμενα; Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό και μπορεί να αλλάξει η εικόνα στο μέλλον; Ας επιχειρήσουμε να δώσουμε κάποιες απαντήσεις…

Τον αδίκησε ο… Ντόρσεϊ

Ο Κάνααν είχε την ατυχία να διαδέχεται έναν παίκτη που ταίριαξε γάντι με το αγωνιστικό στυλ και την ιδιοσυγκρασία των φίλων του Ολυμπιακού. Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ μπήκε στις καρδιές του κόσμου και όχι άδικα, καθώς πρόσφερε με μεγάλη (για σουτέρ) συνέπεια, φώναζε «παρών» σχεδόν σε όλα τα μεγάλα παιχνίδια και όχι απλώς προσαρμόστηκε στο σύστημα Μπαρτζώκα, αλλά εξελίχθηκε ως παίκτης μέσα από αυτό. Το όνειρο του ΝΒΑ, η περιβόητη… σύνταξη και η κοπέλα του, ωστόσο, τον κράτησαν στις ΗΠΑ και οι Πειραιώτες έπρεπε να κοιτάξουν αλλού. Η πρώτη… αδικία για τον διάδοχό του ήταν ακριβώς αυτή η σύγκριση με τον διεθνή γκαρντ. Τόσο λόγω της επιτυχίας του Ντόρσεϊ που προκαλούσε συνειδητά ή μη άδικες και βιαστικές συγκρίσεις, όσο και λόγω χαρακτηριστικών.



Μιλάμε για δύο παίκτες με πολλές περισσότερες διαφορές παρά κοινά στα χαρακτηριστικά τους. Οι ομοιότητες μάλλον αρχίζουν και τελειώνουν στο ότι αμφότεροι είναι σκόρερ και καλοί σουτέρ. Ο μεν Ντόρσεϊ, ωστόσο, είχε μάθει και εξέλιξε στην πορεία ακόμη περισσότερο την ικανότητα να κινείται χωρίς την μπάλα και μακριά από αυτή, ο δε Κάνααν ήταν ανέκαθεν στις ομάδες του ο παίκτης που κρατούσε αρκετά την μπάλα με πρώτο του μέλημα να δημιουργήσει για τον εαυτό του και όχι για τους συμπαίκτες του. Ο πρώτος, αν και υπήρχαν στιγμές που παρασυρόταν και έκανε κατάχρηση, ανέπτυξε στην πορεία την αρετή της δημιουργίας, ο δε δεύτερος μοιάζει να προσπαθεί να δείξει την αξία του μόνο μέσω του σκορ καταφεύγοντας σε εξεζητημένες ενέργειες και κακές αποφάσεις. Παρότι, δε, αμφότεροι παίζουν μόνο στο «2», ο πιο μακρύς Ντόρσεϊ μπορούσε να αποδώσει και σε σχήματα με τρεις κοντούς, ενώ ο Κάνααν, αν και καλύτερος αμυντικός από ό,τι υπάρχει η γενική εντύπωση, το μέγεθός του δεν δίνει μεγάλη ευελιξία για πολλά σχήματα στην περιφέρεια ή ταιριάσματα με άλλους παίκτες (πχ. Σλούκα).

Ναι μεν, αλλά…

Κάπου εδώ όμως τελειώνουν τα… ελαφρυντικά. Κλείνουμε δύο μήνες στη σεζόν και πλην ελαχίστων εκλάμψεων και όχι σε σημαντικά σημεία, ο Κάνααν δεν έχει προσφέρει παρά ελάχιστα πράγματα. Κι αν η πληθωρικότητα του Φαλ στο «5» και του Βεζένκοφ στο «4» δεν αφήνουν πολύ χώρο και χρόνο σε Μπολομπόι και Μπλακ ή Πίτερς αντίστοιχα να… λάμψουν, ο βραχύσωμος γκαρντ δεν έχει καταφέρει να γεμίσει ένα κενό που θα φάνταζε πολύ μεγαλύτερο αν δεν υπήρχε το εντυπωσιακό step up του Λαρεντζάκη.

Σε αντίθεση, δε, με τους υπόλοιπους νέους ξένους της ομάδας, ο Κάνααν έχει πάρει πολύ περισσότερες ευκαιρίες παίζοντας σε σχήματα που είναι σεταρισμένα και με ανεπτυγμένη χημεία, αφού άρχισε στην πεντάδα στα οκτώ από τα δέκα πρώτα ματς Ευρωλίγκας και πέρασε αρκετά λεπτά στο παρκέ δίπλα σε Γουόκαπ, Παπανικολάου, Βεζένκοφ και Φαλ. Παρά τις αβανταδόρικες προϋποθέσεις, ο Κάνααν προσφέρει μόλις 4,9 πόντους ανά αγώνα (και διψήφιος, με 10, ήταν μόνο στο εύκολο ματς με την ελλιπή Παρτιζάν) σουτάρει με μόλις 39,1% στα δίποντα και 33,3% στα τρίποντα, ενώ έχει περισσότερα λάθη (1,1) από ασίστ (0,7) ανά αγώνα.

Υπάρχει… φως ή όχι;

Είναι προφανές, συνεπώς, ότι ο Κάνααν δεν έχει προσαρμοστεί στο νέο του περιβάλλον. Μπορεί όμως να εξελιχθεί σε έναν νέο… Γουόκαπ, όπως ο Αμερικανός που στο πρώτο μισό της περασμένης σεζόν δεν είχε πείσει, αλλά πλέον είναι αναντικατάστατος; Μοιάζει δύσκολο, ίσως όμως όχι αδύνατο…

Σε πρώτη φάση, οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Έχουμε διανύσει ήδη δύο μήνες μέσα στη σεζόν, ο Κάνααν έχει πάρει πολλές ευκαιρίες και τις περισσότερες δεν τις εκμεταλλεύτηκε. Στα 31 του μοιάζει δύσκολο να μεταμορφωθεί από έναν ball hog που ήταν στις προηγούμενες ομάδες του σε έναν παίκτη που θα εξυπηρετήσει την παγιωμένη φιλοσοφία μιας καλολαδωμένης μηχανής, σαν του Ολυμπιακού. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ακολουθώντας ένα δόγμα τύπου… Πόποβιτς απαιτεί ελάχιστη ντρίμπλα (ο Βεζένκοφ έβαλε 24 χωρίς ντρίμπλα στα καλάθια του την Πέμπτη) και γρήγορη κυκλοφορία, που ο Κάνααν-τουλάχιστον για την ώρα-δείχνει να μην μπορεί να ακολουθήσει. Στην άμυνα, δε, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του, το μικρό του μέγεθος είναι αρκετά «δεσμευτικό» ως προς τους παίκτες που μπορούν να τον πλαισιώσουν.

Δεδομένου του ντεφορμαρίσματος του ΜακΚίσικ (από τον οποίο έχουν «αφαιρέσει» χρόνο η άνοδος του Λαρεντζάκη και οι ευκαιρίες σε Κάνααν) και των παραδόξως ελάχιστων ευκαιριών στον αδικημένο Λούντζη, το βάρος που καλούνται να σηκώσουν Γουόκαπ και Σλούκας είναι πολύ μεγάλο στα γκαρντ. Αμφότεροι αγωνίζονται ήδη περισσότερο από πέρσι και δίχως ακόμη να «κλείσει» το rotation όπως συνηθίζεται να συμβαίνει σε πιο κρίσιμα σημεία της σεζόν. Τα υπόλοιπα γκαρντ, με πρώτο τον Κάνααν, θα χρειαστεί να αλαφρύνουν τους ώμους των δύο «άσων» της ομάδας, όμως ως τώρα δείχνει να μην ανταποκρίνονται στο ρόλο.



Ο Ολυμπιακός κι ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχουν αποδείξει πως δεν βιάζονται να «κάψουν» παίκτες στους οποίους έχουν επενδύσει. Ο προπονητής της ομάδας φαίνεται πως το… ψάχνει με τον Αμερικανό αναζητώντας σχήματα στα οποία θα είναι περισσότερο αποδοτικός. Όμως αν ο γάμος με τον Κάνααν συνεχίσει να δείχνει ότι δεν σώζεται με τίποτα, ίσως μια δύσκολη απόφαση να είναι αναγκαία για να λειτουργήσει καλύτερα η ομάδα με έναν πιο συμβατό στη φιλοσοφία της και με τα χαρακτηριστικά των υπολοίπων γκαρντ.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis