Χειροκροτήστε τους, τώρα το αξίζουν περισσότερο

Έτσι είναι ο αθλητισμός… Στεφάνη και μέσα… πρωταθλητής, στεφάνη κι έξω… ηττημένος. Ο Ολυμπιακός βίωσε για δεύτερη σερί χρονιά ένα πικρό φινάλε σε Final 4. Ο Μίσιτς του 2023 λεγόταν Γιουλ, που με το μοναδικό του καλάθι στον αγώνα έκρινε τον τελικό και έστεψε πρωταθλήτρια τη Ρεάλ που αποδείχτηκε πως δεν πεθαίνει με τίποτα. Θαρρείς και η μοίρα έχει αποφασίσει να πάρει πίσω με τόκο από τους φίλους των Πειραιωτών ό,τι έζησαν το 2012 στην Πόλη.

Το οδυνηρό φινάλε, ωστόσο, ουδόλως ακυρώνει την καταπληκτική σεζόν που έκανε η φοβερή ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, το σπουδαίο μπάσκετ που έπαιξε, τη δίκαια και πανθομολογούμενη αναγνώριση που έλαβε. Όταν μια ομάδα με σχεδόν τριπλάσιο μπάτζετ αναγκάζεται να σε αντιμετωπίσει παίζοντας σχεδόν σε όλο το ματς άμυνα ζώνης, αυτό λέει πολλά. Ο Ολυμπιακός αξίζει το χειροκρότημα. Απλώς θα λείπει το τελικό παράσημο…

Ψεγάδια που στοίχισαν

Ο Ολυμπιακός δεν έκανε το τέλειο παιχνίδι, ούτε καν το τέλειο δεκάλεπτο όπως στον ημιτελικό απέναντι στη Μονακό. Το παιχνίδι του είχε αρκετά ψεγάδια. Έκλεισε το πρώτο δεκάλεπτο με μόνο +7, ενώ βάσει εικόνας δικαιούτο πολύ μεγαλύτερη διαφορά. Ολοκλήρωσε το ημίχρονο με οκτώ αμυντικά ριμπάουντ, ενώ η Ρεάλ μέτρησε εννιά επιθετικά. Στο τρίτο δεκάλεπτο σταμάτησε την αιμορραγία των ριμπάουντ, αλλά το ποσοστό του στα τρίποντα κατακρημνίστηκε από 8/22 σε 4/14 στο δεύτερο ημίχρονο. Και στην τέταρτη περίοδο σπατάλησε αρκετές ευκαιρίες να τελειώσει το παιχνίδι διατηρώντας ζωντανή μια ομάδα που έχει αποδειχτεί πως όσο μένει στο παιχνίδι, έχει τον τρόπο να σου κάνει τη ζημιά.

Βεζένκοφ και Κάνααν (που θα μπορούσε να παίξει περισσότερο από 7:26 στο πρώτο ημίχρονο) «κουβάλησαν» επιθετικά την ομάδα, αλλά πλην του ΜακΚίσικ ουδείς ήταν με συνέπεια συμπαραστάτης τους στο σκοράρισμα. Ο Σλούκας δεν βοήθησε σε σκορ ή δημιουργία, οι ψηλοί φοβήθηκαν περισσότερο από όσο έπρεπε τον Ταβάρες που δεν είχε μεγάλη φθορά σε δυνάμεις ή φάουλ, ενώ η ζώνη του Ματέο έβαλε σε περισσότερη σκέψη και σε λιγότερη κίνηση την επίθεση του Ολυμπιακού, που πάντως-έστω κι έτσι-βρήκε τα σουτ για να αποτελειώσει τη Ρεάλ. Όμως όσο δεν το έκανε, αυτοί οι απέθαντοι White Walkers γίνονταν και πιο επικίνδυνοι. Και την κατάληξη την είδαμε…

Ποιος Ταβάρες και Βεζένκοφ; Ο Γιουλ άλλαξε τη μοίρα της Ρεάλ

Η μοίρα έμελλε να κρίνει τον αγώνα ο άνθρωπος που άλλαξε και όλη την ιστορία της Ρεάλ στη φετινή Ευρωλίγκα. Με όλο τον σεβασμό στον Γιουλ και τους Μαδριλένους, αν ο βετεράνος γκαρντ δεν είχε ξεκινήσει τη μαζική συμπλοκή στο Game 2 απέναντι στην Παρτιζάν, δύσκολα θα μπορούσε η «βασίλισσα» να φορέσει ξανά το στέμμα της. Ο σπουδαίος άσος, που τελικά δεν τιμωρήθηκε καν από την Ευρωλίγκα αν και άναψε τη σπίθα των επεισοδίων, ήταν κομβικός και στο Game 5 με τους Σέρβους, ενώ ήταν και αυτός που με το μοναδικό του καλάθι στον τελικό έκρινε και τον τίτλο. Από τις λεπτομέρειες που γράφουν την ιστορία… Ο Ολυμπιακός είχε μια τελευταία ευκαιρία να ζήσει ένα νέο θαύμα της Πόλης, σαν του Πρίντεζη το 2012 ή του Σλούκα στα playoffs. Όμως ο όχι καλός επιθετικά (γιατί στην άμυνα έδωσε μάχες) Σλούκας ενώ είδε καλά το καλάθι, δεν βρήκε στόχο… Ο Γιουλ το έβαλε, ο Σλούκας όχι. Θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν αντίστροφα και τώρα να μιλούσαμε για τον πρωταθλητή Ολυμπιακό.

Τώρα αξίζει περισσότερο χειροκρότημα

Δίχως διάθεση να χρυσώσουμε κανένα χάπι, ο Ολυμπιακός και οι φίλοι του μπορούν να νιώθουν περήφανοι για την πορεία της παρέας αυτής όλη τη σεζόν. Ο Ολυμπιακός τερμάτισε πρώτος στην πιο ανταγωνιστική Ευρωλίγκα όλων των εποχών, πήγε στο Final 4 αποκλείοντας μια ομάδα με 2-3 φορές μεγαλύτερο μπάτζετ ενώ άλλες ακόμη πλουσιότερες δεν μπήκαν καν στα playoffs, απέκλεισε την πρωτάρα μεν αλλά επίσης ακριβότερη Μονακό στον ημιτελικό και λύγισε στις λεπτομέρειες από την χρυσοπληρωμένη Ρεάλ, που αναγκάστηκε να παίξει περίπου 40 λεπτά άμυνα ζώνης (!) για να αναχαιτίσει έναν αντίπαλο αναγνωρίζοντας εμμέσως πως ήταν ανώτερος.



Για όλα τα παραπάνω, ο Ολυμπιακός αξίζει το χειροκρότημα και τώρα το χρειάζεται ακόμη περισσότερο από τον κόσμο του. Άλλωστε οι πραγματικοί φίλαθλοι δεν είναι αυτοί που λειτουργούν ως… απογραφείς ασημικών στις τροπαιοθήκες, αλλά αυτοί που αναγνωρίζουν την προσπάθεια, την υγεία και την πορεία μιας ομάδας, ακόμη (περισσότερο) κι αν δεν συνοδεύεται από την κούπα στην τελευταία πίστα.

Αντί επιλόγου, τα λόγια του Τσους Ματέο: «Κερδίσαμε μια από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών, μια μπασκετική μηχανή. Δεν είναι εύκολο να σηκώσεις κεφάλι, όμως ο Ολυμπιακός είναι ομάδα με μεγάλη καρδιά και θα δουλέψουν μαζί. Πιθανότατα θα δούμε τον Ολυμπιακό και του χρόνου στο Final 4, σήμερα δεν κέρδισαν, αλλά είναι κι αυτοί πρωταθλητές».

ΥΓ: Τι κρίμα για τον σπουδαίο Σάσα Βεζένκοφ στην πιθανώς τελευταία του εμφάνιση στην Ευρωλίγκα να μη συνδυάσει την καταπληκτική, σε άμυνα, επίθεση και δημιουργία ακόμη, εμφάνισή του με τη μεγάλη κούπα και το βραβείο MVP που θα ήταν ολόδικό του.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis