Ολυμπιακός, μια όμορφη ομάδα που μαθαίνει να «τσαλακώνεται»

Αναμφισβήτητα ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που έχει παίξει το καλύτερο και πιο ελκυστικό μπάσκετ στις 20 πρώρες αγωνιστικές της Ευρωλίγκας. Όμως συχνά κάτι τέτοιο ενέχει τον κίνδυνο να… ερωτευτείς το είδωλό σου στον καθρέφτη και οι «ερυθρόλευκοι»-είναι αλήθεια-πως υπήρχαν αρκετά παιχνίδια που έχασαν ή κινδύνεψαν να χάσουν έχοντας την αίσθηση πως μπορούν να επενδύσουν μόνο στην καταπληκτική τους επίθεση.

Τις τελευταίες εβδομάδες η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα μπορεί να μην έχει προσφέρει το ολοκληρωτικό επιθετικό μπάσκετ παραστάσεων όπως με Φενέρ, Παρτιζάν ή Βίρτους στο ΣΕΦ, αλλά έχει μεταλλαχθεί σε αυτό που ακριβώς χρειάζεται όσο πλησιάζει στην τελική ευθεία της σεζόν: όχι ενός συνόλου που απαραίτητα «θαμπώνει» με την επίθεσή του, αλλά και που άρχισε να θυμάται ότι για να κερδίσεις, ειδικά αντιπάλους που αθροιστικά έχουν περισσότερο ταλέντο, χρειάζεται-πέρα από μια άριστη επιθετική λειτουργία-να «λερώσεις» και τα χέρια σου. Να «δείρεις», να βάλεις το κορμί σου στη φωτιά, να απλώνεις τα χέρια σου παντού, να βγάζεις στο αμυντικό κομμάτι όσο εγωισμό δεν πρέπει να έχεις στο επιθετικό απαγορεύοντας στον αντίπαλο να σε περάσει, χωρίς τουλάχιστον να μοχθήσει γι’ αυτό.



Αυτό ακριβώς έκανε ο Ολυμπιακός κόντρα στη Ρεάλ, αλλά έχει αρχίσει να το κάνει εδώ και εβδομάδες. Ακόμη και στο Μονακό που έχασε. Στα πέντε τελευταία παιχνίδια οι «ερυθρόλευκοι» δέχονται 68 πόντους ανά αγώνα, ενώ πλέον απολαμβάνουν όχι μόνο την στατιστική πρωτιά σε rating, επίθεση και ασίστ, αλλά ΚΑΙ σε άμυνα. Η έμφαση στα μετόπισθεν πιστοποιείται και από τον τρόπο που διαχειρίζεται το ρόστερ του ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο οποίος μπορεί να σου συγχωρέσει ένα άστοχο σουτ ή ακόμη και μια κακή επιλογή στην επίθεση, αλλά θα επικαλεστεί τα… θεία και θα σε τραβήξει στον πάγκο αν διακρίνει αφηρημάδα ή νωθρότητα στην άμυνα. Τρανό παράδειγμα οι Λαρεντζάκης και Κάνααν, που επιθετικά δεν έχουν βοηθήσει στα τελευταία παιχνίδια όσο μπορούν, αλλά επιτελώντας στο ακέραιο τις αμυντικές τους αποστολές έχουν σημαντικό ρόλο και χρόνο στο rotation.

Ασφαλώς, όμως, για να παίξεις άμυνα δεν απαιτείται μόνο διάθεση, αλλά και πλάνο. Κι αυτό εγγυάται η παρουσία του Γιώργου Μπαρτζώκα, το πλάνο του οποίου απέναντι στη Ρεάλ λειτούργησε στην εντέλεια. Σημαδεύοντας στην απουσία κλασικού πλέι μέικερ και πιέζοντας ασφυκτικά στην περιφέρεια, έκοψε την τροφοδοσία των (εξαιρετικών πλην ετερόφωτων) ψηλών, ενώ παράλληλα πρόσφερε λιγοστά καλά μακρινά σουτ στους αντιπάλους και ταυτόχρονα κέρδισε τη μάχη των ριμπάουντ.



Με αυτά και με αυτά, ο Ολυμπιακός μέσα σε διάστημα τριών μηνών κέρδισε ολόκληρη Ρεάλ τόσο σε ματς (περίπου) 90 πόντων στην έδρα της, όσο και σε ένα πολύ πιο κλειστό παιχνίδι στο ΣΕΦ. Η ικανότητα μιας ομάδας να προσαρμόζεται στις συνθήκες, στον αντίπαλο αλλά ακόμη περισσότερο στο επίπεδο της επιθετικής της απόδοσης προτάσσοντας τη σταθερά της άμυνας, είναι ίσως η μεγαλύτερη αρετή όταν φιλοδοξείς να διεκδικήσεις την Ευρωλίγκα. Γιατί έχει αποδειχτεί ιστορικά πως στο Final 4 δεν πηγαίνουν και δεν κατακτούν τον τίτλο απαραίτητα οι πιο όμορφες στο μάτι ομάδες, ούτε απαραίτητα όσες «καταστρέφουν» το παιχνίδι των αντιπάλων τους, αλλά εκείνες που μπορούν να κάνουν ΚΑΙ τα δύο, είτε εκ περιτροπής είτε (ακόμη καλύτερα) ταυτόχρονα. Και ο Ολυμπιακός του Γιώργου Μπαρτζώκα δείχνει εσχάτως πως μπορεί να κάνει και τα δύο, σε εξίσου υψηλό επίπεδο.

ΥΓ: Για τον Παναθηναϊκό, δεν χρειάζονται πολλά λόγια... Όποιος περιμένει με τα ίδια συστατικά και τον ίδιο σεφ ένα καλύτερο φαγητό, δίχως να αλλάζει το παραμικρό στη συνταγή ή σε αυτόν που τη φτιάχνει, δεν μπορεί να περιμένει καλύτερο πιάτο.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis