Η «παγίδα» του Παναθηναϊκού

Μια χρονιά που έδειχνε να ολοκληρώνεται εφιαλτικά για τον Παναθηναϊκό μέχρι το βράδυ της Κυριακής, έκλεισε με θριαμβευτικό τρόπο. Εκεί ακριβώς, ωστόσο, έγκειται και η μεγαλύτερη παγίδα που καλούνται να αποφύγουν οι «πράσινοι» για το μέλλον.

Το περσινό «σκούπισμα» απέναντι στον Ολυμπιακό, που ήρθε μάλιστα σε μια μεταβατική σεζόν μετά την αποχώρηση του Ομπράντοβιτς, βασικών παικτών και την παραμονή μόνο Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή, πιθανώς να «καμούφλαρε» αρκετές αδυναμίες και να μην αντιμετωπίστηκαν αυτές όπως έπρεπε. Από τις μεταγραφές που έγιναν απέδωσε ουσιαστικά μόνο αυτή του Φώτση, ο Μαυροκεφαλίδης αξιοποιήθηκε και βοήθησε μόνο στο τέλος της σεζόν, ενώ Παππάς και Γιάνκοβιτς πήραν ελάχιστες ευκαιρίες και είχαν λιγοστές εκλάμψεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο φετινός Παναθηναϊκός όχι απλώς να μην είναι καλύτερος του περσινού, αλλά σε αρκετά μεγάλα κομμάτια της περιόδου να εμφανίζεται μάλλον χειρότερος, καθώς ο λαβωμένος Ούκιτς δεν μπόρεσε να αποτελέσει το περσινό στήριγμα του Διαμαντίδη, οι διεθνείς από το Ευρωμπάσκετ έβγαλαν κούραση και τραυματισμούς στην πορεία της χρονιάς, ενώ αντίστοιχα προβλήματα αντιμετώπισαν λόγω του μικρού rotation και οι ξένοι. Ο Παναθηναϊκός έδωσε την εντύπωση πως έκανε μεταγραφικές κινήσεις για να βελτιωθεί ποιοτικά και επιθετικά, αφού το πρόβλημα στο σκοράρισμα είχε διαπιστωθεί από πέρσι, αλλά όταν έγινε πασιφανές πως αυτό το στυλ παιχνιδιού δεν του έβγαινε και γινόταν έρμαιο ακόμη και ομάδων χαμηλού επιπέδου, επέστρεψε στο περσινό πλάνο της σκληρής άμυνας και της νίκης με 60-65 πόντους.

Ο νέος Παναθηναϊκός χρειάζεται πιο ξεκάθαρο πλάνο και παίκτες που μπορούν να το στηρίξουν. Χρειάζεται έναν προπονητή που μπορεί να το εφαρμόσει, καθώς ο άκρως πετυχημένος στο πλάνο της πρώτης σεζόν Πεδουλάκης δεν έφερε τα ίδια αποτελέσματα όταν κλήθηκε να διαχειριστεί μεγαλύτερο ρόστερ και υπήρχε η προσδοκία για καλύτερο θέαμα. Κι ασφαλώς χρειάζεται και πάλι αρκετά χρήματα, αφού οι αξιόλογοι γκαρντ δεν… φυτρώνουν από το πουθενά, αλλά στοιχίζουν, όπως και οι ψηλοί που παίζουν καλά με πλάτη, έστω κι αν τείνουν να εκλείψουν, καθώς επίσης και οι ταλαντούχοι Έλληνες παίκτες που είναι αναγκαίοι για να πάρουν σταδιακά τη σκυτάλη από τις παλιοσειρές.

Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς, που όλα δείχνουν πως θα αναλάβει την τεράστια ευθύνη, είναι ασφαλώς προπονητής με πλούσιες περγαμηνές και πολύ καλό βιογραφικό. Έχει παρουσιάσει έργο όπου κι αν έχει εργαστεί, με εξαίρεση ίσως την Μπαρτσελόνα, που είναι αντίστοιχο «καράβι» του Παναθηναϊκού. Η δική του Ταουγκρές (ή όπως αλλιώς μετονομάστηκε τόσες και τόσες φορές στη συνέχεια) έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ, πήρε τίτλους από Ρεάλ και «Μπάρτσα», αλλά δεν έφτασε μέχρι το τέλος στην Ευρωλίγκα. Μεγάλοι αστέρες από τον Σκόλα μέχρι τον Πριγκιόνι παρότι τους έβγαλε το λάδι τού… έβγαλαν το καπέλο και δηλώνουν κερδισμένοι από τη συνεργασία τους Η λατρεία του για την πειθαρχία και τη σκληρή προπόνηση είναι αναγκαία, όπως επίσης και το… μέτρο που χρειάζεται γιατί δεν θέλει πολύ ένας αυταρχικός προπονητής να χάσει τα αποδυτήρια, έστω κι αν σε αυτά υπάρχουν σταθεροποιητές όπως ο Διαμαντίδης ή ο Φώτσης.

Σε ό,τι αφορά στο ρόστερ, είναι αναγκαία η προσθήκη ενός «βαρβάτου» γκαρντ και ενός ακόμη συμπληρωματικού ή και δύο περιφερειακών, ανάλογα με το αν θα προωθηθεί περισσότερο ο Παππάς ή θα υπάρξει κάποια άλλη προσθήκη Έλληνα παίκτη (τύπου Μποχωρίδη ή Αθηναίου). Ο Νικ Καλάθης, που αποτελεί το μεγάλο στόχο του «τριφυλλιού», θα ήταν ιδανική περίπτωση. Έλληνας, γνώστης της ομάδας, που έχει συνεργαστεί με τον Διαμαντίδη και με την ικανότητά του σε οργάνωση, δημιουργία, άμυνα, ακόμη και σκοράρισμα όχι απλώς θα αποτελέσει στυλοβάτη του αρχηγού, αλλά θα του προσφέρει 1-2 επιπλέον καλά χρόνια μπασκετικής «ζωής». Κι από εκεί και πέρα, χρήσιμος θα ήταν ένας ψηλός που θα έχει καλύτερο παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι και θα μπορεί να προσφέρει λύσεις σε αυτό το κομμάτι για κάποια ποιοτικά λεπτά.

Όσα έγιναν ή δεν έγιναν φέτος αποτελούν οδηγό για το μέλλον. Η διοίκηση, πρωτίστως, της ΚΑΕ πρέπει να διδαχτεί από τα λάθη της (αγωνιστικά και μη). Μένει να φανεί αν ο Παναθηναϊκός θα κρατήσει τα καλά και θα διορθώσει τα κακώς κείμενα. Γιατί η επόμενη σεζόν θα έχει ακόμη μεγαλύτερες απαιτήσεις. Ακόμη κι ένα τρίτο σερί νταμπλ δεν θα «χορτάσει» τον κόσμο της ομάδας, αν δεν συνοδευτεί από καλό μπάσκετ (που η αλήθεια είναι ότι του έχει λείψει) και κυρίως από τουλάχιστον παρουσία στο Final Four. Η συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων του Παναθηναϊκού δεν αρκείται στο να κερδίζει εντός των τειχών σε ένα πρωτάθλημα των δύο, αλλά έχοντας καλομάθει την τελευταία 20ετία θέλει να ξαναδεί την ομάδα του στην κορυφή της Ευρώπης. Και πιθανότατα σε αυτά τα δύο, το κακό θέαμα και η «φτωχή» παρουσία στην Ευρωλίγκα, να οφείλονται τα απρόσμενα πολλά για σειρά τελικών άδεια καθίσματα στους δύο πρώτους αγώνες με τον Ολυμπιακό.

Follow @ChristosRobolis