Η... παγίδα Βεζένκοφ για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό και η αρετή της υπομονής

Ας ξεκινήσουμε ανάποδα... Ο οπαδός τρέφεται με κούπες όλη τη σεζόν και τους θερινούς μήνες με… μεταγραφές. Το αδηφάγο κοινό απαιτεί, δίχως υπερβολή, ενισχύσεις και μάλιστα εδώ και τώρα. Ακόμη περισσότερο όταν δεν έχει ολοκληρώσει πετυχημένα τη σεζόν ή αν διαπιστώσει πως ο ανταγωνισμός έχει ήδη αρχίσει τα ψώνια στην αγορά.

Αυτή τη σπουδή, ωστόσο, δεν (πρέπει να) συμμερίζονται οι ίδιες οι ομάδες και ασφαλώς δεν αγγίζει την ίδια την αγορά. Ακόμη κι αν η πίεση των οπαδών για μεταγραφές ή… απαντήσεις στους απέναντι γίνεται αφόρητη, αυτό δεν πρέπει να επηρεάζει εκείνους που παίρνουν τις αποφάσεις. Γιατί στις μεταγραφές δεν έχει τόση σημασία το πότε αλλά το ποιον/ποιους θα αποκτήσεις. Για πολλούς λόγους…



Κατ’ αρχάς, το-ίσως μπερδεμένο από τα του ποδοσφαίρου-κοινό ξεχνά ότι οι ομάδες μπάσκετ δεν επείγονται να κλείσουν τα ρόστερ τους τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο. Όχι γιατί απλώς δεν έχουν… προκριματικά ευρωπαϊκών διοργανώσεων, αλλά και γιατί η δική τους προετοιμασία αρχίζει ουσιαστικά τον Σεπτέμβριο. Κι αφετέρου, γιατί όποιος έχει υπομονή και φυσικά χρήματα μπορεί να βρει εξαιρετικές επιλογές που αυτή τη στιγμή δεν είναι διαθέσιμες στην αγορά.

Σκεφτείτε το εξής: Πώς θα είχε εξελιχθεί η σεζόν του Παναθηναϊκού αν βιαζόταν να αποκτήσει κάποιον σκόρερ τον Ιούλιο, τον Αύγουστο ή ακόμη και τον Σεπτέμβριο υποκύπτοντας στην ανάγκη να κλείσει ένα κενό που φαινόταν να υπάρχει στο ρόστερ του και δεν περίμενε καρτερικά κάποιον σαν τον Κέντρικ Ναν που του άλλαξε τη μοίρα; Αλλά και πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα για τον Ολυμπιακό, αν περίμενε τον Ναν ή οποιονδήποτε άλλον παίκτη από το ΝΒΑ και δεν έκανε τη βιαστική (όπως αποδείχτηκε) κίνηση του Μπραζντέικις που δεν του πρόσφερε πρακτικά τίποτα;



Η πρακτική της περασμένης σεζόν είναι οδηγός για τους μεν και παράδειγμα προς αποφυγή για τους δε. Ο Παναθηναϊκός έχοντας ουσιαστικά μόνο μία ανάγκη, έναν σέντερ που θα συμπληρώνει τον Λεσόρ, θα ήταν… έγκλημα να βιαστεί να πάρει κάποιον από τους ελάχιστους καλούς διαθέσιμους ψηλούς στην Ευρώπη. Ο δε Ολυμπιακός μετά την ατυχία με τον Έβανς και την ανανέωση του Τζέιμς με τη Μονακό, είναι υποχρεωμένος να περιμένει να ανοίξει η αγορά του ΝΒΑ και ίσως χρειαστεί να μπει Αύγουστος ή και Σεπτέμβριος για να βρει ο Γιώργος Μπαρτζώκας τον κατάλληλο και να είναι κι αυτός πρόθυμος να έρθει.

Οι οπαδοί θυμίζουν εγκυμονούσες που λιγουρεύτηκαν γλυκό στις τρεις τα ξημερώματα αλλά τα ζαχαροπλαστεία είναι κλειστά. Ας περιμένουν να ανοίξουν, λοιπόν, κάνοντας λίγη υπομονή γιατί ειδάλλως θα περάσουν έναν χειμώνα γκρινιάζοντας για βιαστικές και ανεπαρκείς προσθήκες από τις ομάδες τους.

Η παγίδα του Σάσα Βεζένκοφ για τους «αιώνιους»

Αυτό που γίνεται με τον Σάσα Βεζένκοφ τις τελευταίες μέρες δεν έχει προηγούμενο, μολονότι ακόμη είναι από αμφίβολο ως εξαιρετικά δύσκολο να απεμπλακεί από το συμβόλαιό του στο ΝΒΑ το οποίο δεν λειτουργεί με τους κανόνες της Ευρώπης αλλά έχει δικούς του. ΑΝ, πάντως, μείνει ελεύθερος (που-επαναλαμβάνουμε-αυτή τη στιγμή-είναι το λιγότερο πιθανό σενάριο), τότε ασφαλώς είναι ένα «πακέτο» που δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο κανέναν: ο συνδυασμός αδιαμφισβήτητης ποιότητας, ιδανικής ηλικίας (στο prime του), υψηλού κινήτρου (μετά από μια σεζόν χωρίς χρόνο ή ρόλο), άριστου χαρακτήρα και φυσικά ελληνικού διαβατηρίου τον καθιστά άκρως ελκυστικό για τους «αιώνιους». Όχι όμως και… αναγκαίο. Κι εκεί έγκειται η μεγάλη παγίδα στην περίπτωση του δικού μας Αλέξανδρου…



Ο μεν Ολυμπιακός έχει ως προτεραιότητα, όπως προκύπτει από τα ρεπορτάζ, την επιστροφή του Βεζένκοφ. Ωστόσο, αν και θα ήταν σπουδαίας σημασίας-για πολλούς λόγους-να γυρίσει στο λιμάνι ο Σάσα, αμιγώς αγωνιστικά η απόκτηση όχι ενός αλλά δύο γκαρντ θα έπρεπε να ήταν το νούμερο ένα ζητούμενο για τους «ερυθρόλευκους». Κι αυτό γιατί με τον εξαιρετικό φέτος Πίτερς, τον Πετρούσεφ μετά από κανονική προετοιμασία και κάποια λεπτά από τον Παπανικολάου, ο Ολυμπιακός ήταν και θα είναι πλήρης στο «4». Έστω κι αν εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο. Επίσης, σε μια πιθανή επιστροφή του Βεζένκοφ, πώς θα ένιωθε ο Πίτερς που θα καλούταν να επιστρέψει σε 5-10 λεπτά συμμετοχής; Αντίθετα, η απόκτηση ενός χειριστή, ηγέτη και σκόρερ στην περιφέρεια μαζί με έναν σουτέρ τύπου Ντόρσεϊ φαντάζει αυτή τη στιγμή ότι θα έπρεπε να είναι πιο ψηλά στη λίστα αναγκών. Άλλωστε ο Ολυμπιακός δεν πέτυχε φέτος στους μεγάλους στόχους του όχι γιατί του έλειπε κάτι στο «4», αλλά γιατί στερήθηκε πράγματα στα γκαρντ.

Ο δε Παναθηναϊκός επιχειρεί, όπως επιβεβαιώθηκε και από τον μάνατζερ του Βεζένκοφ, μια κίνηση που θα ανεβάσει κι άλλο το επίπεδό του. Όμως ούτε για τους «πράσινους» συνιστά ανάγκη η απόκτηση ενός παίκτη στο «4», καθώς Μήτογλου και Ερνανγκόμεθ κάλυψαν εξαιρετικά και με αλληλοσυμπληρούμενα χαρακτηριστικά τη θέση τη φετινή σεζόν. Για τον επτάστερο, μάλιστα, υπάρχει και το εξής πρόβλημα: πώς θα δώσει τα σίγουρα over 3,5-4 εκατ. ευρώ ετησίως στον Βεζένκοφ, όταν οι παίκτες που τον οδήγησαν στην κορυφή της Ευρωλίγκας και του πρωταθλήματος θα αμείβονται με λιγότερα έως… πολύ λιγότερα χρήματα; Δεν θα έχει άδικο ο Ναν, ο Σλούκας ή ο Λεσόρ να νιώσουν ριγμένοι; Μήπως μια τέτοια κίνηση απειλεί να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από όσα θα λύσει; Οι ισορροπίες είναι λεπτές, απαιτούν ειδικούς χειρισμούς και ακόμη κι ο πολύ επιδέξιος σε αυτούς Εργκίν Αταμάν ίσως να δυσκολευόταν.