Η ΑΕΚ επιβίωσε στο παρκέ, αλλά η μεγάλη μάχη είναι… εκτός

Οποιαδήποτε αγωνιστική κριτική για την ΑΕΚ τη φετινή περίοδο περιττεύει και είναι άδικη. Παρά τον άδοξο αποκλεισμό στα playoffs από τον Προμηθέα, η τέταρτη θέση στην κανονική περίοδο και η παρουσία στο Final 4 του Κυπέλλου με την εξαιρετική προσπάθεια απέναντι στον Ολυμπιακό συνιστούν υπερβάσεις για μια ομάδα που βρέθηκε αντιμέτωπη με όλες τις πληγές του Φαραώ.

Οικονομικά προβλήματα, «βροχή» από ban, κρούσματα κορωνοϊού, τραυματισμοί και αποχώρηση του προπονητή ήταν ίσως τα... μικρότερα εμπόδια, αφού η φετινή κατάρα έφερε την ομάδα να βλέπει τον γίγαντα Στέβαν Γέλοβατς να «σβήνει» μπροστά στα μάτια των συμπαικτών του και τον καλύτερο παίκτη της, Μπράιαν Ανγκόλα, να μένει εκτός σχεδόν δράσης για τέσσερις μήνες με πρόβλημα στην καρδιά και να μην επανέρχεται ποτέ.

Κι όμως, μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα, η ΑΕΚ που παρατασσόταν συχνά με 6 ή 7 κανονικούς παίκτες όχι απλώς στάθηκε αξιοπρεπέστατα, αλλά ήταν συγκινητική κερδίζοντας πληρέστερους αντιπάλους μα πάνω από όλα την αναγνώριση και το χειροκρότημα του κοινού της. Έστω κι αν στο κλειστό των Λιοσίων ανηφόριζαν λιγότεροι φίλοι της από όσο άξιζε στην υπερπροσπάθεια που έκανε η ομάδα.



Η σεζόν ολοκληρώθηκε άδοξα για τον παράδοξο λόγο πως η ΑΕΚ έφτασε να είναι επιτέλους πλήρης στην κρισιμότερη καμπή της σεζόν. Κι ο Κούρο Σεγούρα, αντί να βασιστεί περισσότερο στον κορμό των παικτών που «κουβάλησαν» την ομάδα μέχρι εκεί και το αγωνιστικό πλάνο που έφερε αποτέλεσμα, αλλοίωσε την ήδη σφυρηλατημένη φιλοσοφία της ομάδας περιορίζοντας, για παράδειγμα, τον ρόλο του πολύτιμου Δημήτρη Φλιώνη για να δώσει χρόνο και ψυχολογία στον Μπράιαν Ανγκόλα που πάσχιζε να βρει τον εαυτό του. Η κάμψη στην απόδοση της ΑΕΚ είχε αρχίσει να φαίνεται τουλάχιστον 3-4 ματς πριν το εκκωφαντικό break του Προμηθέα στα Λιόσια και η αυταπάρνηση στη ρεβάνς δεν έφτανε για την ισοφάριση.

Ας είναι όμως… Ο αποκλεισμός πρακτικά δεν σημαίνει τίποτα για την ΑΕΚ (αφού και να προκρινόταν, δεν είχε τύχη απέναντι στον Ολυμπιακό σε σειρά που κρίνεται σε τρεις νίκες), πέραν ίσως του να χρειαστεί να παίξει προκριματικά για να μπει στους ομίλους του επόμενου Basketball Champions League (η Λάρισα θα δηλώσει συμμετοχή, αλλά ο Κολοσσός είναι αμφίβολο αν θα το πράξει). Όμως, πιστέψτε μας, αυτό είναι το τελευταίο που πρέπει να απασχολεί αυτή τη στιγμή τους «κιτρινόμαυρους»…

Περισσότερο από την ευρωπαϊκή συμμετοχή της ΑΕΚ διακυβεύεται η ίδια της η… ύπαρξη. Η θηλειά των 21 ban μπορεί στη διάρκεια της περιόδου «απλώς» να περιόρισε τις μεταγραφικές επιλογές της σε όσους παίκτες είχαν τα δελτία τους στην Ελλάδα (με αποτέλεσμα να επιστρατευτούν οι… εν αποστρατεία Ράουτινς και Λάνγκφορντ), αλλά πλέον απειλεί να την στραγγαλίσει. Η αλλαγή στο καταστατικό της ΕΟΚ και η εναρμόνισή του με τις επιταγές της FIBA, όχι απλώς θα στερήσει πλέον το παραπάνω «παράθυρο», αλλά πιθανώς να ορθώσει και απαγορευτικό στη συμμετοχή της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, αν δεν τακτοποιηθούν οι οφειλές.



Έτσι, πέρα από το όνομα της ΑΕΚ-που έχει υποστεί ζημιά ανάλογη της προ Αγγελόπουλου εποχής στους κύκλους παικτών, προπονητών, παραγόντων και μάνατζερ εντός κι εκτός των τειχών-θα ζημιωθεί ίσως κι ανεπανόρθωτα και η ίδια η ομάδα απειλούμενη με συνέπειες που θα τη γυρίσουν δέκα χρόνια πίσω. Ο Μάκης Αγγελόπουλος, που είναι ο αναμορφωτής της ΑΕΚ, ο άνθρωπος που την έβγαλε από το τέλμα και την οδήγησε ξανά σε τίτλους, που έδωσε ξανά όραμα στον κόσμο της παρά τον άνισο ανταγωνισμό με τους «αιώνιους» και που έκανε μια μεγάλη επένδυση με το γήπεδο, με όσα έχουν συμβεί εδώ και πάνω από έναν χρόνο «κηλιδώνει» την κληρονομιά του. Και παρότι τίποτα δεν θα σβήσει από την ιστορία τη μαγική τριετία 2018-2020, τα λάθη, οι πράξεις και οι παραλήψεις του απειλούν να οδηγήσουν την ΑΕΚ σε σημείο χειρότερο από ό,τι την παρέλαβε το Νοέμβριο του 2014.

Γι’ αυτό, για την ΑΕΚ, περισσότερο από το αν θα μείνουν οι εξαιρετικοί Χάμερ και Κολόμ, περισσότερο από το αν θα αναλάβει ο Καντζούρης ή αν θα συνεχίσει ο Σεγούρα και περισσότερο από το αν θα παίξει στο BCL, θα δώσει προκριματικά ή δεν θα βγει καθόλου Ευρώπη, σημασία έχει αν θα αποκαταστήσει το όνομά της. Αν θα γίνει ξανά «καθαρή» και συνεπής, αν θα βγάλει τη θηλειά από το λαιμό της και το αν θα δώσει τη δυνατότητα στον προπονητή και τους παίκτες της να σκέφτονται μόνο τη δουλειά τους χτίζοντας πάνω σε υγιείς και γερές βάσεις. Ο Μάκης Αγγελόπουλος το οφείλει όχι μόνο στην υστεροφημία του, αλλά και στη σύγχρονη ΑΕΚ που είναι δημιούργημά του.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis