Γιουνάν εφέντ!

Οι Τούρκοι μπορούν να καυχιούνται πως έχουν μία ανθίζουσα οικονομία, ραγδαία ανάπτυξη στον τουρισμό και όχι μόνο, καθώς και εκατομμύρια ευρώ για επενδύσεις. Οι Έλληνες μπορούμε να παραπαίουμε ως κράτος και οικονομία, αλλά τουλάχιστον στο μπάσκετ παραμένουμε αφεντικά, όπως απέδειξαν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός κόντρα σε Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ και Αναντολού Εφές τέσσερις φορές μέσα σε διάστημα εννέα ημερών.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Οι «αιώνιοι» δεν κέρδισαν τους γείτονες επειδή έχουν ακριβότερο ρόστερ ή επειδή οι Έλληνες είμαστε πιο... μάγκες από τους Τούρκους, αλλά επειδή έχουμε τεχνογνωσία στο άθλημα. Σε αντίθεση με την Τουρκία, που ανακαλύπτει εσχάτως το μπάσκετ και το αντιμετωπίζει με τάσεις νεοπλουτισμού, στην Ελλάδα αυτό έχει γίνει δεύτερη φύση. Από το 1987, όταν μπήκε στις ζωές όλων κι έστρεψε χιλιάδες παιδιά στα παρκέ, πολλά εκ των οποίων σήμερα πρωταγωνιστούν σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Οι στέρεες βάσεις του μπάσκετ σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το δίδαξαν και το διδάσκουν στη χώρα μεγάλοι προπονητές από το εξωτερικό που γαλούχησαν και μία εξαιρετική φουρνιά Ελλήνων συναδέλφων τους είναι αυτό που αποτελεί την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στις δύο χώρες.

Την ώρα που Ομπράντοβιτς και Ίβκοβιτς «χτίζουν» ομάδες με αρχή, μέση και τέλος, συγκεκριμένη φιλοσοφία, έμφαση στην άμυνα και αρχές στο παιχνίδι τους, οι συμπαθείς Τούρκοι ξοδεύουν αλόγιστα εκατομμύρια ευρώ δίχως πλάνο και δημιουργούν σύνολα αποτελούμενα από καλές μονάδες που αδυνατούν να λειτουργήσουν σαν ομάδα. Σαν να αγοράζεις ένα πανάκριβο αυτοκίνητο, να του βάζεις τα καλύτερα αξεσουάρ και να βάζεις στο τιμόνι κάποιον χωρίς δίπλωμα οδήγησης...

Οι γείτονες είναι εργατικοί κι έξυπνοι. Θα μάθουν από τα λάθη τους και είναι βέβαιο πως έχοντας διάθεση, αγάπη για το άθλημα και ασφαλώς χρήματα θα μπουν στο σωστό δρόμο. Μέχρι τότε, ωστόσο, η μπασκετική απόσταση που θα πρέπει να διανύσουν για να φτάσουν την Ελλάδα είναι τεράστια.

Εργατικότητα, μεθοδικότητα, πλάνο, σκέψη, προσπάθεια, ομαδικότητα, συνέπεια είναι οι βασικές αρετές πάνω στις οποίες βασίζεται η «σχολή» του ελληνικού μπάσκετ. Μακάρι να αντιμετωπίζαμε ως λαός με την ίδια σοβαρότητα άλλα-πολλά πιο σημαντικά για τις ίδιες μας τις ζωές-πράγματα. Δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που είμαστε τώρα... Γιατί υπό τις παρούσες συνθήκες δυστυχώς οι αθλητικές επιτυχίες της Ελλάδας απέναντι σε ισχυρότερα κράτη προσφέρουν απλώς μία πρόσκαιρη ικανοποίηση που μοιάζει παρηγοριά στον άρρωστο.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com