Ομάδα από το καλοκαίρι (ΑΕΚ) > Ομάδα ενός μήνα (Παναθηναϊκός)

Το μπάσκετ έχει πάψει προ πολλού να κρίνεται στο άθροισμα ταλέντου κάθε ομάδας. Άπειρα τα παραδείγματα πια… Πέρα από μπάτζετ, ποιότητα, εμπειρία και βάθος, αυτό που προέχει είναι οι αρχές, η χημεία, η ομαδικότητα, οι συνεργασίες και άλλες αρετές που δεν αγοράζονται, αλλά «χτίζονται» μέρα με τη μέρα και δεν έρχονται από τη μια μέρα στην άλλη…

Αυτή ήταν η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε ΑΕΚ και Παναθηναϊκό που φαινόταν στα μάτια και του πλέον αδαούς στο χθεσινό ντέρμπι στα Λιόσια. Από τη μια ένα σύνολο, που με όσα προβλήματα είχε να διαχειριστεί από το καλοκαίρι, προόδευε και προοδεύει μέρα με τη μέρα, που είχε συγκεκριμένη κατεύθυνση και που γνώριζε τι ήθελε και πώς να το κερδίσει. Κι από την άλλη ένα συνονθύλευμα, που αποφάσισε μόλις εδώ κι έναν μήνα να βάλει αρχές που είχαν καταστρατηγηθεί από το καλοκαίρι, προσπαθεί να μπαλώσει τις «τρύπες» του σχεδιασμού και τα λάθη που έγιναν μεσούσης της σεζόν και μοιάζει να ψάχνεται ακόμη για το μπάσκετ που θέλει να παίξει.



Η σφραγίδα του Ηλία Καντζούρη στη φετινή ΑΕΚ είναι πρόδηλη. Ένα σύνολο που υπερβαίνει τις μονάδες του, με παίκτες που αγωνίζονται για την ομάδα κι όχι τους αριθμούς τους και άριστη καθοδήγηση από τον πάγκο. Οι «κιτρινόμαυροι» στόχευσαν… χειρουργικά στις αδυναμίες των αντιπάλων τους, εξέθεσαν τις αμυντικές αδυναμίες παικτών όπως ο Γκριγκόνις, ο Γουίλιαμς και ο Γκουντάιτις, σημάδευσαν τα μις-ματς, επιτέθηκαν στα close out και έχοντας ένα απλώς… συμπαθητικό ποσοστό από μακριά (8/25) κι όχι το αποκαρδιωτικό 3/19 που μέτρησαν με τη Μάλαγα, έφτασαν στην υπέρβαση.

Από την άλλη πλευρά, μια ομάδα που θαρρείς και «χόρτασε» από τα σχόλια περί προόδου στις εμφανίσεις με Ολυμπιακό και Μπαρτσελόνα, με εμφανή έλλειψη κινήτρου και γλώσσα του σώματος που δεν δικαιολογείται ούτε από την κόπωση του προ διημέρου αγώνα. Ακόμη και ο διακριθείς Μπέικον έμοιαζε ράθυμος, σαν να… βολεύεται με το ρίσκο των μακρινών σουτ που στο τέλος δεν του βγήκε και να αποφεύγει τον κόπο να κάνει κάποιο ντράιβ. Ακόμη κι ο πάντα πράος Χρήστος Σερέλης βγήκε από ρούχα του με την κάκιστη νοοτροπία, που ούτε ο ίδιος, ούτε κανένας… Λάσο μπορεί να αλλάξει μέσα σε λίγες βδομάδες.



Για την ΑΕΚ το μέλλον προμηνύεται φωτεινό. Ακόμη κι αν δεν κάνει την υπέρβαση στα playoffs του BCL, ακόμη κι αν δεν μπει στην τετράδα της Basket League, είναι σαφές πως η ομάδα χτίζεται εδώ και μήνες ξανά σε υγιείς βάσεις και δημιουργεί μια κουλτούρα που δεν μπορεί να αποτύχει. Αν, δε, το προσεχές διάστημα επισημοποιηθούν και οι οικονομικές συμφωνίες που έχουν προαναγγελθεί, η επόμενη σεζόν μπορεί να είναι πολύ καλύτερη από την ήδη πετυχημένη φετινή.

Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός έχει μακρύ και δύσβατο δρόμο μπροστά του. Η στοιχειώδης βελτίωση που παρουσιάζει επί Σερέλη μπορεί να φαντάζει… θεαματική εν συγκρίσει με το χάος που επικρατούσε από το καλοκαίρι, αλλά δεν πρόκειται για τίποτα πέρα από ένα μικρό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση σε μια διαδρομή πολλών μέτρων, ου μη και χιλιομέτρων. Κι ασφαλώς ένα τέτοιο μέγεθος δεν επιτρέπεται να αρκείται σε τιμητικές ήττες ή ενθαρρυντικές εμφανίσεις απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους και να εμφανίζεται τόσο μπλαζέ χάνοντας από Άρη, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Που είναι μεν τεράστια μεγέθη, αλλά δεν παύει να έχουν λίγο-πολύ υποδεκαπλάσιο μπάτζετ.

ΥΓ: Ο Βλάντο Γιάνκοβιτς είναι από τους πιο αδικημένους Έλληνες παίκτες και κομβικός για την εμφανή βελτίωση της ΑΕΚ τους τελευταίους μήνες.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis