Ρενέ Βαν ντε Κέρκοφ: Ο «ιπτάμενος» Ολλανδός του Απόλλωνα

Δεν ανήκει στους πέντε «μεγάλους» του ελληνικού ποδοσφαίρου, όμως, έχει τη δική του μεγάλη ιστορία. Και το καλοκαιράκι του 1983, ο ιδιοκτήτης του, αποφάσισε να κάνει τον Απόλλωνα Σμύρνης να τον γράφουν οι εφημερίδες! Τι έκανε ο Κώστας Αλαμάνος; Μια μεταγραφική υπέρβαση, τόσο για το μέγεθος της Ελαφράς Ταξιαρχίας όσο και συνολικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο!

Έφερε τον Ρενέ Βαν ντε Κέρκοφ. Συμπαίκτης του τεράστιου Γιόχαν Κρόιφ στη μεγάλη Εθνική Ολλανδίας και με συμμετοχή σε δύο τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου, όπως και βασικό στέλεχος της ομαδάρας της Αϊντχόφεν τη δεκαετία του ‘70! Το sportfm.gr θυμάται έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που έχουν αγωνιστεί ποτέ στην Ελλάδα.

Γράφει ο Γιώργος Τσανάκας

Ήταν Παρασκευή 15 Ιουλίου του 1983. Και ξαφνικά, το πανελλήνιο μένει με ανοιχτό το στόμα από την είδηση που κυκλοφόρησε! Στην Αθήνα βρισκόταν ο Ρενέ Βαν ντε Κέρκοφ. O 32χρονος χαφ εξτρέμ της Εθνικής Ολλανδίας, συμπαίκτης του Γιόχαν Κρόφιφ στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974 και βασικός τέσσερα χρόνια μετά, στον τελικό του Μουντιάλ του 1978. Τρομερός μπαλαδόρος, ιδιαίτερα τεχνίτης, με θητεία σε Τβέντε και Αϊνχτόφεν πριν έρθει στον Απόλλωνα και το «10» στην πλάτη στην Εθνική Ολλανδίας.



Την επομένη της μεταγραφής του Βαν ντε Κέρκοφ στον Απόλλωνα, η «Αθλητική Ηχώ» το είχε πρώτο θέμα στο πρωτοσέλιδό της, ενώ όλες οι εφημερίδες της εποχής είχαν αφιερώσει ένα μεγάλο χώρο στο πρωτοσέλιδο και φυσικά χιλιάδες λέξεις στις μέσα σελίδες.

Ο Κώστας Αλαμάνος, πρόεδρος του Απόλλωνα εκείνα τα χρόνια, είχε καταφέρει να… κλέψει τον Ρενέ μέσα από τα χέρια της Σέικο, μιας ομάδας από το Χονγκ Κονγκ που του πρόσφερε ένα πάρα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό. Ωστόσο, ο ιδιοκτήτης της Ελαφράς Ταξιαρχίας δεν είχε διστάσει να του δώσει ένα εξίσου μεγάλο ποσό αλλά και να τον πείσει πως θα ήταν καλύτερο για τον ίδιο να αγωνιστεί στην Ελλάδα από το Χονγκ Κονγκ.



Προτού έρθει, βέβαια, στον Απόλλωνα, είχε προλάβει να κατακτήσει τρία πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα και ένα Κύπελλο UEFA (1977-78) με την ομαδάρα της Αϊνχτόφεν, είχε καταγράψει στο ενεργητικό του μία Τρίτη θέση σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (1980) με την Εθνική Ολλανδίας, αλλά και δύο χαμένους τελικούς με την μεγάλη τότε ομάδα των «Οράνιε» (1974, 1978).



Λίγες ημέρες μετά την μεταγραφή του και στην πρώτη προπόνηση του Απόλλωνα στη Ριζούπολη, έγινε το… έλα να δεις. Περισσότεροι από 3 χιλιάδες οπαδοί των «κυανόλευκων» αλλά και άλλων ομάδων, «έτρεξαν» μέχρι τον Περισσό για να δουν αυτόν τον σπουδαίο παίκτη από κοντά. Ο ίδιος, αφού εμφανίστηκε με… παντόφλες στο γήπεδο, δεν άφησε παραπονεμένο τον κόσμο που βρέθηκε στο «Γ. Καμάρας» και έδειξε στην προπόνηση κάτι λίγο από τα πολλά κιλά μπάλας που ήξερε. Αξίζει να σημειωθεί πως εκείνη τη σεζόν ο Απόλλων ξεκίνησε στον πάγκο του με τον Ολλανδό, Λαμπέρτους Τόινισεν (απολύθηκε 13/01), ενώ τον διαδέχτηκαν οι Θωμάς Μασίκας (υπηρεσιακός από 14-16/01) και μέχρι το τέλος ο Βασίλης Πετρόπουλος.

Ωστόσο, το πρώτο παιχνίδι του Βαν ντε Κέρκοφ με τα χρώματα του Απόλλωνα δεν ήταν το καλύτερο δυνατό. Στο ματς με τον Εθνικό Πειραιώς, λοιπόν, για την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος, ο Ολλανδός δεν έκανε ιδανικό ντεμπούτο! Ξέχωρα ότι είχε φάει μπόλικο ξύλο από τον προσωπικό του αντίπαλο, Ηλία Αρμόδωρο, έχασε και πέναλτι, με τους «κυανόλευκους» να… κολλάνε στο 1-1 με τους Πειραιώτες.



Στη συνέχεια του πρωταθλήματος, βέβαια, ο Ρενέ έκανε αρκετές εξαιρετικές εμφανίσεις αλλά έχασε και 7 ματς (αγωνίστηκε σε 23 συνολικά) λόγω ενός τραυματισμού που τον ταλαιπωρούσε πριν έρθει στην Ελλάδα. Ωστόσο, και πάλι δεν δυσκολευόταν σε πολλά ματς να κάνει… πλάκα στους αντιπάλους του, δείχνοντας ότι ξεχειλίζει από ποιότητα. Σκόραρε δε και τρία τέρματα, με τρεις διαφορετικούς τρόπους πάντως! Ένα με πέναλτι, ένα με κεφαλιά και ένα με σουτ.



Το τέλος της χρονιάς, βρήκε τον Βαν ντε Κέρκοφ να… χαιρετάει την Ελλάδα, στην οποία παρεμπιπτόντως είχε πει ότι πέρασε πολύ καλά και του έκανε μεγάλη εντύπωση τα πολύ όμορφα μέρη που έχει, και πήγε στο Χονγκ Κονγκ και την Σέικο. Ένα χρόνο μετά και από αυτή την εμπειρία, γύρισε στην Ολλανδία και αφού αγωνίστηκε για τρεις σεζόν (1985/88) στη Χέλμοντ, επέστρεψε στην αγαπημένη του PSV που λατρεύτηκε όσο λίγοι, έπαιξε δύο έτη και έκλεισε την καριέρα του σε ηλικία 38 ετών!