Μπράβο ρε μάγκες! (από έναν Παναθηναϊκό)

Οι μισοί μου φίλοι και μερικοί από τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους, είναι Ολυμπιακοί. Κι όλο αυτό που ζουν τον τελευταίο καιρό, η χαρά, η λάμψη στα πρόσωπά τους, τα γέλια, τα δάκρυα, η προσμονή για τον επόμενο αγώνα, η λαχτάρα για να πάνε στο γήπεδο, είναι πράγματα που τα ζεις μαζί τους, ακόμα κι αν υποστηρίζεις μια άλλη ομάδα.

Διότι αν αγαπάς κάποιον, δεν γίνεται να μην χαίρεσαι έστω και λίγο με τη χαρά του – δεν θα βγεις να πανηγυρίσεις μαζί του στο Πασαλιμάνι, αλλά θα τον πάρεις μια αγκαλιά, θα του πεις ένα «μπράβο», θα συζητήσεις (όταν πέσουν οι παλμοί) για το πόσο μεγάλο είναι αυτό που έκανε ο Ολυμπιακός.

Το blog του Κώστα Βαϊμάκη στο monobala.gr