David Robinson: O μεγάλος Νο 50

Στις επόμενες γραμμές του κειμένου, για λόγους συντομίας, ο Νο 50.

Ένα κείμενο-αφιέρωμα που δεν εξυμνεί τις επιδόσεις του σαν αθλητή. Βλέπει τον Νο 50 σαν άνθρωπο και καταγράφει όλα όσα τον έκαναν ξεχωριστό και παράλληλα έναν αθλητή πρότυπο για όλους.

Σοβαρός, με πειθαρχεία στρατιώτη (εξού και το nickname του) , ήρεμος με ηγετική φυσιογνωμία χωρίς βεντετισμούς.

Ο Ναύαρχος, στις 11 Σεπτεμβρίου του 2009 πέρασε στο όπως του άξιζε στο πάνθεον των καλύτερων. Σε ένα κλαμπ που ανήκουν οι μεγάλοι.

Σκοπός της ζωής του ήταν οι σπουδές, στόχος που στο τέλος επετεύχθη αφού πήρε πτυχίο στα μαθηματικά από Ναυτικό των ΗΠΑ.

Η πρώτη επαφή με το μπάσκετ

Όταν σε ηλικία 13 ετών, ένα παιδί έχει ύψος 1.75μ. δε γίνεται να μη δοκιμάσει να παίξει μπάσκετ. Είτε για πλάκα με τους φίλους του στη γειτονιά είτε κατόπιν παρότρυνσης από κάποιο γονιό. Ο Ρόμπινσον, ήταν ένα παιδί με τεράστιο σώμα σε αυτή την ηλικία. Έπαιξε μπάσκετ αλλά δεν τον κέρδισε το άθλημα. Ο λόγος; Όντας άριστος μαθητής τον κέρδιζε κυρίως το διάβασμα και κυνηγούσε τις επιδόσεις του στα μαθήματα.

Αποφάσισε άλλος για το μέλλον του και τελικά δικαιώθηκε.

Ο Ρόμπινσον στα 17 του, έχοντας φτάσει στα 2.01 δεν είχε παίξει ποτέ μπάσκετ σε κάποια σχολική ή κολεγιακή ομάδα. Μέχρι τότε τουλάχιστον. Ο τότε προπονητής της σχολικής ομάδας μπάσκετ αποφάσισε να τον συμπεριλάβει και απ’ ότι φάνηκε δικαιώθηκε απόλυτα αφού ο Νο 50 αναδείχτηκε MVP της περιφέρειας. Παρόλα αυτά όμως κανένα κολέγιο δεν ενδιαφέρθηκε να τον κάνει δικό του, λόγω προτεραιότητας του ίδιου στη μόρφωση.

Αποφάσισε ο ίδιος

Ο 50, επέλεξε το Αμερικανικό Ναυτικό … Εύκολα και άμεσα αναγνωρίζεται ως ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Στην πρώτη σεζόν στο ναυτικό μπήκε στην ομάδα με μπόι 2.06μ. και έφτασε μέχρι τα 2.13μ. Αργότερα στο κολλέγιο στα 2.16μ. Στα τελευταία του δύο χρόνια ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας του NCAA και κέρδισε τα δύο πιο σημαντικά βραβεία στο κολεγιακό μπάσκετ, το Νέισμιθ και το Γούντεν.


Πρόλαβαν τα σπιρούνια

Φτάνουμε στα Drafts του 1987, χρονιά αποφοίτησης του Νο 50 από το πανεπιστήμιο. Οι San Antonio Spurs με συνοπτικές διαδικασίες κάνουν δικό τους τον Ναύαρχο. Το μόνο που είχαν να περιμένουν ήταν να τελειώσει τη «θητεία» του στο Ναυτικό πριν παίξει για τα σπιρούνια. Οι Spurs ρίσκαραν, έκαναν υπομονή και το 1989 ήταν η χρονιά που η φανέλα με το Νο 50 θα έβαζε πλώρη για την οροφή του AT&T Center (όπως ονομάζεται σήμερα). Η δικαίωση του team των Spurs φάνηκε στο τέλος της λαμπρής του καριέρας.


Σε όλα άριστος «μαθητής»

Δύο χρυσά μετάλλια με την εθνική ομάδα των Η.Π.Α. στην Ολυμπιάδα, το 1992 σαν μέλος της Dream Team και το 1996 στην Ατλάντα.
Χρυσό μετάλλιο το 1986 στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας με την εθνική.
Χάλκινο το 1988 στους Ολυμπιακούς της Σεούλ.


Το ταλέντο αποτυπώθηκε σε τίτλους

Προσωπικές διακρίσεις
MVP το 1995
Καλύτερος αμυντικός το 1992
4 φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας
2 φορές μέλος της δεύτερης καλύτερης
4 φορές μέλος της τρίτης καλύτερης
4 φορές μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας
4 φορές στη δεύτερη καλύτερη αμυντική πεντάδα.
10 φορές all-star
1 σεζόν πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα
1 σεζόν πρώτος ριμπάουντερ
1 σεζόν πρώτος μπλοκέρ (2ος στη σχετική λίστα με 7 χρονιές με πάνω από 200 τάπες και 200 κλεψίματα (1ος είναι ο Ολάζουον)
1ος ριμπάουντερ και μπλοκέρ στην ιστορία των Σπερς
Είναι ο μόνος παίκτης στην ιστορία του NBA που έχει κερδίσει τους τίτλους Ριμπάουντ, Τάπες, Σκοράρισμα, Ρούκι, Καλύτερος Αμυντικός και MVP.

Ένας από τους 4 παίκτες στην ιστορία που έχουν καταφέρει να κάνουν quadruple-double, όταν στις 17 Φεβρουαρίου του 1994 εναντίον των Πίστονς, το κοντές έγραψε 34 πόντους, 10 ριμπάουντ, 10 ασίστ και 10 τάπες.

Το φιλανθρωπικό πρόσωπο

Το 1991 επισκέφτηκε το δημοτικό Γκέιτς στο Σαν Αντόνιο. Θέλοντας να δώσει κίνητρο στα παιδιά του σχολείο για μάθηση, τα προκάλεσε να τελειώσουν το σχολείο και να μπουν στο κολέγιο. Όποιο παιδί τα κατάφερνε, ο Νο 50 θα του κάλυπτε την υποτροφία των 2.000 δολαρίων. Εφτά χρόνια αργότερα το 1998, ο Ρόμπινσον κράτησε την υπόσχεσή του με το παραπάνω δίνοντας 8.000 δολάρια στους μαθητές που μπήκαν στο κολέγιο.

Την ίδια χρονιά δώρισε 170.000 δολάρια για την ανοικοδόμηση δύο σπιτιών στη Νέα Ορλεάνη που είχαν υποστεί ζημιές μετά από καταστροφή. Δεν περιορίστηκε όμως στο να καλύψει τα έξοδα. Ταξίδεψε μέχρι εκεί και για ένα Σαββατοκύριακο και δούλεψε στην οικοδομή.

Η Ακαδημία Κάρβερ στο Σαν Αντόνιο

Το 2001, ο 50 μαζί με τη γυναίκα του Βάλερι ίδρυσαν την Ακαδημία Κάρβερ στο Σαν Αντόνιο, ένα ιδιωτικό σχολείο χωρίς δίδακτρα για φτωχά παιδιά κάθε φυλής, το οποίο καλύπτει όλες τις ηλικίες, από το νηπιαγωγείο έως το δημοτικό. Η ακαδημία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη των παιδιών για ψυχικές, φυσικές, πνευματικές και ψυχολογικές ανάγκες. Φρόντισε και γι αυτό ο Ρόμπινσον φυσικά, ο οποίος έχει μέχρι σήμερα δωρίσει περισσότερα από 11 εκατομμύρια δολάρια στην Ακαδημία.

Η αναγνώριση από τη μεγαλύτερη λίγκα μπάσκετ δεν άργησε φυσικά, όταν το NBA το 2003, μετονόμασε το βραβείο για εξαιρετική φιλανθρωπική προσφορά προς τιμήν του Νο50. Από το 2003 το «Community Assist Award» λέγεται David Robinson Plaque.

Μια τεράστια τιμή για έναν τεράστιο αθλητή-πρότυπο. Η πλακέτα πάνω γράφει: «ακολουθώντας τα στάνταρ που έθεσε ο θρύλος του NBA, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, ο οποίος βελτίωσε την κοινότητα κομμάτι το κομμάτι».

Έχουν πει γι αυτόν

Ο Λάρι Μπραουν: «Μετά που τον είδα σε 2-3 φάσεις, απλά άρχισα να γελάω. Σκέφτηκα ότι ήταν ό,τι πιο κοντινό μπορούσε να βγάλει το μπάσκετ στον Μπιλ Ράσελ και τον Νέιτ Θέρμοντ».

Γκρεκ Πόποβιτς: «Μας πήρε μόνο μια προπόνηση για να δούμε ότι ήταν… άλλο πράγμα. Τότε άρχισαν οι Σπερς να κερδίζουν πάλι, όταν ήρθε ο Ντέιβιντ».

Ο Πόποβιτς ήταν (με μικρά διαλείμματα) 10 χρόνια προπονητής το Νο50. Οι δηλώσεις του για τον Νο50 ήταν πολλές. Ακολουθεί μια πολύ όμορφη και ίσως η πιο σημαντική, το 2003. Χρονιά που ο Νο 50 κρεμούσε τα παπούτσια του.

Ο Σέρβος προπονητής δήλωσε «Ο Ντέιβιντ είναι ο παίκτης με υψηλό επίπεδο. Αυτό που θα μου λείψει περισσότερο είναι η ευγένεια του χαρακτήρα του η παρουσία του. Ο χαρακτήρας που φέρνει στην προπόνηση και τα παιχνίδια, η κλάση και το επίπεδό του. Αυτά θα μου λείψουν πιο πολύ, γιατί αυτά ανεβάζουν τους Σπερς και είναι πήχης για όλους μας στο μέλλον, πήχης που σχεδόν κανείς μας δεν μπορεί να ξεπεράσει» Είναι δύσκολο να μείνει στο μπάσκετ. Έχει πολλά ενδιαφέροντα τα οποία έχουν επίδραση στον κόσμο και μεγάλη αξία, σε αντίθεση με εμάς. Είναι πολύ αφοσιωμένος στην πραγματική ζωή για να κάνει κάτι τόσο χαζό όσο το να ασχολείται με το μπάσκετ για την υπόλοιπη ζωή του».