Η δουλειά να γίνεται, αλλά και λίγο θέαμα δεν έβλαψε κανένα

O Αρης είναι ήδη στο +4 από την 2η Δόξα που με το ματς λιγότερο του Αρη είναι στην ουσία +7. Λογικά ως το τέλος του πρώτου γύρου η διαφορά αυτή θα διευρυνθεί, κάτι που θα κριθεί στο παιχνίδι μεταξύ των δυο ομάδων. Αυτό λίγο-πού είναι αναμενόμενο αφού είναι τέτοιο το ρόστερ του ΑΡΗ που παρέχει τη σιγουριά ότι δεν θα αντιμετωπίσει φέτος προβλήματα.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Εδώ και τρία παιχνίδια όμως ο Αρης δίνει δικαιώματα στον αντίπαλο. Να πιστέψει ότι δεν είναι άτρωτος. Ότι μπορεί να πάρει αποτέλεσμα. Ότι έχει αδύνατα σημεία. Φάνηκε σήμερα κόντρα στην Καλαμαριά που κατάφερε να κυκλοφορήσει την μπάλα, να κάνει ευκαιρίες, να έχει δοκάρι στο 1-0 για να ισοφαρίσει και να αισθάνεται και αδικημένη, επειδή το πρώτο γκολ ήταν υποψία επιθετικού φάουλ.

Ο ΑΡΗΣ, ίσως επειδή, ακόμη φτιάχνεται, δεν έχει φρεσκάδα, δεν βγάζει ταχύτητα, δεν έχει αυτοματισμούς. Ίσως υποτιμά και λίγο τον αντίπαλο, θεωρώντας ότι μόνο με το όνομα και την εμπειρία των παικτών του, θα τα πάρει τα παιχνίδια. Σε γενικές γραμμές το πετυχαίνει αφού μετράει έξι νίκες και μια ισοπαλία. Ο ουσιαστικός στόχος δηλαδή επιτυγχάνεται.

Αυτό που απουσιάζει ακόμη είναι το καλό, το θεαματικό ποδόσφαιρο, που θα ισοπεδώνει τον αντίπαλο, δεν θα δίνει το παραμικρό δικαίωμα αμφισβήτησης και φυσικά θα κάνει τον κόσμο να… γουστάρει. Νομίζω ότι το οφείλουν αυτό παίκτες και Αναστόπουλος στον κόσμο. Σημασία ασφαλώς, στο τέλος της μέρας είναι να γίνεται η δουλειά, να έρθει η άνοδος, αλλά μιλάμε για ποδόσφαιρο που δεν είναι μόνο τρεις βαθμοί. Είναι και θέαμα, διασκέδαση. Για τον κόσμο και αυτούς που συμμετέχουν.

Το ρόστερ είναι εξαιρετικό για την κατηγορία. Οικονομικά υπάρχει συνέπεια, η οργάνωση είναι επαγγελματικής ομάδας απέναντι σε ομάδες που είναι κατά βάση ερασιτεχνικές. Άρα υπάρχει και απαίτηση για πιο πειστικές εμφανίσεις που θα κάνουν τους… γκρινιάρηδες να καταπιούν τη γλώσσα τους.