«Η ΑΕΚ δεν έχει ανάγκη κανένα»

Η ΑΕΚ είναι πολύ μεγάλη ομάδα για να έχει ανάγκη τον οποιονδήποτε παίκτη (συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του ίδιου), σύμφωνα με τον Χρήστο Καλαντζή.

Μιλώντας στo «Notosports», με αφορμή την επιστροφή του στην Καλαμάτα, ο 31χρονος επιθετικός αναφέρθηκε και στην πρόταση της «Ένωσης» που απέρριψε στις αρχές του καλοκαιριού.

Εξήγησε λοιπόν ότι αυτή τον βρήκε σε μια περίοδο που είχε αποφασίσει να σταματήσει το ποδόσφαιρο και τόνισε πως -ανεξάρτητα απ’ αυτό- η ΑΕΚ δεν κρέμεται από κανέναν για να ξαναβρεί το δρόμο της.

Κατά τ’ άλλα, ο Καλαντζής αναφέρθηκε στο πόσο πολύ ήθελε να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα της γενέτειράς του, ενώ μίλησε και για τους προηγούμενους σταθμούς της καριέρας του.


Αναλυτικά όσα είπε ο Χρήστος Καλαντζής

- Ξανά πίσω στη «Μαύρη Θύελλα». Μία απόφαση που πήρες μετά από αρκετή σκέψη...

«Για να είμαι ειλικρινής ήταν κάτι που αποφάσισα το τελευταίο 20ήμερο. Πάντα υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου η σκέψη να γυρίσω και να κλείσω την καριέρα μου στην ομάδα της πόλης μου και το τελευταίο διάστημα μετατράπηκε σε επιθυμία.

Από τη στιγμή που το ήθελα κι εγώ ο ίδιος ήταν θέμα χρόνου να γυρίσω. Σίγουρα, όμως, έπαιξαν ρόλο και οι κουβέντες που μου είπαν οι άνθρωποι της ομάδας και ειδικά ο Τάκης Σακελλαρόπουλος που δεν προσπάθησε να ωραιοποιήσει την κατάσταση.

Μακάρι να πάνε όλα καλά, να μην προκύψουν προβλήματα στην πορεία και η χρονιά να εξελιχθεί ευχάριστα με κάθε δυνατή επιτυχία».

-«Χρήστο ό,τι κι αν αποφασίσεις θα είσαι πάντα ένας από μας» έγραφαν όλο το καλοκαίρι οι οργανωμένοι. Πόση πίεση δέχτηκες από τον κόσμο για να γυρίσεις;

«Δεν ήταν έντονη η πίεση, αντίθετα θα μπορούσα να πω πολύ γλυκιά. Ήταν πολύς ο κόσμος που με συναντούσε τυχαία στο δρόμο και όλοι ζητούσαν το ίδιο πράγμα, αλλά με ωραίο τρόπο. Οι φίλαθλοι και η επιθυμία τους να με ξαναδούν στο γήπεδο πέρασε και στη δική μου πλευρά και όπως είπα πριν κάποια στιγμή μέσα στον Αύγουστο έγινε και δικό μου «θέλω» να ξαναφορέσω τη φανέλα της Καλαμάτας».

- Πολύ δύσκολα λέει κάποιος όχι στην ΑΕΚ. Εσύ το έκανες και θέλω να σε ρωτήσω αν το έχεις μετανιώσει...

«Η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα και δεν έχει ανάγκη κανέναν για να ξαναβρεί το δρόμο της. Η πρότασή της ήρθε σε μία περίοδο που είχα αποφασίσει να σταματήσω το ποδόσφαιρο κι αυτός ήταν ο λόγος που είπα “όχι”, δεν είναι ότι δεν ήθελα να παίξω στην ΑΕΚ. Είχα ανάγκη από ξεκούραση, ήθελα να ξεφύγω λίγο από τις συνήθειες 14 ολόκληρων χρόνων».

- Στην πρώτη προπόνηση υπήρχε κάτι που να σου θυμίζει την προηγούμενη φορά που ήσουν εδώ;

«Η αλήθεια είναι ότι έχουν περάσει οκτώ χρόνια από την τελευταία φορά και έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Σίγουρα τα αποδυτήρια μου θύμισαν την τότε εποχή και αισθάνθηκα πολύ καλά όταν μπήκα μέσα για να αλλάξω ρούχα.Η πρώτη μου διαπίστωση είναι ότι υπάρχει καλό κλίμα κι ελπίζω αυτό να παραμείνει μέχρι το τέλος. Έχει γίνει σωστή δουλειά από το Νίκο Κακαλέτρη και η εικόνα της Καλαμάτας στα φιλικά μόνο τυχαία δεν είναι».

- Με την επιστροφή σου ο πήχης ανεβαίνει όπως και οι προσδοκίες. Αισθάνεσαι πίεση με την έννοια ότι όλοι θα έχουν μεγάλες απαιτήσεις από σένα;

«Πίεση δεν αισθάνομαι. Άλλωστε τα προηγούμενα χρόνια όπου κι αν έπαιξα οι απαιτήσεις ήταν κάθε χρόνο πολύ μεγάλες. Εχω μάθει να αγωνίζομαι κάτω από τέτοιες συνθήκες, ο πρωταθλητισμός δεν είναι κάτι που με φοβίζει. Εγώ από τη δική μου πλευρά όταν έρθω στο επιθυμητό επίπεδο ετοιμότητας θα κάνω τα πάντα μέσα στο γήπεδο για να βοηθήσω τη “Μαύρη Θύελλα”. Απλά στο ποδόσφαιρο παίζουν έντεκα εναντίον έντεκα, καμία ομάδα δεν εξαρτάται από έναν και μόνο ποδοσφαιριστή και οι επιτυχίες είναι αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς. Συνεπώς η πορεία μας δεν είναι κάτι που εξαρτάται μόνο από μένα».

- Έφυγες για πρώτη φορά από την Καλαμάτα το καλοκαίρι του 2005 μετά από μία πολύ καλή σεζόν και φημολογείται ότι το... γυαλί είχε ραγίσει νωρίτερα μετά την άρνησή σου να υπογράψεις νέο συμβόλαιο. Βρέθηκες μάλιστα για κάποια διάστημα και εκτός ενδεκάδας...

«Ήταν μία από τις πιο δύσκολες περιόδους στην καριέρα μου. Δυστυχώς η τότε διοίκηση είχε υιοθετήσει πρακτικές… Αιγάλεω και μία μέρα κληθήκαμε, μαζί με τον Αντώνη Ψυχογιόπουλο, να υπογράψουμε νέο συμβόλαιο εντελώς εκβιαστικά.
Όπως μάλιστα μου είπαν, αν δεν υπέγραφα, δεν θα ξαναέπαιζα! Δεν έχω μάθει να λειτουργώ εκβιαστικά στη ζωή μου, γι’ αυτό και δεν το έκανα. Πράγματι από εκείνη τη στιγμή κάτι έσπασε μέσα μου, γιατί νομίζω πως δεν άξιζα τέτοια αντιμετώπιση και τελικά το αποτέλεσμα ήταν να με ωθήσουν προς την έξοδο».

- Εκείνη τη χρονιά η Καλαμάτα πλησίασε την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία όσο ποτέ και οι υποστηρικτές της, ίσως όχι άδικα, θεωρούν πως αν τα κατάφερνε, η μετέπειτα πορεία της θα εξελισσόταν διαφορετικά...

«Ναι, με τον ερχομό του κυρίου Τσιώλη η ομάδα μεταμορφώθηκε, γιατί ψυχολογικά μας απελευθέρωσε και κυνηγήσαμε την άνοδο μέχρι και τις τελευταίες αγωνιστικές, αλλά νομίζω πως δεν είχαμε την ποιότητα για να αντέξουμε ως το τέλος. Σίγουρα τα πράγματα μπορεί να εξελίσσονταν διαφορετικά να ερχόταν η άνοδος, όμως με μένα υπήρχε το άσχημο προηγούμενο που ανέφερα».

- Πας στη Λάρισα, όπου κερδίζεις ένα Κύπελλο και ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Πέρασες καλά εκεί;

«Στην αρχή όχι. Οι πρώτοι μήνες ήταν πάρα πολύ δύσκολοι γιατί έφυγα για πρώτη φορά από την πατρίδα μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου και πήγα κάπου που δεν γνώριζα σχεδόν κανέναν, συν το ότι ήταν μακρινή και η απόσταση και δεν μου ήταν τόσο εύκολο να έρχομαι συχνά πίσω.

Με βοήθησε πάρα πολύ ο αείμνηστος Παναγιώτης Μπαχράμης να ξαναβρώ τον εαυτό μου και να αισθάνομαι καλά. Η Λάρισα είναι κάτι πολύ ξεχωριστό στο ελληνικό ποδόσφαιρο γιατί ο κόσμος δεν την έχει εγκαταλείψει ποτέ, όσο χαμηλά κι αν έφτασε».

- Με τον Ατρόμητο κέρδισες την άνοδο. Πως ήταν στο Περιστέρι;

«Άλλο περιβάλλον εκεί, αλλά εξίσου μεγάλες οι απαιτήσεις. Ο Ατρόμητος έχει την τύχη να λειτουργεί σε ευρωπαϊκά πρότυπα, από τις ακαδημίες μέχρι τη μεγάλη ομάδα και δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια παίζει συνέχεια στην Ευρώπη.
Και για μένα ήταν πολύ διαφορετικά, με την πρώτη χρονιά κερδίσαμε την άνοδο, ενώ μίκρυνε και η απόσταση και μπορούσα να έρχομαι εδώ πολύ πιο συχνά».

- Από την Κέρκυρα δεν πρέπει να έχεις και τις καλύτερες αναμνήσεις. Μάλιστα χαρακτήρισες πριν από λίγο καιρό «αίσχος» την πρόσφατη συγχώνευση με την Κασιόπη...

«Δεν ήταν άσχημα στην Κέρκυρα όσο ήμουν εκεί. Καταφέραμε για πρώτη φορά να κρατήσουμε την ομάδα στη Σούπερ Λιγκ και στο θέμα των γηπεδικών εγκαταστάσεων η κατάσταση είχε φτιάξει πολύ. Το δικό μου πρόβλημα έχει να κάνει με τον κύριο Λιμπάντση, τον οποίο εμπιστεύθηκα στην οικονομική συμφωνία που είχαμε κάνει αλλά δεν φέρθηκε σωστά. Και δυστυχώς τώρα μετά τη συγχώνευση πολύ φοβάμαι ότι δύσκολα θα πάρω τα χρήματα που μου οφείλονται».

- Στην Τρίπολη βρήκες ιδανικό περιβάλλον, φάνηκε μέσα στο γήπεδο ότι ευχαριστιόσουν το ποδόσφαιρο, όμως το φινάλε πρέπει να ήταν πολύ πικρό...

«Πράγματι στον Αστέρα το περιβάλλον ήταν ιδανικό. Εκτός αυτού η περσινή χρονιά ήταν πολύ ευχάριστη για μένα και σε προσωπικό επίπεδο με τη γέννηση της κόρης μου. Νομίζω πως η προσφορά μου δεν εκτιμήθηκε σωστά στο τέλος της περσινής σεζόν και στενοχωρήθηκα αρκετά γιατί έδωσα ό,τι είχα μέσα στο γήπεδο, αλλά τη σέβομαι και επιστρέφω στην ομάδα που με ανέδειξε γυρίζοντας σελίδα».

- Παράλληλα με το ποδόσφαιρο δραστηριοποιείσαι και επαγγελματικά πλέον στην Καλαμάτα ανοίγοντας πρακτορείο ΠΡΟΠΟ. Είσαι ευχαριστημένος από την ανταπόκριση του κόσμου;

«Στο μαγαζί αυτό έχω βάλει πολύ προσωπικό κόπο γιατί ήθελα από την αρχή να μην είναι απλά και μόνο ένα πρακτορείο ΠΡΟΠΟ. Δεν το βλέπω έτσι, για μένα είναι ένας τόπος συνάντησης με φίλους, γνωστούς και πρώην συμπαίκτες μου, που έρχονται εδώ και περνάμε καλά, βλέποντας ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Όποιος θέλει να δοκιμάσει την τύχη του μπορεί να το κάνει, όποιος δεν θέλει δεν πειράζει, μεγαλύτερη σημασία έχει για μένα η καλή παρέα. Από την ανταπόκριση του κόσμου, πάντως, είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος, παρ’ ότι το μαγαζί έχει ανοίξει σχεδόν ένα μήνα, έχει περάσει από ‘δω αρκετός κόσμος».

- Κατά την ταπεινή μου γνώμη το γκολ στην Πάτρα, που πέτυχες ξεκινώντας πίσω από τη σέντρα, στο 0-3 επί της Παναχαϊκής ανήμερα Καθαρά Δευτέρα, ήταν το καλύτερο που έχεις σημειώσει με τη «Μαύρη Θύελλα». Εσύ ποιο θα ξεχώριζες και γιατί;

«Έχω κι εγώ την ίδια άποψη. Ήταν ένα όμορφο γκολ σε ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι και η νίκη εκεί μας έβαλε ξανά στο κόλπο της ανόδου αλλά δυστυχώς δεν καταφέραμε να πανηγυρίσουμε στο τέλος. Ελπίζω η νέα χρονιά να έχει τελείως διαφορετική κατάληξη».

- Σε όλη αυτή την πορεία σου στο ελληνικό ποδόσφαιρο η οικογένειά σου είχε διακριτικό ρόλο. Σε στήριξαν σε όλες τις επιλογές σου;

«Οι δικοί μου ήταν πάντα δίπλα μου, όντως πολύ διακριτικά, με βοήθησαν αρκετές φορές όταν ήμουν πιο μικρός δίνοντάς μου πολύτιμες συμβουλές αλλά μέχρι εκεί. Οι αποφάσεις ήταν πάντα δικές μου, αν και το τελευταίο διάστημα μετράω πολύ την άποψη της συζύγου μου που ήθελε να ξαναπαίξω στη “Μαύρη Θύελλα”. Επειδή, λοιπόν, κάποια στιγμή υπήρξαν δημοσιεύματα που αναληθώς έμπλεξαν σε αυτήν την ιστορία με την Καλαμάτα τον πεθερό μου, αποφάσισα να προστατέψω και τον ίδιο και μένα από αυτές τις καταστάσεις.

Δεν συνηθίζω να… σέρνω κόσμο στα δικαστήρια και σίγουρα δεν ακούγεται καλό προς τα έξω ότι ο Καλαντζής καταθέτει μηνύσεις. Όμως ποια θα έπρεπε να είναι η δική μου στάση όταν σε καθημερινή βάση γράφονταν για μένα πράγματα που δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα και κάποια στιγμή έφτασαν στο σημείο να μπλέξουν και μέλος της οικογένειάς μου»;

- Η κόρη σου έχει έρθει στο γήπεδο για να σε δει να παίζεις;

«Πέρυσι μόνο μία φορά. Είναι μόλις 8 μηνών, άλλωστε, πολύ μικρή ακόμα. Φέτος σίγουρα θα έρθει, ελπίζω πολύ περισσότερες».

- Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στο φίλαθλο κόσμο ο οποίος εναποθέτει πάνω σου μεγάλες ελπίδες για τη νέα χρονιά;

«Θέλω ο κόσμος να έρθει στο γήπεδο όπως το 2005, που μας βοήθησε πάρα πολύ και η συμβολή του σ’ εκείνη την πορεία ήταν πολύτιμη. Να είναι δίπλα μας και στις νίκες αλλά και στις αποτυχίες, άλλωστε στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν μόνο χαρές.

Με το γήπεδο γεμάτο θα έχουμε πολύ περισσότερες πιθανότητες τελειώσουμε τη νέα χρονιά τελείως διαφορετικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Εγώ εκείνο που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις για το σκοπό αυτό, γιατί η Καλαμάτα δεν αξίζει να βρίσκεται τόσο χαμηλά».