Το τέλος εποχής του Ρου από την αγαπημένη του Οσέρ

Πρόκειται για τον μακροβιότερο προπονητή στην ιστορία του ποδοσφαίρου και έναν από τους ελάχιστους τεχνικούς που συνέδεσαν την καριέρα τους με μια συγκεκριμένη ομάδα, όπως οι Άλεξ Φέργκιουσον, Αρσέν Βενγκέρ, Ευγένιου Γκέραρντ κλπ.

Ο Ρου βρισκόταν στο τιμόνι της γαλλικής Οσέρ από το 1961 έως το 2005, χωρίς να την προδώσει στιγμή, όσες δελεαστικές προτάσεις και αν δέχθηκε σε αυτό το διάστημα.

Ο 66χρονος τότε Αλσατός τεχνικός, έπειτα από μια πορεία γεμάτη επιτυχίες και συνεχούς εξέλιξης, αποχαιρέτησε το δημιούργημα του έπειτα από την κατάκτηση του τέταρτου Κυπέλλου στην θητεία του, εναντίον της Σεντάν στις 5 Ιουνίου του 2005.

Η ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Ήταν περισσότερα από 50 χρόνια πριν, όταν μια μικρή και άγνωστη ομάδα της Βουργουνδίας, έψαχνε προπονητή. Ένας 22χρονος ενδιαφερόμενος έστειλε γραπτά την αίτηση του για να αναλάβει τη θέση. Στη συγκεκριμένη αίτηση έγραφε μεταξύ άλλων ότι ήταν διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για αυτή τη δουλειά, ακόμα και να κόβει ξύλα. Ο λόγος για τον Γκι Ρου, ο οποίος δεν είχε καμία προπονητική εμπειρία έως τότε, παρά μόνο ως ποδοσφαιριστής, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Αυτός ήταν κι ο λόγος που αποφάσισε να στραφεί στην προπονητική από τόσο νεαρή ηλικία.

Μπορεί το βιογραφικό του Ρου να μην περιείχε τρόπαια, διακρίσεις, εμπειρίες αλλά είχε όρεξη, πάθος και θέληση. Αυτό φάνηκε κυρίως στην υπόσχεση του να κρατάει πάντα ισορροπημένο ισολογισμό, χωρίς σπατάλες και κυρίως με χαμηλότερες απολαβές από τους υπόλοιπους υποψηφίους. Ο τότε πρόεδρος της Οσέρ, Αμέλ, επέλεξε τον Γκι Ρου κι ο άπειρος τότε τεχνικός, ανέλαβε μια ομάδα από την 5η κατηγορία των τοπικών της Βουργουνδίας για να την ανεβάσει στην κορυφή.

ΣΧΕΔΟΝ ΜΙΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΑΓΚΟΥΣ

Η θητεία του Γκι Ρου στην Οσέρ διήρκησε περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες, γεγονός που καθιστά αδύνατο το να απαριθμηθούν σε ένα κείμενο όλα του τα κατορθώματα. Από αυτά, ωστόσο, δε γίνεται να παραληφθεί το γεγονός πως είναι ένας απόλυτος recordman. Ο 81χρόνος πλέον πρώην τεχνικός, κατάφερε να κάτσει στον πάγκο της Οσέρ για περισσότερους από 2.000 αγώνες και να σπάσει κάθε ρεκόρ με 44 διαδοχικές σεζόν στα ηνία της ομάδας. Μέσα σε αυτό το διάστημα, έχουν βγει από τα χέρια του μερικά από τα μεγαλύτερα ταλέντα του γαλλικού ποδοσφαίρου. Ερίκ Καντονά, Φιλίπ Μεξές, Λοράν Μπλαν, Μπαζίλ Μπολί και Τζιμπρίλ Σισέ.

Στην αρχή της θητείας του στην ομάδα, ο Ρου συνδύαζε το ρόλο του παίκτη με του προπονητή όμως δεν άργησε να κατασταλάξει στο δεύτερο, αφού είδε κιόλας ότι του πήγαινε καλύτερα. Η πρώτη απόπειρα για στέψη σε κάποια διοργάνωση ήρθε το 1979, χωρίς όμως αντίκρισμα. Η Οσέρ έφτασε στον τελικό του κυπέλλου ούσα ομάδα Β’ κατηγορίας και ηττήθηκε από την πρωταθλήτρια Ναντ. Η επόμενη χρονιά έμελλε να είναι η αρχή της αντεπίθεσης καθώς υπό τις οδηγίες του Ρου, ανέβηκε για πρώτη φορά στη League 1. Στα επόμενα χρόνια, ήρθαν 4 κύπελλα Γαλλίας και ένα Ιντερτότο μέχρι να φτάσει η μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία της ομάδας, όταν κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της το πρωτάθλημα και ταυτόχρονα νταμπλ τη σεζόν 1995-1996. Με παίκτες όπως Μπλαν, Ταρίμπο Γουέστ, Γκιβάρς, Ντανζού, Λαμουσί και Μαρτάν.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπήρξαν μεγάλες νίκες κόντρα σε ομάδες όπως η Μίλαν, τον Άγιαξ του Φαν Χάαλ τον οποίο και απέκλεισε για να φτάσει στα ημιτελικά του κυπέλλου UEFA και να χάσει στα πέναλτι από τη Ντόρτμουντ. Στα κύπελλα Ευρώπης σε γενικότερο βαθμό δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί με αξιώσεις τις πλουσιότερες ομάδες, κάτι που ήξερε καλά ο ίδιος αφού αποφάσισε να στραφεί επενδυτικά στις ακαδημίες. Αυτό είναι κάτι που έκανε για χρόνια με μεγάλη επιτυχία και φάνηκε κυρίως όταν ανέβασε την ομάδα στην Ligue 1 το 1980 χωρίς να ξοδέψει τίποτα σε μεταγραφές αξιοποιώντας τον διαθέσιμο προϋπολογισμό στους… μικρούς της Οσέρ.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Η τεράστια θητεία του Γκι Ρου στην αγαπημένη του ομάδα είχε μονάχα δύο μικρές διακοπές. Η πρώτη για τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και η δεύτερη λίγο αργότερα, όταν αποφάσισε (ευτυχώς, για λίγο) να αναλάβει τη θέση του τεχνικού διευθυντή της Οσέρ, αλλά πολύ γρήγορα επέστρεψε στο αγαπημένο του πόστο. Στις 5 Ιουλίου του 2005, ο «αρχιτέκτονας» μιας ολόκληρης ιστορίας ενός συλλόγου, αποφάσισε να βάλει τέλος στην επί σειρά πολλών ετών παρουσία του στην Οσέρ. Και το έκανε, σαν νικητής, όπως ακριβώς του άξιζε, φέρνοντας έναν ακόμη τίτλο στο Σταντ Ντε Λαμπέ. Ο Γκι Ρου δεν επιβίωσε απλά στην σκληρή και ανταγωνιστική ποδοσφαιρική βιομηχανία, αλλά άφησε μια τεράστια κληρονομιά στο άθλημα σε γαλλικό επίπεδο.

Επιμέλεια: Διονύσης Αργυρός