Η ESL ετοιμαζόταν από το 2012, περιελάμβανε Salary Cap και η JP Morgan είχε κομβικό ρόλο!

H European Super League «χτίστηκε» και... γκρεμίστηκε μέσα σε λίγες ημέρες. Η προσπάθεια δώδεκα ισχυρών ομάδων του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού στερεώματος δεν καρποφόρησε, αφού δέχτηκαν πιέσεις, ακόμη και απειλές, με αποτέλεσμα να κάνουν πίσω και να αφήσουν, έστω και προς το παρόν τη νέα διοργάνωση.

Οι διοργανώτριες ομάδες είχαν ορισμένες ιδέες, οι οποίες βρίσκονταν στο μυαλό τους εδώ και χρόνια, και ένα μελλοντικό πλάνο που θεωρούσαν πως μπορούσε να τους προσφέρει τεράστια έσοδα, ενώ είχαν δίπλα τους και τον κολοσσό της JP Morgan, η οποία είχε έναν ξεχωριστό ρόλο.

Ποιο ήταν αυτό το μακροπρόθεσμο πλάνο, όμως, και ποιες οι λεπτομέρειες ανάμεσα στις συμφωνίες που είχαν ήδη τρέξει; Το sportfm.gr έχει τις απαντήσεις στο καυτό ζήτημα των ημερών: Οι λεπτομέρειες της όλης υπόθεσης, το background της ESL, το αμερικάνικο μοντέλο λειτουργίας που θέλησαν να δημιουργήσουν και το Salary Cap, τον κομβικό ρόλο της JP Morgan και αποκαλύπτει πως υπήρχαν κι άλλοι συμπαίκτες με την τράπεζα-κολοσσό!

Η ESL γεννήθηκε σαν ιδέα το 2012

Η ιδέα μιας κλειστής λίγκας στην Ευρώπη δεν παρουσιάστηκε πρώτη φορά την περασμένη Κυριακή! Υπήρξαν εδώ και αρκετά χρόνια φήμες και δηλώσεις για μια European Super League, αλλά ποτέ δεν υπήρξε κάτι το επίσημο. Ωστόσο, αυτό που θα έπρεπε να γνωρίζει κανείς είναι πως η αρχή για την ESL έγινε το 2012. Οι επαφές ανάμεσα σε μερικές από τις ομάδες είχαν ξεκινήσει. Τότε ήταν σαφώς λιγότεροι οι σύλλογοι και όχι δώδεκα, με τις συζητήσεις αρχικά να υπάρχουν ανάμεσα σε τρεις από αυτές. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν ένα από τα βασικά στελέχη, όπως και οι Ρεάλ Μαδρίτης, Γιουβέντους.

Στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ γίνονταν διαρκώς συζητήσεις από το 2012 και έπειτα, ανάμεσα στον Γούντγουορντ και στην οικογένεια Γκλέιζερ, που είχαν στο μυαλό τους το αμερικάνικο πρότυπο του NBA και του NFL. Η ασχολία τους άλλωστε κατά το παρελθόν με τους Tampa Bay Buccaneers τους έμαθε αρκετά πράγματα και τους έκανε να αναζητήσουν λύσεις για να βρουν τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν αυτό το μοντέλο λειτουργίας να το περάσουν στο ποδόσφαιρο για να... εκτινάξουν τα έσοδά τους!



Μέσα στις συζητήσεις της διοίκησης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έπαιζαν σημαντικό ρόλο και οι Μπόλινγκμπροουκ (πρώην διευθύνων σύμβουλος) και κυρίως ο Ρίτσαρντ Άρνολντ, που είχε τον ρόλο του Commercial Director και ήταν από τους ανθρώπους που είχαν πάρει στα χέρια τους το κομμάτι της διαφήμισης στον σύλλογο. Ο Άρνολντ, ένας εξαιρετικός άνθρωπος και ιδιαίτερα σημαντικός από τη θέση του στην ομάδα του Μάντσεστερ, γνωρίζοντας πως το μάρκετινγκ παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο σε μια εταιρεία-σύλλογο.

Στα πρότυπα του NBA και πλάνο για Salary Cap

Οι ομάδες της European Super League έβλεπαν τα έσοδά τους να μην μεγαλώνουν μέσω της συμμετοχής τους στο Champions League, θεωρούσαν πως το μοντέλο της UEFA είναι πεπαλαιωμένο και ήταν «άδικο» ομάδες δισεκατομμυρίων να παίζουν με ομάδες πολύ χαμηλού επιπέδου.

Ο βασικός άξονας πάνω στον οποίο οι 12 συμμετέχοντας ήθελαν να κινηθούν, ήταν αυτός του αθλητισμού των ΗΠΑ! Το πλάνο τους ήταν βασισμένο πάνω σε αυτό του ΝΒΑ, βλέποντας πως οι ομάδες στο κορυφαίο μπασκετικό πρωτάθλημα έχουν τεράστια έσοδα. Συγκεκριμένα, μέσω μελετών και ερευνών που παρουσιάστηκαν από τα αφεντικά των ποδοσφαιρικών συλλόγων έδειξαν πως οι ομάδες του ΝΒΑ έχουν τουλάχιστον τετραπλάσια έσοδα από τις επενδύσεις που κάνουν και τα χρήματα που βάζουν στα ταμεία τους από εμπορικές εκμεταλλεύσεις είναι πάρα πολλά.



Ουσιαστικά, οι businessmen των δώδεκα συλλόγων θέλησαν να αυξήσουν τα έσοδά τους ακόμη και σε ένα ποσοστό άνω του 400% από αυτά που λαμβάνουν κατά μέσο όρο από την UEFA την τελευταία δεκαετία. Τα πάντα βασίζονταν στο πρότυπο των αθλημάτων των ΗΠΑ και του NBA (αλλά και του NFL), όπου τα έσοδα είναι τεράστια και οι χορηγικές συμφωνίες αποφέρουν πολλά χρήματα στις ομάδες. Ωστόσο, χωρίς το αρχικό κεφάλαιο της JP Morgan δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί η ESL, αλλά και να πείσουν τις ομάδες να συμμετέχουν στη νέα διοργάνωση. Η προσέγγιση έγινε από τον Αντρέα Ανιέλι που διατηρεί άριστες σχέσεις με την τράπεζα, ενώ τον δικό τους ρόλο έπαιξαν οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες των αγγλικών ομάδων!

Από το συμβούλιο της ESL και τους ανθρώπους που χειρίζονταν την υπόθεση έβγαινε η πεποίθηση πως η Μπάγερν Μονάχου και η Παρί Σεν Ζερμέν θα δήλωναν και αυτές συμμετοχή στη διοργάνωση. Ωστόσο, περίμεναν την κατάλληλη χρονική στιγμή να περάσει, ίσως και την πρώτη σεζόν της διοργάνωσης για να δουν εάν τα έσοδα των ομάδων θα είναι μεγάλα και εάν η κόντρα με την UEFA θα σταματούσε. Ουσιαστικά, έδειχναν έναν φόβο και έναν δισταγμό μέχρι να λάβουν τις κατάλληλες εγγυήσεις από την European Super League.

O κομβικός ρόλος της JP Morgan και οι υπόλοιποι «συμπαίκτες»

Το πλάνο παρουσιάστηκε στα στελέχη της JP Morgan, η οποία έχει τον δικό της συγκεκριμένο ρόλο στην υπόθεση. Η JP Morgan είναι ένας κολοσσός στην παγκόσμια οικονομία, με τα στελέχη της να έχουν μελετήσει εδώ και αρκετό καιρό όλες τις παραμέτρους. Ουσιαστικά υπήρξε ένα business plan, το οποίο θα είχε βάθος πενταετίας όπως συνηθίζεται στις μεγαλύτερες εταιρείες του πλανήτη.

Η JP Morgan θα ήταν αυτή που θα βοηθούσε τις ομάδες με το δάνειό της να χτίσουν τη νέα διοργάνωση, με το ποσό να είναι ακριβώς 3,525 δισεκατομμύρια ευρώ. Φυσικά, υπήρξαν οι κατάλληλες διασφαλίσεις από τις ομάδες προς την τράπεζα για να μπορέσει να πει το «ναι», με τις πληροφορίες να αναφέρουν πως είχαν υπογραφεί και ορισμένα προσύμφωνα ανάμεσα στις δύο πλευρές. Οι διασφαλίσεις αυτές προέρχονταν μέσα από το τηλεοπτικό συμβόλαιο που προσανατολιζόταν η ESL να υπογράψει με εταιρεία-κολοσσό, με το ρεπορτάζ να αναφέρει πως βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με δύο πολύ μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα, μέσω των χορηγών που θα υπήρχαν και την εισχωρή κάποιων τεράστιων brand names από τον χώρο της αγοράς, όπως και μέσω των εισιτηρίων που θα πωλούνταν, αφού η ESL προσανατολιζόταν να ξεκινήσει τη διοργάνωσή της με ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό οπαδών στις κερκίδες.



Την ίδια ώρα, οι πληροφορίες αναφέρουν πως η JP Morgan δεν ήταν η μοναδική τράπεζα στην European Super League. Διότι σε ένα τόσο μεγάλο εγχείρημα, το οποίο χρειάζεται γερές βάσεις, χρειάζονται και διάφοροι ακόμη «συμπαίκτες». Δεν θα ήταν εύκολο για μόνο μία τράπεζα, παρά το τεράστιο όνομα που έχει χτίσει η JP Morgan, να κάνει ένα υπερβολικά μεγάλο οικονομικό άνοιγμα. Υπήρξαν και άλλες εταιρείες-τράπεζες, σαφώς μικρότερου βεληνεκούς από την JP Morgan που είχαν εμπλοκή στην ESL, αλλά ποτέ τα ονόματά τους δεν βγήκαν στην επιφάνεια. Ουσιαστικά, υπήρξαν συμπαίκτες της JP Morgan, οι οποίοι θα βοηθούσαν επίσης στο οικονομικό σκέλος.

Μικρό το ρίσκο για την JP Morgan, μεγάλο για τις ομάδες

Η JP Morgan είναι μια από τις ισχυρότερες τράπεζες στον πλανήτη, ένας ιδιαίτερα δυνατός παίκτης στο κομμάτι της οικονομίας. Το όνομά της έχει ακουστεί αρκετές φορές την τελευταία δεκαπενταετία, έχοντας απασχολήσει το ευρύ κοινό. Ωστόσο, ένας κολοσσός όπως η JP Morgan δεν θα μπορούσε να ρισκάρει τη φήμη της, την αξιοπιστία της προς τους πελάτες της. Παρόλα αυτά, θέλησε να έχει τον δικό της ρόλο στην ESL όπως αναλύσαμε νωρίτερα, αφού το ρίσκο που έπαιρνε ήταν ιδιαίτερο μικρό καθώς θα αποτελούσε την τράπεζα που θα έκανε τη δανειοδότηση και είχε λάβει τις κατάλληλες εγγυήσεις για να μη βγει ζημιωμένη.

Ουσιαστικά, η JP Morgan δεν μπορούσε να πληγεί, ούτε η φήμη της. Έχοντας ασχοληθεί σε εκατοντάδες πρότζεκτ παγκοσμίως, όπως και σε ορισμένα ακόμη που αφορούσαν τον αθλητισμό στις ΗΠΑ, οι άνθρωποι της τράπεζας είχαν τις γνώσεις πάνω στο αντικείμενο. Την ίδια ώρα, απλά θα είχε τον ρόλο του βοηθού, θέλοντας με την παροχή ενός μεγάλου ποσού να βοηθήσει το εγχείρημα των συλλόγων για την ESL. Φυσικά, εξετάστηκε εξ αρχής εξονυχιστικά κάθε παράμετρος. Για να αντιληφεί κανείς υπήρξε μελέτη, σύμφωνα με τις πληροφορίες, ακόμη και για τους δείκτες ηθικής. Οι δείκτες αυτοί μετράνε σε μια εταιρεία κατά πόσο ηθική είναι προς τους πελάτες της, με ανθρώπους να κάνουν αυτή τη συγκεκριμένη μελέτη και να καταλήγουν σε συμπεράσματα. Την ίδια ώρα, μπορεί την Πέμπτη στο χρηματιστήριο να παρουσιάστηκε μια μικρή πτώση, ίσως και κάτω από το 1%, στις μετοχές της JP Morgan ωστόσο χθες, Παρασκευή, υπήρξε μεγάλη άνοδος, πάνω από 2%. Δείγμα του ότι η συμμετοχή της στο όλο εγχείρημα δεν μπορούσε να επηρεάσει το brand name της εταιρείας.



Η αποτυχία ουσιαστικά ήταν καθαρά των ομάδων και πάνω από όλα των αφεντικών τους. Το όνομα του Φλορεντίνο Πέρεθ και του Αντρέα Ανιέλι πρωτίστως και μετέπειτα των υπόλοιπων δέκα. Ιδιαίτερα οι δύο πρώτοι! Με τον Ανιέλι να βλέπει ακόμη και τον πρωθυπουργό της Ιταλίας, Μάριο Ντράγκι, να μην τον στηρίζει στο εγχείρημά του και η σχέση της οικογένειας Ανιέλι για πρώτη φορά με τον Ντράγκι να περνάει μια κρίση! Η οικογένεια Ανιέλι είναι από τις σημαντικότερες στην ευρωπαϊκή αγορά, όπως και για την Ιταλία και ποτέ δεν είχε πρόβλημα με την πολιτική ηγεσία της χώρας. Ωστόσο, ο Μάριο Ντράγκι πλέον είναι πρωθυπουργός και όχι τραπεζίτης, με την πρωταρχική του έννοια να είναι η δημοτικότητα και η εμπιστοσύνη του λαού, που πήγαινε κόντρα στην European Super League.