Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, Γιάννη…

Θριαμβευτής και τροπαιούχος πια, ο Γιάννης Αναστασίου θέτει πολύ σοβαρή υποψηφιότητα για να αναδειχθεί το πρόσωπο της χρονιάς στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όσο κι αν ο ίδιος λίγη ώρα μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου θέλησε να διαχύσει την επιτυχία και σε άλλους πρωταγωνιστές (αναφέρθηκε ονομαστικά σε Νταμπίζα, Σαραβάκο, Αλαφούζο αλλά και τους παίκτες του) δεν υπάρχει αμφιβολία πως το μεγαλύτερο μέρος της πιστώνεται στον ίδιο. Κάτι που το αναγνώρισε και ο κόσμος φωνάζοντας ρυθμικά το όνομά του μετά τη λήξη του εμφατικού 4-1 επί του ΠΑΟΚ.

Γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας ο Γιάννης, όμως, ξέρει καλά πως ο κόσμος (και όχι μόνο του Παναθηναϊκού για να είμαστε δίκαιοι) συχνά έχει κοντή μνήμη και ακόμη συχνότερα, μεγαλύτερες έως παράλογες απαιτήσεις.

Ο Αναστασίου έχει απόλυτη επίγνωση του κατορθώματός του. Από το περσινό σύνολο που βδομάδα με τη βδομάδα έμοιαζε ολοένα και περισσότερο με περιοδεύοντα θίασο, κατάφερε να δημιουργήσει μια ομάδα την οποία χαίρεσαι να βλέπεις στο γήπεδο. Όλα αυτά με ελάχιστα χρήματα. Κάποτε ο Βγενόπουλος είχε πει πως «με φιστίκια αγοράζεις μόνο μαϊμούδες». Το «τριφύλλι» φέτος αποτέλεσε την πιο ισχυρή ένσταση στον παραπάνω κανόνα και θα κληθεί πολύ σύντομα να αποδείξει πως δεν ήταν η εξαίρεσή του.

Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους, αλλά εμένα ο Παναθηναϊκός μου θυμίζει τα παλιά ηλεκτρονικά στα «ουφάδικα». Τότε που είχες δεκάρικα, εικοσάρικα ή πενηντάρικα στην τσέπη σου (αναλόγως με το πότε έγινε η γνωριμία σου με το χώρο) κι έπρεπε με αυτά τα λίγα να μάθεις να παίζεις πριν εξαντληθεί το μπάτζετ σου. Με το πείσμα και την όρεξη εκείνων των εφήβων μπροστά στην οθόνη, οι «πράσινοι» κατάφεραν να περάσουν τις δοκιμασίες και να φτάσουν στην καταξίωση. Κι όπως συνέβαινε στα «μπλιμπλίκια» έτσι και ο Παναθηναϊκός έγινε μεγαλύτερος νικώντας τους «κακούς» στο τέλος κάθε πίστας. Και για να μην παρεξηγηθούμε, όταν λέμε κακούς, εννοούμε απλά εκείνους τους πιο δυνατούς αντιπάλους στα ηλεκτρονικά παιχνίδια που έπρεπε να βάλεις όλη σου την τέχνη και τη μαεστρία για να αντιμετωπίσεις τα επιπλέον όπλα που είχαν στη διάθεσή τους. Όπως ο Ολυμπιακός (3-0 μέσα στο Καραϊσκάκη) και ο ΠΑΟΚ (4-1 στον τελικό) που φάνταζαν θηρία στην αρχή της σεζόν…

Συχνά η διαχείριση ενός θριάμβου είναι πιο δύσκολη υπόθεση από εκείνη ενός διασυρμού. Ειδικά όταν μιλάμε για μια ομάδα που έμεινε τέσσερα χρόνια μακριά από τίτλους και έχει τόσους νεαρούς παίκτες. Στην προκειμένη περίπτωση, Αναστασίου και λοιποί αρχιτέκτονες του Παναθηναϊκού, ξέρουν πως χρειάζεται σωστή διαχείριση σε δύο επίπεδα.

Το πρώτο είναι το άμεσο. Η πρώτη… πίστα αυτού του νέου παιχνιδιού που θέλει τον Παναθηναϊκό πρωταγωνιστή και όχι κομπάρσο, ξεκινά την Τετάρτη με τα πλέι οφ. Αρχής γενομένης από το παιχνίδι απέναντι στον Ατρόμητο θα φανεί κατά πόσο μερικά 24ωρα είναι αρκετά ώστε να προσγειωθούν οι «πράσινοι» στην πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου ή θα μείνουν στο hangover της κατάκτησης του Κυπέλλου.

Στο μυαλό των περισσότερων ο Παναθηναϊκός είναι ήδη το φαβορί για την πρώτη θέση. Και πλέον ο Αναστασίου και οι παίκτες του μετά τα δύσκολα καλούνται να φανούν αντάξιοι των προσδοκιών που οι ίδιοι δημιούργησαν και να τα καταφέρουν στα ακόμη δυσκολότερα…

Όταν και αν με το καλό περάσουν αυτήν την πίστα, θα έρθει η ώρα για την επόμενη. Η πρόκληση του καλοκαιριού όπου με περισσότερα χρήματα και χρόνο στη διάθεσή τους οι άνθρωποι του συλλόγου θα πρέπει να πάνε την ομάδα ένα βήμα πιο μπροστά στην Ελλάδα και να υπενθυμίσουν στην Ευρώπη τι σημαίνει Panathinaikos.

Το αν θα συμπεριφερθούν ως μεροκαματιάρηδες που τους έκατσε το λαχείο και θα κινηθούν μέσα στην υπερβολή και τον εντυπωσιασμό ή θα ακολουθήσουν το φετινό επιτυχημένο μοντέλο προσαρμοσμένο στα νέα βελτιωμένα δεδομένα είναι στο χέρι τους. Ο τρόπος που κινείται ήδη πάντως η ομάδα στο σχεδιασμό της επόμενης μέρας δείχνει πως είναι γεμάτη σε όλα τα επίπεδα από ανθρώπους που δεν είναι διατεθειμένοι να αλλάξουν χούγια έτσι ξαφνικά, ούτε να επιτρέψουν σε μια επιτυχία να φράξει το δρόμο στις επόμενες.

Νικόλας Ακτύπης