Δεν έτυχε, πέτυχε στον Παναθηναϊκό

Αναστασίου, ο μαέστρος

Αν δεν έχει μερίδιο για μια τέτοια μεγάλη νίκη ο αρχιτέκτονας του Παναθηναϊκού, ποιος την έχει; Τακτικά ο Αναστασίου πήρε την ταυτότητα του Βίτορ Περέιρα (τον βοήθησε σε αυτό και η μη χρήση των Τσόρι-Κασάμι) ως προς το διάβασμα του παιχνιδιού. Δικαιώθηκε που έβαλε μετά από καιρό τον Νάνο. Δικαιώθηκε που έβαλε Τριανταφυλλόπουλο. Δικαιώθηκε ακόμα και απ’ την αλλαγή του Μέντες που είχε «χαθεί» τελευταία και πρόσφερε στο κέντρο. Δικαιώνεται όσο περνούν οι αγωνιστικές πως δεν ήταν σύμπτωση το περσινό φορμάρισμα στο δεύτερο γύρο. Το ίδιο γίνεται –πλέον- και φέτος. Δικαιώνεται που αυτή τη στιγμή η δική ΤΟΥ ομάδα παίζει -ίσως- το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Που έχει τρεξίματα... ασύλληπτα για ελληνική ομάδα. Δικαιώνεται που παρά τα όσα έχει ακούσει –σε πολλές περιπτώσεις δικαίως- δεν παρεκκλίνει... ίντσα απ’ το στόχο του και συνεχίζει 100% πάνω στο πλάνο του. Κι όπου τον βγάλει...

Λαγός... για φίλημα

Δεν κατάφερε να βγάλει όλο τον αγώνα. Αλλά τα περίπου 75’ που αγωνίστηκε ήταν αρκετά για να τον μετατρέψουν ως έναν απ’ τους πλέον κομβικούς της νίκης του Παναθηναϊκού. Ο Τάσος Λαγός έπαιξε ΙΔΑΝΙΚΑ το ρόλο του «κόφτη». Έτρεχε από εδώ, έτρεχε από εκεί, έκοβε τα πάντα με αυτοθυσία. Ακόμα και με τον «βαρύ» Πράνιτς δίπλα του, ο νεαρός Έλληνας μέσος... κάλυπτε για δύο κόντρα στον φορτωμένο άξονα του Ολυμπιακού.



Τριανταφυλλόπουλος για σεμινάριο

Δεν είναι δεξί μπακ. Το ξέρουμε και το ξέρει και ο ίδιος. Και χθες ο Γιάννης Αναστασίου πήρε το... ρίσκο(;) να βάλει ξανά στο άκρο της άμυνας τον Τριανταφυλλόπουλο. Και ο νεαρός άσος έπαιξε σαν τον καλύτερο στη θέση αυτή, στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αψεγάδιαστος, με μοναδική λάθος εκτίμηση ένα κόψιμο που δεν απομάκρυνε την μπάλα, αλλά δεν απειλήθηκε η εστία του Παναθηναϊκού, πιο παθιασμένος από ποτέ, πιο ώριμος (κυρίως) από ποτέ, με σωστές τοποθετήσεις, με σωστά ανεβάσματα, με επικίνδυνες σέντρες που δεν θύμιζαν σε τίποτα πως είναι αμυντικός κι όχι μεσοεπιθετικός!

Νάνο... ημιχρόνου

Στο πρώτο μέρος είχε προβλήματα με τον Ντουρμάζ απέναντί του. Στο δεύτερο, όμως, ο Νάνο ήταν... ο περσινός, που αποτέλεσε την αποκάλυψη του Παναθηναϊκού. Ο Ισπανός μπακ ήταν εξαιρετικός στην επανάληψη (αν εξαιρέσει κανείς την φάση του Ντουρμάζ στο 47’ όπου έφαγε την μπάλα κάτω απ’ τα πόδια), έκανε κούρσες στην επίθεση (απ’ αυτόν ξεκίνησε το πρώτο γκολ), είχε δυνάμεις και για νέο 90λεπτο και θύμισε εν πολλοίς το «κελεπούρι» που είχε χτυπήσει το τριφύλλι πριν δύο καλοκαίρια.



Ταυλαρίδης για... Εθνική

Στο παρελθόν ο Παναθηναϊκός έψαχνε για το «χάμερ» της άμυνας, για τον ηγέτη της, για μια κολόνα. Ε, ο Στάθης Ταυλαρίδης είναι ακριβώς αυτό το πράγμα. Απ’ όταν ήρθε στο τριφύλλι, η λειτουργία πίσω έχει ανέβει (πολλά) επίπεδα και η εμφάνισή του με τον Ολυμπιακό ήταν το αποκορύφωμα. Αλάνθαστος, έβγαινε πρώτος στην μπάλα, διψασμένος σαν... 25αρης, «έσβησε» (μαζί με τον Σίλντενφελντ) τον Μήτρογλου, έχασε ουσιαστικά μία μονομαχία (το δοκάρι του ΟΣΦΠ) και δικαιώνει 101% τους πράσινους που τον απέκτησαν με κλειστά μάτια, παρά τα 35 του χρόνια!



Δεν είναι τυχαία αρχηγός

Το περιβραχιόνιο του αρχηγού δεν ανήκει στον Ζέκα επειδή είναι απ’ τους πιο παλιούς πλέον στην ομάδα. Είναι επειδή αποτυπώνει πλήρως το «ΠΑΟ θα πει μαχητική ψυχή». Σε κάθε παιχνίδι ο Πορτογάλος καταθέτει και την ψυχή του, ώρες-ώρες σε κάνει να αναρωτιέσαι αν υπάρχουν 2 και 3... Ζέκα την ίδια στιγμή στο γήπεδο! Συγκλονιστικός και απέναντι στον Ολυμπιακό, πραγματικός ηγέτης. Με τρεξίματα που τον έχουν αναγάγει σε... μαραθωνοδρόμο, με ένα κάρο κλεψίματα στον χώρο του κέντρου, με βοήθειες στον Τριανταφυλλόπουλο στην άμυνα, με ηρεμία στον κέντρο, με δημιουργία στην επίθεση, με μάχες σώμα με σώμα, αναγκάζοντας τον Μαζουακού ούτε να σκέφτεται να προωθηθεί. Παράδειγμα για όλους τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Εδώ του ‘δωσε Όσκαρ ο Αναστασίου, εμείς δεν θα το κάνουμε;

ΥΓ: Για τον Πέτριτς, αρκεί αυτό.

Αποστόλης Σπυρόπουλος