Δεκέμβριος της κρίσης για τον Ατρόμητο...

Αγκαλιά με μια νίκη που θα μπορούσε να διαφοροποιήσει πολλά πράγματα βρέθηκε ο Ατρόμητος κόντρα στον Άρη, ωστόσο οι Περιστεριώτες μέσα σε ένα μισάωρο «κατάφεραν» (αφού οι Θεσσαλονικείς έπαιζαν με 10 παίκτες) να διαλύσουν όσα είχαν χτίσει την προηγούμενη μία ώρα και σειρά παίρνουν σε τέτοιες περιπτώσεις τα προβλήματα και η εσωστρέφεια.

Μπορεί βαθμολογικά ο Ατρόμητος να μην έχει χάσει και να μην απέχει πολύ από τον στόχο του, που είναι η εξάδα, αλλά οι ιθύνοντες των «κυανολεύκων» είναι πια πολύ έμπειροι σε αυτό το κομμάτι, γνωρίζοντας πως αν μείνουν στην κατάταξη και όχι στην απόδοση και στην παρουσία της ομάδας, τότε πολύ σύντομα θα βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορούν να ξεχωρίσουν πολύ καλά ποιο είναι το «δέντρο» και ποιο το «δάσος».

Αμυντικά ο Ατρόμητος έχει καταφέρει να κρατήσει το μηδέν σε μόλις τέσσερις αναμετρήσεις, επίδοση που είναι πολύ μακριά από αυτό που ονειρεύεται ο Νταμίρ Κάναντι από τη στιγμή που εφαρμόζει κατά κανόνα σχηματισμό με τρεις κεντρικούς αμυντικούς και πολύ μακριά από μια ομάδα που στοχεύει στην πρώτη εξάδα.

Επιθετικά, το κοντέρ «γράφει» 11 γκολ σε 11 αναμετρήσεις, αλλά από αυτά τα 4 είναι πέναλτι και μόλις τα 6 από καθαρή ροή παιχνιδιού ενώ υπάρχει και το γκολ του Γούτα με την ΑΕΚ που προστίθεται στις επιτυχίες από στατικές φάσεις. Προφανώς μετρούν και τα πέναλτι και τα γκολ από κόρνερ, αλλά καταδεικνύεται το γεγονός ότι δημιουργικά οι λύσεις και οι αυτοματισμοί δεν έχουν βρεθεί στο επίπεδο που θα έπρεπε, από τη στιγμή που έχει μπει ο Δεκέμβριος.

Επιπλέον, ο Νταμίρ Κάναντι ακόμα δεν έχει βρει ποιος είναι τελικά ο σχηματισμός που «κουμπώνει» στους παίκτες που έχει στη διάθεσή του. Άρχισε με συστήματα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς (3-4-3, 3-5-2), συνέχισε με αμυντική τετράδα (4-4-2 σε flat μορφή, 4-1-2-1-2 σε ρόμβο) και κόντρα στον Άρη επανέφερε την επιλογή του 3-4-2-1. Όλα αυτά σε μόλις 11 αγωνιστικές.

Τέλος, το πρόβλημα που εντοπίζεται είναι με την καθιέρωση ενός βασικού κορμού ποδοσφαιριστών, παράγοντας που χαρακτηρίζεται ως πολύ σημαντικός από τη στιγμή που ο Ατρόμητος διένυσε μία μεταγραφική περίοδο που πραγματοποίησε 9 προσθήκες. Γούτας, Γιαννιώτης, Γκάλο, Μανούσος είναι οι πρώτοι σε λεπτά συμμετοχής και θεωρούνται πραγματικά ως βασικοί, ενώ σε αυτή τη λίστα προστίθεται ο Κιβρακίδης, που όμως πολλές φορές χρησιμοποιείται ως αριστερός μπακ, παρά το γεγονός ότι είναι δεξιοπόδαρος, γεγονός που προκαλεί θέματα, κυρίως όταν ο Ατρόμητος καλείται να δημιουργήσει. Μεταγραφές όπως ο Τομάσεβιτς, ο Αγκάγεφ, ο Μουνίθ (που ήταν το ρεαλιστικό κέρδος από το παιχνίδι κόντρα στον Άρη) και ο Μάτιτς περιορίζονται σε… guest-star εμφανίσεις, οπότε το να εξαχθούν αξιόπιστα συμπεράσματα για την αξία τους, θα είναι μια εντελώς εσφαλμένη αντιμετώπιση. Σε αυτή την κατηγορία μπορεί να προστεθεί και ο Ενσικουλού, που ήταν επίσης εισήγηση προπονητή να επιστρέψει στο ρόστερ, ειδάλλως θα είχε αποχωρήσει.

Φυσικά, όταν αυτά είναι εμφανή στο «γυμνό» μάτι του απλού κόσμου (φίλαθλοι, δημοσιογράφοι), είναι απόλυτα ευδιάκριτα σε διοίκηση και όχι μόνο. Κανείς δεν ανακαλύπτει την… Αμερική λέγοντας ότι υπάρχει προβληματισμός και μάλιστα έντονος για όλα τα παραπάνω. Η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου πλησιάζει και η διοίκηση σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες είναι προετοιμασμένη να φτιάξει και πάλι το «παζλ», που θα αφορά μεταγραφές, αλλά και αποχωρήσεις. Άλλωστε, το πείσμα είναι ένα χαρακτηριστικό που τους διακρίνει στη δυτική όχθη.

Ωστόσο, είναι σαφές ότι έχει ολοκληρωθεί για όλους ανεξαιρέτως ο «μήνας του μέλιτος». Για παίκτες και προπονητή. Τα δύο ματς του Δεκεμβρίου (Αστέρας Τρίπολης εκτός και Λαμία εντός), αλλά και αυτό με τον Βόλο εκτός (4/1) θεωρούνται κριτήριο για τη συνέχεια σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα και τις καταστάσεις που έχουν διαμορφωθεί.

Υπεράνω κριτικής δεν είναι κανείς, κάτι που φάνηκε από την ίδια τη διοίκηση, που ανέλαβε την ευθύνη για την περσινή σεζόν.