Γιατί οι αγώνες με την Γκόμελ είναι ορόσημο

Η φετινή μεταγραφική υπερδραστηριότητα του Άρη αν και… ψιλό- αναμενόμενη φωτογραφίζει κάποια πράγματα που και να θέλεις δεν γίνεται να κρυφτούν. Λέω αναμενόμενη γιατί όταν λήγουν μια ντουζίνα και πλέον συμβόλαια και από αυτά επιλέγεις να ανανεώσεις μόνο του Κουέστα είναι προφανές ότι έχεις αποφασίσει να πας σε μια αναδιάρθρωση του ρόστερ και ενδεχομένως σε μια ανακατεύθυνση στην αγωνιστική φιλοσοφία.

Παίκτες νεότεροι σε ηλικία οι περισσότεροι, στην πλειοψηφία τους με αφρικανικές ρίζες, άρα και πιο αθλητικοί με την απαραίτητη προσθήκη και 2-3 βιρτουόζων (Ζερβίνιο, Καμάτσο και ίσως Μανού Γκαρθία) ώστε να ενισχυθεί και το λάτιν στοιχείο που ούτως ή άλλως υπάρχει στο club (Μαντσίνι, Ιτούρμπε, Ματέο). Η πρόθεση από μέρους του Μπούργος σαφέστατη. Να δημιουργήσει μια ομάδα με αμυντική συνοχή που κάποια στιγμή όταν άπαντες φτάσουν στα ίδια επίπεδα φυσικής κατάστασης, θα πιέζει πολύ και θα προσπαθεί να ανακτά γρήγορα την κατοχή. Δεν αποκλείεται ο φετινός Άρης να έχει λιγότερη ώρα την μπάλα στα πόδια του αλλά αυτό δεν φαίνεται στην παρούσα φάση να απασχολεί τον Μπούργος.

Για άλλο πράγμα… καίγεται.

Να μην την πατήσει με την Γκόμελ και ακυρώσει με το καλημέρα την επιθυμία της ιδιοκτησίας να προχωρήσει φέτος ο Αρης περισσότερο στο conference league και στραβώσει μια χρονιά στο ξεκίνημα της. Το καταλαβαίνεις από αυτά που λέει στις δηλώσεις του, από αυτά που μας μετέφερε και στην Αυστρία. Τα δυο πρώτα ματς με την Γκόμελ είναι ορόσημο.

Είναι ομάδα με 20 αγώνες στα πόδια της. Ότι και αν θεωρούμε εμείς για μια ομάδα από τη Λευκορωσία, 20 αγώνες επίσημοι έναντι φιλικών και πολλών νέων παικτών που ακόμη ψάχνονται, κρύβει τεράστιους κινδύνους.

Η Γκόμελ δεν είναι χειρότερη στα χαρτιά από κάποια Βέλεζ Μόσταρ ή Σλάβεν Μπελούπο. Ο κόουτς δείχνει να το έχει καταλάβει, και πρέπει να φροντίσει να το περάσει και στα αποδυτήρια. Την κρισιμότητα των αναμετρήσεων πρέπει να καταλάβει και ο κόσμος και να δώσει το «παρών» στον γήπεδο.

Τα παιχνίδια αυτά δεδομένου του ποσοστού ανετοιμότητας του Άρη είναι απείρως πιο δύσκολα από αυτά που θα δώσει η ομάδα της Θεσσαλονίκης στις αρχές Αυγούστου, εφόσον προκριθεί, ακόμη και αν ο αντίπαλος είναι πιο εμπορικός και πιο δύσκολος στα χαρτιά. Η ζέστη σε συνδυασμό με το καμίνι του Βικελίδης μπορούν να καλύψουν το έλλειμα ομοιογένειας που εμφανίζει -δικαιολογημένα- αυτή την στιγμή η ομάδα του Μπούργος. Θυμηθείτε τι κάζο πήγε να πάθει η Μόλντε παρά το υπέρ της 3-0. Όλα δείχνουν ότι η ομάδα θέλει χρόνο, αλλά δυστυχώς χρόνος δεν υπάρχει.

Ο Αρης που είδαμε με τον Ολυμπιακό δεν θα έχει καμία σχέση με τον Άρη που θα βλέπουμε σε 1-2 μήνες όταν το ρόστερ θα πάρει την τελική του μορφή και οι νέοι παίκτες τις κατάλληλες προσαρμογές.

Συνεπώς είναι ανάγκη ο κόουτς να εντοπίσει τους 11+5 που θα κερδίσουν την πρόκριση τέλη Ιουλίου και όχι το βασικό αγωνιστικό σχήμα ή και τη βασική 11αδα που θα κουβαλήσει τον Άρη στο πρωτάθλημα. Είναι δύο διαφορετικές συνθήκες.

ΥΓ. Και ένα ρητορικό ερώτημα Πως γίνεται ο Κλάτεμπεργκ να έχει κάνει φιλίες και όχι οι συνεργάτες του όπως αυτός ο Μπένετ;