Δομάζος-Παπαϊωάννου για το ντέρμπι (video)

Το ΑΕΚ-Παναθηναϊκός που έρχεται δεν έχει την αίγλη του παρελθόντος.

Δυο από τους βασικούς… υπαίτιους ωστόσο για ‘κείνη (την αίγλη), έχουν πολλά να θυμηθούν από τότε που ήταν αντιμέτωποι -αλλά και συμπαίκτες.

Μιλώντας στον ΟΠΑΠ TV, λοιπόν, οι Μίμης Παπαϊωάννου και Μίμης Δομάζος γύρισαν πίσω στο χρόνο.

Τότε που ο ρομαντισμός κυριαρχούσε, που ΑΕΚ και Παναθηναϊκός έρχονταν ισόπαλοι 3-3 σε μπαράζ πρωταθλήματος, που ο «στρατηγός» μεταγραφόταν στην «Ένωση» κι εκείνη τον υποδεχόταν με ανοιχτές αγκάλες πριν πανηγυρίσει πρωτάθλημα μαζί του.

Αναλυτικά όσα είπαν οι μεγάλοι άσοι

Μίμης Δομάζος

Για το κυριακάτικο ματς: «Είναι ένα ντέρμπι. Μπορεί οι ομάδες να μην είναι σε καλή κατάσταση αυτό τον καιρό, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν είναι δύο μεγάλες ομάδες, και ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Δεν είχαμε πρόβλημα, να σου πω, με την ΑΕΚ. Όταν παίζαμε με την ΑΕΚ, να σου πω την αλήθεια, δεν το βλέπαμε σαν ντέρμπι παρόλο που ήταν μεγάλη ομάδα. Πιο πολύ είχαμε την πίεση με τον Ολυμπιακό».

Για τη μεταγραφή του στην ΑΕΚ: «Εκείνη την εποχή, ξέρεις, δεν γίνονταν μεταγραφές. Για να πάρεις μεταγραφή έπρεπε να πεθάνεις! Δεν υπήρχε επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ήταν ερασιτεχνικό και όπου υπέγραφες εκεί έμενες. Αλλά εγώ τότε είχα μια κόντρα με τον αείμνηστο τον Ματζαβελάκη, που νόμιζε ότι επειδή έφτασα 36 χρονών τελείωσα, αλλά είχε κάνει μεγάλο λάθος γιατί πήγα στην ΑΕΚ και πήραμε πρωτάθλημα».

Για τα μεγάλα ονόματα που έπαιζαν στην εποχή του: «Είχα ένα μεγάλο όνομα οπωσδήποτε για εκείνη την εποχή, να μη σου πω ότι και η οικογένεια Βαρδινογιάννη ερχόταν για να δει. Όχι μόνο εγώ, αλλά και στην ΑΕΚ και στον Ολυμπιακό υπήρχαν παίκτες που δεν έλεγαν “πάμε να δούμε τον Ολυμπιακό”, “πάμε να δούμε την ΑΕΚ”. Έλεγαν “πάμε να δούμε τον Παπαϊωάννου” ή “πάμε να δούμε τον Σιδέρη” ή εμένα. Είχαμε δηλαδή φιλάθλους που πήγαιναν και έβλεπαν εμάς».


Μίμης Παπαϊωάννου

Για το μπαράζ του 1963 που έδωσε το πρωτάθλημα στην ΑΕΚ: «Είχαμε ισοβαθμήσει με τον Παναθηναϊκό και νομίζω 3-3 ήρθε το παιχνίδι και πήραμε εμείς το πρωτάθλημα. Ήταν όλοι ξαπλωμένοι σε ένα χαλί και άλλοι έκλαιγαν άλλοι τραγουδούσαν. Μπαίνω και εγώ μέσα στα αποδυτήρια και βλέπω μια κατάσταση, όπου η ΑΕΚ πήρε μετά από χρόνια πρωτάθλημα, και λέω “βρε παιδιά τι κλαίτε, αφού πήραμε το πρωτάθλημα, τι κλαίτε”;

Και τότε ο Παπαποστόλου με πιάνει από το γιακά και μου λέει “ξέρεις τι κάναμε , έχουμε τόσα χρόνια να πάρουμε” (το πρωτάθλημα). Εκεί βάζω τα κλάματα και εγώ, εκεί μάλλον έγινα ΑΕΚ και εγώ. Από μικρό παιδί ήμουν ΠΑΟΚ».

Για την απόφαση της τότε διοίκησης της ΑΕΚ να φέρει τον Δομάζο: «Με ρώτησε ο Μπάρλος, γιατί νόμιζε ότι εγώ δεν θέλω να έρθει. Μου λέει “ξέρεις, είπα να πάρουμε το Δομάζο, εσύ τι λες”; Λέω “καλά, σοβαρολογείς με το Δομάζο παίξαμε στην Εθνική, μακάρι να έρθει”. Τότε βάζει τα κλάματα ο συγχωρεμένος ο Μπάρλος και έρχεται με αγκαλιάζει, με φιλάει και του λέω “μα καλά θα έρθει ο Δομάζος και εγώ θα πω όχι”;

Ο φροντιστής έβαλε τη φανέλα με το δέκα στο δικό μου, αλλά τον είδα και του είπα “κοίτα να δεις, θα το πας στο Δομάζο”. Μου λέει “μα είσαι στα καλά σου” και του λέω “πήγαινε το στο Δομάζο”. Μου λέει “μα ο κόσμος” και του είπα “άσε τον κόσμο, εδώ θα πάρουμε το Δομάζο” και πήραμε το πρωτάθλημα. Εγώ του έδωσα (το νούμερο) και πήρα το εννέα ή το οκτώ δεν θυμάμαι.

Για τα ματς της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό εκείνη την εποχή: «Αυτά τα παιχνίδια πάντα είχαν μια άλλη αίγλη -και στη Φιλαδέλφεια και στη Λεωφόρο. Ο κόσμος περίμενε να παίξουν δύο ομάδες που δεν καταφέρναμε πάντα να παίζουμε καλό ματς. Τις περισσότερες φορές όμως ήταν καλό. Τότε τουλάχιστον».