Γκούντγιονσεν: «Δεν ξέρω αν θα μείνω, αλλά…»

Στο σώμα των… αναποφάσιστων (μέρες που είναι) συμπεριέλαβε τον εαυτό του ο Έιντουρ Γκούντγιονσεν.

Σε συνέντευξή που παραχώρησε σε ιστοσελίδα της πατρίδας του, ο «Ice Man» επιβεβαίωσε τις δύσκολες συνθήκες που βιώνει στην ΑΕΚ.

Παρόλο που παραδέχθηκε, λοιπόν, ότι μετάνιωσε που δεν πήγε στη Σουόνσι και απέφυγε ν’ απαντήσει στο αν θα μείνει στην «Ένωση», άφησε να εννοηθεί πώς δεν θα ‘χει πρόβλημα να το κάνει, αν βρεθεί επενδυτής και βελτιωθεί η κατάσταση.

Κι αφού δήλωσε έτοιμος να επιστρέψει… δριμύτερος απ’ τον τραυματισμό του, αναφέρθηκε και στη θητεία του σε Τσέλσι και Μπαρτσελόνα και τη συνύπαρξή του με μεγάλους παίκτες και προπονητές.


Αναλυτικά όσα είπε ο Γκούντγιονσεν στην ιστοσελίδα «www.433.is»

Για τις συνθήκες στην ΑΕΚ: «Δεν είναι εύκολη η κατάσταση. Δεν είναι καλή. Η οικονομική κατάσταση είναι δύσκολη όπως άλλωστε σε όλη την Ελλάδα, λόγω της κρίσης. Εδώ τη νιώθεις την κρίση. Τη νιώθεις όταν δεν πληρώνεσαι. Μερικές φορές τα πράγματα φτάνουν στα άκρα. Οι παίκτες δίνουν και το αίμα τους στο γήπεδο αν και είναι απλήρωτοι. Δεν είναι μία εύκολη κατάσταση για την ομάδα αλλά και γενικότερα για την Ελλάδα».

Για το αν θα μείνει στην Ελλάδα: «Δεν γνωρίζω. Δεν είμαι έτοιμος να αποφασίσω αυτή τη στιγμή. Τις επόμενες ημέρες θα μας εξηγήσουν τι πρόκειται να συμβεί με την ομάδα. Όλοι ψάχνουν για επενδυτές και ξέρω ότι οι επαφές και οι συζητήσεις συνεχίζονται. Αν όλα πάνε καλά, τότε όλοι μπορούν να δουλέψουν υπό φυσιολογικές συνθήκες. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να παίζω καλά και να προσφέρω».

Για το αν ξεπέρασε πλήρως τον τραυματισμό του: «Πέντε μήνες μετά, η κατάσταση είναι πολύ καλή. Ξεκίνησα ήδη να προπονούμαι σε φουλ ρυθμούς. Είμαι έτοιμος να μπω και πάλι για να παίξω, να βοηθήσω την ομάδα, να πετύχω γκολ».

Για τον συμπατριώτη του Γκίφλι Θορ Σίγκουρτσον, που πήγε… αντ’ αυτού στη Σουόνσι το καλοκαίρι: «Ο Γκίφλι είναι ένας ταλαντούχος ποδοσφαιριστής και πήρε τη σωστή απόφαση να πάει εκεί. Είναι πολύ φιλόδοξος και είμαι σίγουρος ότι σύντομα θα κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Στην Αγγλία αισθάνεται καλύτερα από ότι στη Γερμανία (σ.σ. δανεικός από Χόφενχαϊμ). Δεν μπορώ να μιλήσω για τη Γερμανία γιατί δεν έχω παρακολουθήσει αρκετά ματς».

Για τη σύγκριση με τον Σίγκουρτσον: «Δεν ξέρω τι να πω… Νομίζω ότι ο Γκίφλι είναι καλύτερος σουτέρ από εμένα. Παίζουμε στην ίδια θέση, αλλά είμαστε διαφορετικοί παίκτες και χαρακτήρες» .

Για την απόφασή του να μην πάει στη Σουόνσι: «Έχω εκπλαγεί από το πόσο ψηλά είναι στην Premier League η ομάδα. Ήξερα ότι παίζουν καλό ποδόσφαιρο, γνωρίζω τον Μπρένταν Ρότζερς πολύ καλά και τις ιδέες του. Είναι η ευχάριστη έκπληξη με όλα όσα έχουν πετύχει. Μπορώ να πω ότι μετάνιωσα λίγο που δεν πήγα στη Σουόνσι. Περίμενα ότι θα έχουν καλή πορεία και υψηλό ανταγωνισμό και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που αποφάσισα να μην πάω. Πρέπει όμως να στηρίζεις τις επιλογές σου και αυτό κάνω».

Για τον σοβαρό τραυματισμό του όταν έπαιζε στην Κ21 της Ισλανδίας και χτυπήθηκε από αντίπαλο: «Πάνε χρόνια. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ. Δεν θυμάμαι το όνομά του, αλλά έπαιζε στην Κ21 της Βορείου Ιρλανδίας. Φυσικά και ήταν δύσκολο. Ήμουν ένας νέος παίκτης και μόλις είχα ξεκινήσει να αγωνίζομαι με την Αϊντχόφεν και να σκοράρω μερικά γκολ. Οι γιατροί με εξέτασαν και μου είπαν ότι δεν ήταν σίγουροι αν θα επέστρεφα στο επίπεδο που είχα φτάσει. Δεν έχασα την πίστη μου. Ήθελα ένα νέο περιβάλλον για να δουλέψω και να επιστρέψω».

Για τη συνύπαρξή του με το Ρονάλντο στην Αϊντχόφεν: «Ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερός μου και έβλεπα ότι είναι ώριμος ως άνθρωπος και φυσικά ως παίκτης. Ήταν απίστευτος στα 18 του. Ο καλύτερος στην ηλικία του. Είχε κάτι το ξεχωριστό. Έπαιρνε τη μπάλα και μερικές φορές έλεγε: "Δεν ξέρω τι κάνω. Απλά μπαίνω στο γήπεδο και κοντρολάρω τα πόδια μου" και η μπάλα κατέληγε στα δίχτυα. Είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία».

Για την επιστροφή του στην Ισλανδία για την ΚΡ Ρέικιαβικ: «Δεν θυμάμαι πόσο βαρύς ήμουν. Ήμουν όμως πολύ πιο πάνω από τα επιτρεπόμενα κιλά. Ακόμη και σήμερα, βλέπω φωτογραφίες και γελάω. Μάλιστα, μου έβγαλαν και παρατσούκλι. Με φώναζαν Κέικο» (σ.σ. Κέικο ονομάζεται η αρσενική όρκα και το παρατσούκλι ήταν εμπνευσμένο από την ταινία «Ελευθερώστε τον Ουίλι»). Έπρεπε όμως να επιστρέψω στην Ισλανδία. Ήθελα να είμαι μαζί με τη οικογένειά μου. Σε ένα νέο περιβάλλον. Είχα μεγάλη στήριξη από τη σύζυγό μου. Κάναμε το πρώτο μας παιδί όταν πήγα στην ΚΡ».

Για την επιστροφή στη δράση με την Μπόλτον: «Ήταν σημαντική στιγμή. Ήμουν σε εξαιρετική φόρμα και σκόραρα συνεχώς. Δούλεψα πολύ και την επόμενη σεζόν έγινα βασικό μέλος της ομάδας βάζοντας 20 γκολ. Ξεκίνησα να παίζω μαζί με τον Χάσελμπαϊνκ και από την αρχή υπήρχε μεταξύ μας μία σπίθα που δεν μπορώ να την εξηγήσω. Ήμασταν ένα από τα καλύτερα δίδυμα. Την τρίτη σεζόν όμως, ήμουν τραυματίας και εγώ και αυτός και χάσαμε πολλά ματς. Ο Τζόλα έπαιζε πολλά ματς και τα πήγε καλά, αλλά δεν του άρεσε να παίζει μαζί μας σε τριάδα. Απογοητεύτηκα λίγο, αλλά προχώρησα».

Για τα σχέδια του όταν σταματήσει το ποδόσφαιρο: «Αυτό που θέλω είναι να βοηθήσω μικρά παιδιά να μάθουν ποδόσφαιρο. Όχι να γίνω προπονητής. Δεν σκέφτομαι να γίνω προπονητής μόλις τελειώσω το ποδόσφαιρο».

Για το ενδεχόμενο να παίξει κάποτε συμπαίκτης με τον γιο του, όπως έκανε κάποτε ο ίδιος με τον πατέρα του: «Θέλω να παίξω για πολλά χρόνια ακόμη. Ξέρω ότι μπορώ να το κάνω. Ο γιος μου είναι στα 14 και αν συνεχίσει να παίζει σε αυτό τον ρυθμό, ποιος ξέρει; Μπορεί και να παίξουμε μαζί»!

Για την εθνική Ισλανδίας: «Η Εθνική δεν έχει τα εφόδια για να πετύχει τα αποτελέσματα που θέλει. Δεν φταίει πάντα ο προπονητής. Και εμείς δεν παίξαμε στο επίπεδο που οφείλαμε να παίξουμε. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε στην Εθνική. Πρέπει να δώσουμε βάση και στις μικρές ομάδες. Όχι απλά να έχουμε μία ομάδα Ανδρών».

Για το αν θα ξαναπαίξει στην Εθνική: «Όλα εξαρτώνται από το πόδι μου. Δεν έχω αποφασίσει να αποχωρήσω. Θα δω πως θα πάει το πόδι μου και θα αποφασίσω».

Για τα αγγλικά που… δεν μίλαγε ο Κλαούντιο Ρανιέρι όταν βρισκόταν στην Τσέλσι: «Ήταν πολύ αστείο στην αρχή γιατί χρησιμοποιούσε συνέχεια μεταφραστή. Συνήθιζε να βάζει σε αυτό το ρόλο τους Γκουτσάβο Πογιέτ και Μαρσέλ Ντεσαγί. Υπάρχει μία καλή ιστορία όταν ο Ρανιέρι είχε γενέθλια. Μετέφραζε ο Ντεσαγί και μετά από την 5λεπτη ομιλία μας είπε: "Λοιπόν, αν χαμογελάσετε όλοι θα μας αφήσει να φύγουμε". Είχαμε καλή ατμόσφαιρα στην αρχή. Είναι ένας προπονητής που δίνει πολλά και παίρνει αυτό που θέλει, αλλά μερικές φορές δεν μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα».

Για τη συνύπαρξή του με τον Μουρίνιο: «Υπάρχει πάντα μία αβεβαιότητα όταν έρχεται ένας νέος προπονητής. Μου τηλεφώνησε την ίδια ημέρα και μου είπε ότι πιστεύει σε μένα και πως θέλει να δουλέψω πολύ στη προετοιμασία. Από τότε που χώρισαν οι δρόμοι μας δεν μιλήσαμε σχεδόν καθόλου. Ανταλλάξαμε μόνο κάποια μηνύματα και βρεθήκαμε μία φορά πέρυσι στη Βαρκελώνη όταν η Ρεάλ έπαιξε με τη Μπαρτσελόνα για το Champions League».

Για το πρωτάθλημα που κατέκτησε το 2005 με την Τσέλσι: «Κατά τη γνώμη μου ήταν η καλύτερη Τσέλσι. Καλύτερη και από την Άρσεναλ που πήρε τον τίτλο αήττητη. Σε σχέση με τη σημερινή ομάδα είναι το… άσπρο με το μαύρο».

Για την προτίμησή του στα μεγάλα ματς: «Θυμάμαι τους ημιτελικούς με τη Λίβερπουλ όταν σκόραρα κι ένιωθα πολύ καλά όταν έπαιζα κόντρα στη Γιουνάιτεντ. Μου άρεσαν τα ντέρμπι. Ξεχωρίζω και αυτά κόντρα σε Μπαρτσελόνα και Άρσεναλ».

Για τη δεύτερη σεζόν του με τον Μουρίνιο: «Πάντα μιλούσα στον Μουρίνιο όταν είχα πρόβλημα και έβλεπα ότι δεν με υπολόγιζε το ίδιο. Πίστευα ότι είχε φτάσει η ώρα να φύγω. Ελπίζω ο Μουρίνιο να δει αυτό το βίντεο».

Για τη θητεία του στην Μπαρτσελόνα: «Ο Μέσι ήταν απλά τέλειος και πολύ γρήγορος. Στην Μπαρτσελόνα υπήρχαν μεγάλοι παίκτες και σε αυτούς βρισκόταν και ο Ροναλντίνιο. Είναι δύσκολο να πω αν ο Μέσι είναι ο καλύτερος στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Οι γνώμες είναι πολλές και διαφορετικές και πρόκειται για έναν παίκτη της νέας γενιάς. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως τίποτα δεν είναι φυσιολογικό. Πέρυσι σκόραρε 50 γκολ και σκέφτηκα ότι αυτό δεν μπορεί να το πετύχει ξανά. Το κάνει όμως. Προσωπικά, δεν μπορώ να πω ότι δεν άνηκα σε αυτούς τους παίκτες όταν ήμουν εκεί. Έπαιξα σε περισσότερα από 100 ματς, σκόραρα γκολ και κατάκτησα όλους τους τίτλους».

Για το πέρασμά του από τη Στόουκ: «Ο Χάρι Ρέντναπ με πίστευε αλλά κάτι πήγε στραβά και αποφάσισα να πάω στην Στόουκ. Είναι κάτι όμως που δεν θέλω να θυμάμαι. Δεν ήμουν ποτέ στην Στόουκ και μην προσπαθήσετε να με πείσετε για το αντίθετο».