Ο «πολεμιστής» Γκαρσία

Κάθε του κίνηση, ατάκα… προκαλεί, συζητείται.

Είναι αυθόρμητος, δεν θέλει και πολύ για να ξεπεράσει τα όρια, είναι ηγέτης μέσα και έξω από το γήπεδο.

Ένας τύπος κάθε άλλο παρά βαρετός.

Ο λόγος για τον Πάμπλο Γκαρσία.

Ο Ουρουγουανός άσος που έχει δεθεί όσο λίγοι με την εξέδρα, μιλάει στην Web TV του ΠΑΟΚ σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί.



Διαβάστε τι είπε:

Για το αν θα θεωρούσε φυσιολογικό να λατρεύουν οι Ουρουγουανοί έναν Έλληνα, όπως λατρεύεται ο ίδιος στην Ελλάδα: «Ο κόσμος στην Ουρουγουάη, είναι όπως εδώ οι Έλληνες. Γουστάρουν πολύ κάποιον ποδοσφαιριστή που είναι μαχητής και δυνατός, παθιάζονται με μία δυνατή διεκδίκηση της μπάλας ή ένα καλό φάουλ, παρά με πράγματα όπως να περάσεις τη μπάλα κάτω από τα πόδια του αντιπάλου. Υπάρχουν πολλοί ξένοι ποδοσφαιριστές που έχουν αγαπηθεί στην Ουρουγουάη, γιατί στην τελική η εθνικότητα δεν μετράει».

Για το αν υπήρξαν τριβές ανάμεσα στις προσωπικότητες της ομάδας, αν ισχύει το "οικογενειακό κλίμα" στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ: «Πιστεύω ανεξάρτητα με ότι γίνεται έξω από την ομάδα, δεν πρέπει να επηρεάζεται η απόδοσή μας στο γήπεδο, ήμουν σε ομάδες που έξω δεν υπήρχε αυτή η ενότητα, το έχουμε ζήσει και στις Εθνικές ομάδες αυτά τα πράγματα, όταν όμως μπαίνουμε μέσα στο γήπεδο, σκέφτομαι ότι ο άλλος δίπλα μου είναι ο αδερφός μου και ότι μαζί αγωνιζόμαστε για τον ίδιο σκοπό και αυτή πρέπει να είναι η σωστή νοοτροπία».

Για το αν όταν η ομάδα έχει πέσει κάτω, εκείνος αναλαμβάνει πρωτοβουλία να τη σηκώσει: «Δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω αν προσφέρω κάτι τέτοιο, γιατί όταν είσαι μέσα σε μία ομάδα, δεν το βλέπεις αυτό, κι όπως έχω ξαναπεί, αυτή η έκφραση που έγινε τατουάζ, είναι ενός καθηγητή προπονητικής, ενός μεγάλου υποκινητή, που κάθε μέρα μας έβαζε διάφορα τέτοια μότο στον πίνακα ανακοινώσεων για να μας υποκινήσει. Εμένα αυτή η έκφραση μου έμεινε, αλλά όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά στη ζωή επίσης. Το θέμα είναι ο κόσμος την ομάδας κα η διοίκηση να είναι σε θέση να αναλύσει αν έχω και τι έχω προσφέρει, εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι έδωσα το 100%, εγώ απλά κάθε φορά που είμαι μέσα, είμαι ένας ακόμα Ινδιάνος στο σύνολο».

Για τη σχέση του με Ζαγοράκη - Βρύζα: «Εγώ ήρθα με εντολή του Ζαγοράκη και του Βρύζα στον ΠΑΟΚ. Το ότι ήταν ποδοσφαιριστής είναι σημαντικό για μας, γιατί καταλαβαίνει τους ποδοσφαιριστές. Εγώ ποτέ σε καμία ομάδα πριν δεν είχα σχέσεις με πρόεδρους, είναι σημαντικό για μένα, που έχω μια καλή σχέση και με τον Ζαγοράκη και με τον Βρύζα».

Για τους Έλληνες διαιτητές και τη βελτίωση τον Κάκο: «Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος δίκαιος. Ο διαιτητής στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, όταν είχα φύγει από το παιχνίδι, θεωρώ ότι παρορμητικά έδρασε, θεωρώ όμως, έχει βελτιωθεί πολύ. Αλλά εκτός από το καλό ή το κακό σφύριγμα, αυτό που μετράει, είναι η πρόθεση που μπορεί να υπάρχει για κάτι. Πιστεύω ότι κάποιοι σφυρίζουν καλά, άλλοι κάνουν λάθη, αλλά σημασία έχει να βελτιώνονται, όλοι πρέπει να προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε. Κι εγώ έχω κάνω πολλά λάθη στην καριέρα μου, αλλά ποτέ δεν τραυμάτισα κάποιον, ποτέ. Υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές που επιμένουν στα ίδια λάθη, πιέζουν καταστάσεις και τελικά καταλήγουν να τραυματίζουν, αυτούς πιστεύω πρέπει να προσέχουμε. Πάντως αυτός ο διαιτητής τώρα τελευταία, μας έχει παίξει καλά».

Για την αποχώρηση του Βιτόλο: «Πιστεύω ότι ήταν προσωπική του επιλογή, δεν μου ζήτησε ποτέ τη γνώμη μου. Είχαμε κάνει καλό δίδυμο, εντάξει. Έτσι όμως είναι το ποδόσφαιρο, έφυγε ο Σάντος, έφυγε ο Μουσλίμοβιτς, έφυγε ο Βιτόλο, αύριο θα φύγω εγώ. Έτσι γίνεται και το ποδόσφαιρο πρέπει να συνεχίζεται. Οι παίκτες περνάνε, οι προπονητές περνάνε. Αυτό που θα μείνει για πάντα είναι το σύμβολο της ομάδας και ο κόσμος».

Για το αν θα ολοκληρώσει την καριέρα του στον ΠΑΟΚ: «Δεν ξέρω, αλήθεια. Από μικρός έχω δηλώσει οπαδός της Νασιονάλ, αυτή είναι η ομάδα μου εκεί, πάντοτε ήθελα να παίξω σ΄ αυτή την ομάδα. Το γεγονός όμως ότι ήρθα στον ΠΑΟΚ και έχω ζήσει τις καλύτερες στιγμές στην καριέρα μου, με προβληματίζει. Πραγματικά κι εγώ θέλω να δω τι θα γίνει όταν θα έρθει εκείνη η μέρα. Τώρα ζω την κάθε μέρα και την κάθε Κυριακή ξεχωριστά. Σκέφτομαι καμιά φορά ότι αν είχα έρθει λίγο πιο νέος εδώ, και τα πόδια μου ήταν πιο δυνατά, όλα θα ήταν διαφορετικά. Καμιά φορά που μου ξεφεύγει κανένας παίχτης στο γήπεδο, λέω, γαμώτο! Να ήμουν λίγο πιο νέος να τον άρπαζα! Αλλά αυτό δεν μπορώ τώρα να το αλλάξω! Πρέπει να πάμε μπροστά με αυτό που έχουμε».

Για την πολιτική του ιδεολογία και τα γενικά "πιστεύω" του: «Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, είμαι άνθρωπος που αν με φώναζε η πατρίδα μου να πάω στον πόλεμο θα το έκανα. Όλα τα τατουάζ μου κάτι σημαίνουν για μένα. Λείπει μόνο το όνομα του μικρού μου γιου και της γυναίκας μου. Σίγουρα στην εκκλησία δεν πιστεύω, πιστεύω ότι υπάρχει ένας θεός, κάτι πολύ μεγάλο, αλλά στην εκκλησία δεν πολύ πιστεύω. Είναι δύσκολο να μιλάω για αυτό. Είμαι αριστερός, αλλά φοράω τζιν Dolce Gabbana! Όμως η γυναίκα μου τα επιβάλλει, εμένα δεν με ενδιαφέρουν οι μάρκες, αλλά αυτή μου τα αγοράζει και αυτά φοράω. Αυτή είναι η ιδεολογία μου, όταν πάω στο χωριό μου, μπορώ να είναι πολύ απλός, δεν θέλω τίποτα πάνω μου».

Για το τι θα κάνει όταν τελειώσει το ποδόσφαιρο: «Να φορέσω κοστούμι, δεν θα φορούσα ποτέ, δεν μου πάει. Υπάρχουν πρόεδροι και χωρίς κοστούμια. Δεν είναι για μένα όμως. Το να φορέσω τη φόρμα του προπονητή, με τραβάει. Έχω τις εμπειρίες, έχουν περάσει πολλοί προπονητές από την καριέρα μου, είναι κάτι που θα μου άρεσε να κάνω κάποια στιγμή, αλλά ειλικρινά δεν σκέφτομαι ακόμα καμία επιλογή, την πρώτη ήδη την απορρίπτω, η δεύτερη μου κάνει πιο πολύ, θα το σκεφτόμουν, όμως όχι τώρα. Τώρα θέλω σκέφτομαι ότι θέλω να παίζω ποδόσφαιρο, και όσο υπάρχει αυτό, δεν υπάρχει τίποτα άλλο».