Μετίν: «Ήθελα να τελειώσω την καριέρα μου στην ΑΕΛ»

Μπορεί πλέον να ανήκει στο ρόστερ του Ηρακλή ωστόσο ο Τουμέρ Μετίν, μέσω συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στο Καρπενήσι, εξέφρασε την επιθυμία που είχε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια στην Λάρισα ενώ χαρακτήρισε… αγνωμοσύνη από πλευράς Κόουλμαν να τον αφήσει εκτός ομάδας.

Ο Τούρκος μεσοεπιθετικός μίλησε με τα καλύτερα χρόνια για τα όσα έζησε στην Λάρισα ενώ τόνισε ότι πλέον έχει αποκτήσει όχι απλά φίλους αλλά… αδέλφια.

Αναλυτικά η τοποθέτηση του Μετίν:

Αγαπητοί φίλοι, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που είστε εδώ. Τον Ιανουάριο του 2008, όταν πρωτοήρθα, σκεφτόμουν αν θα 'ναι εύκολο για μένα. Ερχόμουν σε μια χώρα με κοινά πολιτιστικά κριτήρια, αλλά πρώτη φορά θα έβγαινα εκτός χώρας κι είχα άγχος. Αν ρίξουμε και μια ματιά στην ιστορία των δύο λαών, καταλαβαίνετε πως το άγχος μου ήταν ακόμη πιο αυξημένο. Χάρη στην αγάπη και την εμπιστοσύνη όλης της ομάδας και του κόσμου, προσαρμόστηκα γρήγορα και έφτιαξα τρία χρόνια με υπέροχες αναμνήσεις. Στην χώρα μου έπαιξα στις μεγάλες ομάδες Μπεσίκτας και Φενέρ, έχω ζήσει πολλά με τις Εθνικές της χώρα μου, αλλά αυτά τα τρία χρόνια στη Λάρισα, που με αγάπησε και με σεβάστηκε, ήταν πραγματικά σημαντικά.

Όταν πρωτοήρθα δεν ήξερα κανέναν στην πόλη κι όλοι με φώναζαν «ο Τούρκος». Παρ' όλα αυτά με το χρόνο μέσα κι έξω απ' την ομάδα έκανα σχέσεις και φιλίες ως Τουμέρ Μετίν πλέον, με τ' όνομά μου και γνώρισα κόσμο που μου πρόσφερε χαρά και περηφάνια. Κατάλαβα πως δεν έχει σημασία από που έρχεσαι αλλά ποιός είσαι και ποιός είναι ο καθένας μας. Αυτά που κέρδισα εδώ δεν κερδίζονται με χρήματα, ούτε μόνο κάνοντας καλά τη δουλειά σου. Αυτό έχει να κάνει με το χαρακτήρα κι έτσι είναι ο δικός μου χαρακτήρας.

Μπορεί σήμερα να τελείωσε η επαγγελματική μου σχέση με την ΑΕΛ, αλλά οι σχέσεις που έκανα στη Λάρισα θα είναι για πάντα. Να με συγχωρείτε για τη συγκίνηση αλλά είναι δύσκολη στιγμή.

Με την ΑΕΛ, εντός κι εκτός γηπέδου, προσπαθούσα να μοιράσω τις εμπειρίες μου και να δώσω πνεύμα ομαδικότητας. Το ποδόσφαιρο δεν το είδα ποτέ σαν δουλειά, αλλά έκανα πάντα αυτό που με ευχαριστούσε. Γι' αυτό κι έβγαζα τον ίδιο χαρακτήρα και μέσα στο γήπεδο και έξω. Πιστεύω ότι όλοι το κατάλαβαν. Εσείς θα πείτε αν είμαι καλός ή κακός.

Παρά τις μεγάλες εμπειρίες μου, όνειρό μου ήταν να τερματίσω την καριέρα μου στην ΑΕΛ. Δεν σκέφτηκα τίποτα άλλο ως προχθές που συναντήθηκα με τον προπονητή. Σας είπα ότι ποδόσφαιρο παίζω πάντα με ευχαρίστηση και δήλωσα τόσο σ' εκείνον όσο και στον πρόεδρο πως ήθελα να τελειώσω εδώ, χωρίς να περιμένω κάτι οικονομικά ή κάτι άλλο. Παρ' όλα αυτά ο προπονητής μου εξήγησε πως δεν βρίσκομαι στο πλάνο της ομάδας. Δεν μπορώ παρά να σεβαστώ την απόφαση αυτή. Πολλά μπορούν ίσως να ειπωθούν, αλλά πάνω απ' όλα είναι η ομάδα. Όλα τα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται, αλλά πρώτα έρχεται η ομάδα.

Έτσι ήρθαν τα πράγματα κι αυτή τη στιγμή είμαι σε συζητήσεις με κάποια άλλη ομάδα. Έχω ζήσει κι άλλους αποχωρισμούς, αλλά θέλω να σας πω ότι αυτός είναι ο πιο βαρύς και πιο συναισθηματικός. Μπορεί οι δρόμοι με την ΑΕΛ να χώρισαν, αλλά όχι οι δρόμοι με τη Λάρισα και τους ανθρώπους της. Ίσως στο μέλλον και οι δρόμοι μας με την ΑΕΛ να συναντηθούν ξανά. Δεν μ' αρέσουν έτσι κι αλλιώς οι τίτλοι τέλους, αλλά η αισιοδοξία κάθε αρχής. Μετά από τόσα χρόνια να μην ξέρεις τι να κάνεις είναι λίγο περίεργο για μένα...

Σ' αυτό το ξενοδοχείο υπέγραψα το συμβόλαιό μου, εδώ έζησα ωραίες στιγμές και τους ευχαριστώ όλους, όπως και όλη την πόλη της Λάρισας για τις ωραίες στιγμές... Ευχαριστώ τους πάντες...

Ξέρετε όμως, φίλους μπορείς να βρεις παντού, αλλά αδέρφια δύσκολα. Πριν έρθω εδώ είχα μια αδερφή, αλλά πλέον έχω κι εδώ 3-4 αδέρφια, που θέλω ειδικά να ευχαριστήσω. Ήταν πάντα δίπλα μου ο Στέφανος Κοτσόλης, ο Γιώργος Ντόντος, ο Κώστας Καλαμπάκας κι άλλα πρόσωπα που θα 'ναι πάντα οικογένειά μου.

Το πρώτο ματς ήταν με την ΑΕΚ στο Αλκαζάρ και από τότε ήταν όλοι οι φίλαθλοι κοντά μου και τους ευχαριστώ απ' την καρδιά μου. Θέλω να συνεχίσουν να στηρίζουν την ομάδα με την καρδιά τους. Αλλά κι εκτός Λάρισας, μ' αντιμετωπίζουν με σαβεσμό. Παντού μπορείς να βρεις φίλους.

Ευχαριστώ και το πρόεδρο Κώστα Πηλαδάκη, γιατί δεν ήταν απλά ένας πρόεδρος αλλά ένας φίλος και πιστεύω πως κι αυτή η φιλία θα συνεχιστεί. Ευχαριστώ και πάλι και συγγνώμη αν πίκρανα ή στενοχώρησα κάποιον αυτά τα τρία χρόνια...

Για τις ομοιότητες και τις διαφορές αυτού του καλοκαιριού με τα προηγούμενα:

«Έχω κάνει πράγματα για την ομάδα που μπορεί να μην τα ξέρει κανείς. Η ΑΕΛ ήταν όμως εκείνη που πρώτη με διάλεξε. Δεν ήξερα τίποτα γι' αυτήν και για το ελληνικό πρωτάθλημα. Στα δύο πρώτα χρόνια ήταν καθαρά στο χέρι μου αν θέλω να συνεχίσω στην ΑΕΛ. Αν μιλήσουμε καθαρά επαγγελματικά, υπάρχουν όροι που προϋποθέτουν μια συμφωνία. Τα προηγούμενα δύο καλοκαίρια αποφασίσαμε τελευταία στιγμή αν θα συνεχίσω, αλλά δεν είχα κάνει τότε κάποια δήλωση, όπως δεν έκανα και φέτος, μέχρι τώρα. Εσείς στο μεσοδιάστημα καλά κάνετε τη δουλειά σας και κάνετε κριτική. Έως την Τρίτη το βράδυ ίσχυαν όσα και στις προηγούμενες περιπτώσεις.

Επί 2,5 μήνες δεν είχα συναντήσει κανέναν, αλλά έκανα 1.500 χλμ. και βρέθηκα στο Καρπενήσι για να μάθω οριστικά τι θα γίνει. Τις εξελίξεις για την ομάδα τις μάθαινα απ' τις εφημερίδες. Πήγα γιατί είχα απορίες, αφού όλοι έγραφαν ή έλεγαν κάτι. Συναντηθήκαμε για λίγο και δεν θέλω να πω κάτι αφήνοντας ίσως τον προπονητή σε δύσκολη θέση. Ίσα ίσα που πρέπει να τον βοηθήσουμε όλοι για χάρη της ομάδας. Αυτό που μου είπε, είναι πως σχηματίζει ένα νέο πλάνο για την ομάδα και δεν είμαι μέσα. Στη ζωή δύο πράγματα με νευριάζουν, αλλά έμαθα να συγκρατώ τις αντιδράσεις μου. Οι προκαταλήψεις είναι κακό πράγμα, αλλά ο προπονητής από την πρώτη στιγμή με είχε εκτός πλάνων και ήθελα να τον ρωτήσω γιατί. Μου είπε πως η απόφαση είναι δική του και φέρει την ευθύνη. Η εμπειρία μου λέει να σεβαστώ αυτή την απόφαση».

Για την απόφασή του να δώσει αποχαιρετιστήρια συνέντευξη:

«Στο πρώτο εξάμηνο στην ΑΕΛ, τότε που δεν ήξερα να γυρίσω, έφυγα με ανάλογη συνέντευξη Τύπου κι αυτό ήθελα να κάνω και τώρα, για να μην επιτρέψω στον καθέναν να σκεφτεί οτιδήποτε. Αυτό που έκανα πάντα έκανα και τώρα. Έκανα τα πάντα για να μείνω στην ομάδα. Ήθελα να τελειώσω την καριέρα μου με τη φανέλα της ΑΕΛ και πρέπει να εξηγήσω γιατί δεν συμβαίνει αυτό. Ίσως παίξω ένα ή δυο χρόνια μπάλα ακόμη κι ίσως παραμείνω στην Ελλάδα, οπότε δεν θέλω κάποιος να σκεφτεί για μένα κάτι αρνητικό. Δεν θέλω να σκεφτούν πως μπορεί να έφυγε ο Τουμέρ απ' την ΑΕΛ γιατί έπεσε. Μέχρι την Τρίτη το βράδυ έκανα ό,τι μπορούσα. Αλλά έτσι είναι η ζωή και παντού συμβαίνουν αυτά. Δεν έχω θυμό ή απογοήτευση αλλά δεν θέλω να αφήνω ερωτηματικά. Το σημαντικότερο είναι ο σεβασμός και η παιδεία μου, μου λέει πως έπρεπε σήμερα να δώσω αυτή τη συνέντευξη, σεβόμενος τους πάντες».

Για το αν μπορούσε η διοίκηση να πιέσει τον προπονητή για την παραμονή του:

«Νομίζω πως αυτή την ερώτηση πρέπει να την κάνεις σε άλλον κι όχι σ' εμένα».

Για το αν είναι θυμωμένος με κάποιον ή κάτι:

«Ο σεβασμός ξαναείπα πως είναι σημαντικός. Κάποια μικροπράγματα που με ενόχλησαν έγιναν κι εδώ, αλλά η ζωή μου φέρεται πάντα καλά και δεν στέκομαι σ' αυτά. Μένω στα καλά γιατί δεν ξέρω η ζωή τι θα μου φέρει. Δεν έχω θυμό για κανέναν και πιστεύω πως το αύριο θα φέρει για μένα κάτι καλύτερο».

Για τις σχέσεις με τους συμπαίκτες του και τους παίκτες που παραμένουν στην ομάδα:

«Για το αύριο δεν μπορώ να σχολιάσω αφού πλέον είμαι εκτός ομάδας. Πιστεύω όμως στον εαυτό μου και στο ταλέντο μου. Δηλαδή εσείς οι δημοσιογράφοι αγαπιέστε όλοι μεταξύ σας; Έτσι συμβαίνει και σε κάθε ομάδα με τους ποδοσφαιριστές. Είναι αναγκαίο όλοι να αγαπιούνται μεταξύ τους; Δεν συμβαίνει πουθενά αυτό. Μπορεί βέβαια να μην περνάμε χρόνο μαζί, αλλά μέσα στο γήπεδο ξέρω να κάνω καλά τη δουλειά μου. Γι' αυτό πληρώνομαι, αυτό στηρίζει το μέλλον μου κι εκεί κρύβεται η επιτυχία. Προσπαθώ να κάνω σωστά τη δουλειά μου στο γήπεδο και δε μ' ενδιαφέρει αν θα κάνω παρέα με κάθε συμπαίκτη. Παντού το ίδιο ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει. Από κει και πέρα, δεν είναι σωστά να γυρνάμε πίσω και να λέμε τι έγινε σωστά και τι λάθος. Ο κάθε Τουμέρ έρχεται και φεύγει, αλλά αυτό που μένει είναι η ομάδα και η στήριξη σ' αυτή και σ' όσους την απαρτίζουν πλέον είναι απαραίτητη».

Για το αν αισθάνεται πως αντιμετωπίστηκε με αχαριστία:

«Ίσως μπορούμε να μιλήσουμε για αγνωμοσύνη, όχι για αχαριστία. Πιστεύω πως πρόσφερα και ήθελα να μείνω να κρεμάσω εδώ τα παπούτσια μου. Όποια και να 'ναι πάντως η νέα μου ομάδα, θα της δώσω όσα μπορώ. Εγώ έπαιξα στην Μπεσίκτας, που την αγαπούσα από μικρός, αλλά πήγα στη Φενέρ και παρ' ότι πέρασα δυσκολίες πήρα πρωταθλήματα κι έκανα σωστά τη δουλειά μου. Το ποδόσφαιρο πάντως δεν είναι αχάριστο, γιατί όσα κέρδισα τα κέρδισα απ' αυτό. Αν με ρωτάτε αν οι άνθρωποι είναι αχάριστοι, δεν μπορώ να απαντήσω. Προσέξτε, μιλάω γενικά. Δεν σημαίνει πως έζησα εδώ κάτι τέτοιο. Μίλησα γενικά για τη ζωή και τους ανθρώπους».

Για το αν τον έπεισε ο Κόουλμαν:

«Έχω άλλη επιλογή απ' το να σεβαστώ την επιθυμία του προπονητή; Εσείς θα κρίνετε αν το όποιο επιχείρημά του είναι πειστικό».

- Για ενδεχόμενη μελλοντική συνεργασία με την ΑΕΛ:

«Τα πλάνα της ζωής μου είναι μακροπρόθεσμα, αλλά εδώ που είμαστε δεν ξέρω τι θα βγάλει το αύριο. Ευχαριστώ πάντως τον πρόεδρο για την ανακοίνωση που εξέδωσε. Μ' έκανε να αισθανθώ χαρά και περηφάνια. Ας μην κάνουμε όμως τώρα κουβέντα για μελλοντική συνεργασία με την ΑΕΛ. Θα το δείξει ο χρόνος».

Για τις καλύτερες και χειρότερες στιγμές με τη βυσσινί φανέλα:

«Όταν έπαιζα με τη Φενέρ έβαλα γκολ στη Μπεσίκτας. Μέσα στο γήπεδο δεν γνωρίζω ούτε πατέρα ούτε μητέρα. Υπήρχαν πολλά ωραία γκολ με την ΑΕΛ, αλλά μου έμεινε η ανατροπή του αγώνα με τον ΠΑΟΚ από 0-3 σε 4-3 στο Αλκαζάρ, όπως και το γκολ που πέτυχα στο Καραϊσκάκη. Κάποια ματς ήταν φυσικά ιδιαίτερα και τα θυμάμαι. Αυτό που με πλήγωσε ήταν το πρώτο ματς στο νέο γήπεδο με τον ΠΑΟΚ, που δεν ξεκίνησα τον αγώνα. Είχε φύγει ο προπονητής και ο τότε υπεύθυνος με είχε εκτός ενδεκάδας, γεγονός που με πλήγωσε πολύ. Κι αφού μιλάμε για ένα τόσο σημαντικό κομμάτι της πόλης όπως η ΑΕΛ κι αφού ήμουν κι εγώ κομμάτι της ΑΕΛ, ήθελα να είμαι στη φωτογραφία της ενδεκάδας που μπήκε πρώτη στο νέο γήπεδο. Θεωρώ πως ήμουν ένας απ' τους 3-4 παίκτες που άξιζαν να είναι σ' αυτή τη φωτογραφία. Τώρα το λέω με άνεση, αλλά τότε με πλήγωσε».

Για τον κόσμο της ΑΕΛ:

«Κλείνοντας, να ευχαριστήσω τους φιλάθλους που με υπομονή και σεβασμό με αγκάλιασαν, ενδιαφέρθηκαν και μου έδωσαν απεριόριστη αγάπη, Είναι απ' τα πιο θερμά κοινά και χωρίς να μπούμε σε άλλα μονοπάτια, θέλω ξανά να τους ευχαριστήσω».