«Δεν φοβάμαι την πρόκληση του Παναθηναϊκού»

Τις δυσκολίες που έχει το έργο ενός προπονητή όταν αναλαμβάνει μια ομάδα μεσούσης της σεζόν, υπογράμμισε ο Ζεσουάλδο Φερέιρα, ο οποίος, ωστόσο, τόνισε πως «δεν φοβάμαι την πρόκληση του Παναθηναϊκού».

Σε συνέντευξή του, που έγινε πριν την ήττα από τον Ολ. Βόλου και τα επεισόδια που ακολούθησαν, ήταν σαφής για τους στόχους των «πράσινων»: «Να στεφθούμε ξανά πρωταθλητές».

Απόσπασμα της συνέντευξής του στο «Παναθηναϊκό Τριφύλλι»:

- Πως πήρατε την απόφαση να έρθετε στον Παναθηναϊκό;

«Οι προπονητές πάντοτε επιλέγονται, δεν επιλέγουν. Μου άρεσε η πρόταση και δεδομένου του ότι ο σύλλογος είναι ένα μεγάλο ευρωπαϊκό κλαμπ, η απόφαση ήταν εύκολη».

-Τι ξέρατε για τον Παναθηναϊκό πριν να έρθετε εδώ;

«Κατ΄ αρχήν ήξερα ότι αντιμετώπισε τον Άγιαξ στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971. Θυμάμαι επίσης ότι έπαιξε στον τελικό του Διηπειρωτικού με τη Νασιονάλ Μοντεβιδέο. Τον έχω δει πολλές φορές και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ξέρω επίσης ότι στα τελευταία 16 χρόνια κέρδισε μόνο δύο πρωταθλήματα. Δεν σας κρύβω ότι αυτό με φοβίζει αρκετά γιατί είναι ένας σύλλογος με πολλούς φιλάθλους και στο λίγο διάστημα που είμαι εδώ διαπίστωσα το πάθος και την αγάπη που έχουν οι οπαδοί για την ομάδα τους. Ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλος σύλλογος και το ξέρω καλά. Αυτό φάνηκε και στο ματς με την Μπαρτσελόνα. Μόνο οι πραγματικά μεγάλοι σύλλογοι μπορούν να γεμίσουν τόσο μεγάλα στάδια».

-Αυτά που βρήκατε ερχόμενος εδώ, ταιριάζουν σε όσα γνωρίζατε;

«Αυτό που είδα στον Παναθηναϊκό, από τις εγκαταστάσεις που έχει, τις ιδέες, την οργάνωση επιβεβαίωσε ότι είναι ένας μεγάλος σύλλογος. Ξέρετε ότι έχω εμπειρία από μεγάλα κλαμπ και η πρόκληση του Παναθηναϊκού δεν με φόβισε. Ίσα ίσα μου έδωσε μεγάλη χαρά. Πρέπει επίσης να πω ότι πολλές φορές στο ποδόσφαιρο υπάρχουν μεγάλοι σύλλογοι που σε κάποια διαστήματα της ιστορίας τους έχουν μικρές ομάδες. Και αντίστοιχα υπάρχουν μικρότεροι σύλλογοι που κάποια στιγμή έχουν μεγάλες ομάδες. Αλλά αυτοί που γράφουν ιστορία είναι οι μεγάλοι σύλλογοι. Που συνήθως έχουν και μεγάλες ομάδες».

-Πόσο δύσκολο είναι να αναλαμβάνεις μια ομάδα στη μέση της σεζόν;

«Δεν είναι σίγουρα εύκολο. Αλλά υπάρχουν και πιο δύσκολα πράγματα. Όπως το να ζωγραφίσεις έναν πίνακα του Πικάσο. Ο κάθε προπονητής θέλει να ξεκινάει από την αρχή, από την προετοιμασία. Διότι όταν κάνεις εσύ την προπαρασκευή μπορείς να ετοιμάσεις τη στρατηγική για όλη τη χρονιά. Όταν αναλαμβάνεις στο μέσο της χρονιάς και το τρένο έχει ήδη ξεκινήσει, πρέπει να ανέβεις με μεγάλη προσοχή για να μην γκρεμοτσακιστείς. Οι παίκτες έχουν ήδη ένα διάστημα που δουλεύουν μαζί, έχουν τακτικές που έχουν μάθει και συνήθως όταν αλλάζεις προπονητή το κάνεις γιατί κάτι δεν πήγαινε καλά. Αλλιώς δεν έχεις λόγο να το κάνεις. Όταν μπει ένας νέος προπονητής στη μέση της σεζόν πρέπει να ρυθμίσει πολλά πράγματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Σε συλλόγους σαν τον Παναθηναϊκό τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Γιατί πρέπει να μπεις σήμερα και να έχεις κερδίσει χθες. Εγώ δηλαδή έπρεπε να δω ό, τι είχε γίνει μέχρι τώρα, να κάνω μια γρήγορη ανάλυση της ομάδας και να προσπαθήσω να συνεχίσω τη χρονιά με δύο βασικούς άξονες: να αισθάνονται άνετα οι ποδοσφαιριστές και παράλληλα να κατανοήσουν αυτά που τους ζητάω. Όταν οι αλλαγές γίνονται έτσι, σίγουρα υπάρχουν περισσότερα κίνητρα. Και πρέπει να ξέρουν πως θα υποδεχθούν τις νέες ιδέες και τις όποιες αλλαγές. Πάντοτε όμως πρέπει να περιμένουμε να υπάρχει ένας χρόνος εισόδου και προσαρμογής».

-Οι στόχοι του Παναθηναϊκού είναι γνωστοί. Πόσο δύσκολο είναι να επιτευχθούν;

«Ο βασικός στόχος είναι να μείνουμε πρωταθλητές. Φυσικά δεν είναι εύκολο αλλά όταν κάτι είναι δύσκολο είναι καλό για εμάς».

-Να περάσουμε σε κάτι προσωπικό. Γιατί σας φωνάζουν «προφεσόρ»;

«Τι να σας πω. προφανώς γιατί τελείωσα τη γυμναστική ακαδημία και στη συνέχεια δίδαξα εκεί για το ποδόσφαιρο. Ίσως και επειδή ήμουν πάντα διακριτικός. Αλλά με την ίδια λογική και ο Μουρίνιο θα μπορούσε να αποκαλείται «προφεσόρ» αφού έχει κάνει τις ίδιες σπουδές με μένα. Οι παίκτες μου πάντως με φώναζαν πάντα «μίστερ».

-Να τελειώσουμε με το Ναυτικό και το παρατσούκλι «Ναύαρχος»;

«Ναι. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου υπηρέτησα τη θητεία μου στο Ναυτικό. Μάλιστα όταν αποστρατεύτηκα είχα το βαθμό του έφεδρου αξιωματικού. Παρότι πάντως δεν πέρασα και πολύ καιρό εν πλω».