Γκμοχ: «Μπορούσα να κάτσω κι ένα μήνα…»

Το παράπονό του (με την καλή έννοια) εξέφρασε για άλλη μία φορά ο Γιάτσεκ Γκμοχ, ο οποίος, ερωτηθείς για το αν θα μπορούσε να συνεχίσει στην τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού, τόνισε: «Μπορούσα να κάτσω κι ένα μήνα, αλλά και μία εβδομάδα. Αυτή τη συμφωνία είχαμε και δεν έχω παράπονο. Με την Μπαρτσελόνα, βέβαια, κάθε προπονητής θα ήθελε να παίξει αντίπαλος».

Ο Πολωνός αρχικά δήλωσε: «Η συμφωνία ήταν γι' αυτό που έγινε. Με ήθελαν να βοηθήσω μέχρι να βρουν προπονητή».

Αποσπάσματα της συνέντευξής του Γκμοχ στο περιοδικό Present Days:

Υπάρχει περίπτωση να σας ξαναδούμε στους πάγκους ως πρώτο προπονητή;

«Όχι. Τελείωσε η δράση μου ως προπονητής σε συλλόγους, μόνο ως υπηρεσιακός μπορεί να ξαναδούλευα. Αυτό που θα ήθελα, είναι να εργαστώ στην Εθνική Ελλάδας. Και παλιότερα το ήθελα, αλλά κανείς δεν με ζήτησε (σ.σ. χαμογελάει). Είναι διαφορετικές οι απαιτήσεις ενός συλλόγου, που έχει καθημερινές προπονήσεις κι αγώνες κάθε εβδομάδα, από αυτές που έχει η Εθνική ομάδα, που πάνω από όλα απαιτεί πείρα κι οργάνωση».

Η άποψη σας για τον κ. Σάντος;

«Εγώ είμαι φαν του Ρεχάγκελ (σ.σ. γελάει)! Ο Ρεχάγκελ έβγαλε το 200% από τους Έλληνες, ήξερε πώς να παίρνει αυτό που χρειάζεται από κάθε παίκτη, για να παίρνει το αποτέλεσμα. Είμαι σίγουρος, όμως, ότι κι ο Σάντος θα πάει καλά. Κινείται στην ίδια φιλοσοφία με τον Ρεχάγκελ, αλλά με διαφορετικό τρόπο».

Πως εξηγείτε το γεγονός ότι ανάμεσα στους τεχνικούς που έφυγαν από τον Παναθηναϊκό, τα τελευταία χρόνια, είναι και οι δύο που κατέκτησαν πρωτάθλημα εν μέσω της κυριαρχίας του Ολυμπιακού, όπως οι κ. Σουμ και Νιόπλιας;

«Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει παντού. Οι απαιτήσεις σε μια μεγάλη ομάδα, είτε είναι ο Παναθηναϊκός, είτε ο Ολυμπιακός, είναι πολύ μεγάλες και δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα - το πρωτάθλημα. Παίζει ρόλο και η απόδοση της ομάδας, αν η ομάδα πηγαίνει καλά, αν οι φίλαθλοι της είναι ευχαριστημένοι».

Ποιον τεχνικό θεωρείτε πιο πετυχημένο από όσους εργάστηκαν τα τελευταία χρόνια στην ομάδα;

«Πιο πετυχημένοι είναι αυτοί που πήραν πρωτάθλημα κι έκαναν πορεία και στην Ευρώπη. Αν δεν τα κάνεις αυτά, δεν μπορείς να θεωρείσαι επιτυχημένος σε αυτές τις ομάδες».

Το σχόλιο σας για τα νέα διοικητικά δεδομένα στον Παναθηναϊκό;

«Στον Παναθηναϊκό αρχίζει μια νέα εποχή, πολύ σημαντική. Σήμερα, είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο να διοικεί και να στηρίζει μια ομάδα μόνο του, με τα έξοδα που υπάρχουν. Και δεν εννοώ μόνο τις μεταγραφές, αλλά και τα λειτουργικά έξοδα. Και είναι σαφές ότι οι ομάδες πρέπει να ρίχνουν το βάρος τους και στις ακαδημίες, όπως σωστά πράττουν τα τελευταία χρόνια. Πλέον, οι παίκτες αγοράζονται από μωρά. Το μέλλον είναι οι ακαδημίες κι αυτό είναι κάτι που επιτάσσει και η UEFA».

Το φαβορί για το φετινό τίτλο;

«Είναι νωρίς ακόμα αλλά θα κριθεί μεταξύ Παναθηναϊκού κι Ολυμπιακού».

Θα κριθεί το πρωτάθλημα στα ντέρμπι;

«Δεν το νομίζω. Αυτό που βλέπω είναι ότι οι επαρχιακές ομάδες έχουν δυναμώσει πολύ, επένδυσαν στο σκάουτινγκ και, σε σχέση με άλλα χρόνια, έχει μειωθεί η διαφορά από τις μεγάλες ομάδες. Πολλά θα κριθούν στην επαρχία».

Ποιους παίκτες ξεχωρίζετε από τον Ολυμπιακό;

«Όλοι οι παίκτες είναι πολύ καλοί, αλλά νομίζω ότι χωρίς τον Τοροσίδη και τον Μέλμπεργκ είναι τελείως διαφορετική ομάδα ο Ολυμπιακός. Πολύ καλά ξεκίνησε ο Μιραλάς αλλά τώρα θα. αποδείξει τι μπορεί να κάνει, καθώς ήρθε εδώ σχετικά άγνωστος, αλλά τώρα οι αντίπαλοι τον μαθαίνουν κι οργανώνουν την άμυνα τους πάνω του! Θεωρώ, άλλωστε, ότι ο Βαλβέρδε έχει εξτρά αντίπαλο στο να δώσει ομοιογένεια στην ομάδα, τους πολλούς τραυματισμούς. Σε αυτό δεν φταίει εκείνος, αλλά σίγουρα είναι εμπόδιο. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, είχε αρκετό χρόνο να προετοιμάσει την ομάδα, καθώς δεν υπήρχαν οι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις».

Αναφερθήκατε παραπάνω στη σημαντικότητα των ακαδημιών στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ένας παίκτης για τον οποίο έχει γίνει πολύς λόγος φέτος, είναι ο Γιάννης Φετφατζίδης. «Πιστεύετε» κι εσείς στο ταλέντο του;

«Πιστεύω κι ελπίζω ότι θα γίνει μεγάλος παίκτης, αλλά δεν είναι μόνο ο Φετφατζίδης. Υπάρχουν κι άλλοι νεαροί ταλαντούχοι παίκτες. Θέλει εξυπνάδα εκ μέρους του κι σταθερά βήματα, χωρίς βιασύνη».

Νίκος Ράλλης