Πού είναι τα χρόνια;

Αν ένα πράγμα έκανε τους φίλους του Παναθηναϊκού υπερήφανους, αυτό είναι το ευρωπαϊκό προφίλ της ομάδας. Ακόμη και τα τελευταία, φτωχά σε εγχώριους τίτλους χρόνια, «λίπασμα» στην πράσινη περηφάνια και στοιχείο διαφοροποίησης από τους υπόλοιπους, αποτέλεσαν εκείνες οι εμφανίσεις που έκαναν το «τριφύλλι» υπολογίσιμο μέγεθος στη Γηραιά Ήπειρο. Η φετινή σεζόν μας γυρίζει 20 χρόνια πίσω, όταν και τότε ο Παναθηναϊκός δεν πανηγύρισε ούτε μία νίκη στην Ευρώπη.

Οι τελευταίες γενιές Παναθηναϊκών δεν γαλουχήθηκαν μέσα από την κατάκτηση τίτλων, άλλωστε από το 1996 και μετά, το «τριφύλλι» έχει πάρει μόλις δύο πρωταθλήματα. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές, απέναντι σε ομάδες της ποδοσφαιρικής ελίτ ήταν εκείνες που κράτησαν το ηθικό ακμαίο και διατήρησαν την κοσμοπολίτικη μενταλιτέ των φίλων της ομάδας, που συντηρήθηκε μέσα από σπουδαίες εμφανίσεις, ένδοξες προκρίσεις και πολλά, απλησίαστα από άλλες ελληνικές ομάδες ρεκόρ. Φέτος όμως, οι «πράσινοι» είδαν για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια τη σκληρή, άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.

Tα αρνητικά ρεκόρ μιας απογοητευτικής σεζόν

Από την περίοδο 1990-91 ο Παναθηναϊκός δεν πανηγυρίζει ούτε μία νίκη σε ευρωπαϊκό ματς. Τότε είχε αποκλειστεί με δύο ήττες (3-0 εκτός, 2-1 εντός) από την Πολωνική Λεχ Πόζναν, ενώ οι «πράσινοι» έχουν το ρεκόρ περισσότερων νικών σε μία χρονιά, όταν τη σεζόν 2001-02 στην πορεία τους μέχρι τα προημιτελικά του Champions League, σημείωσαν εννιά!

Την ίδια χρονιά ο… Panathinaikos βρίσκει δίχτυα 21 φορές, σε αντίθεση με τη φετινή απογοητευτική συγκομιδή των μόλις δύο τερμάτων. Τη χειρότερη επίδοση έχει η ΑΕΚ, που πέτυχε ένα γκολ τη σεζόν 2003-04, αλλά ο ΠΑΟ έχει χειρότερη διαφορά τερμάτων με -11 (2-13). Ρεκόρ το -12 (4-16) το 2003-04, όταν τεμάτισε πάλι τέταρτος, αλλά με 4 βαθμούς και μία νίκη.

Ο Παναθηναϊκός ποτέ ως τώρα δεν είχε τερματίσει χωρίς νίκη σε όμιλο του Champions League, αντίθετα από την ΑΕΚ (τρεις φορές) και τον Ολυμπιακό (μία). Η ιστορία έγραψε ότι την περίοδο 2010-11 μπήκε και αυτός στο ίδιο κλαμπ…

Στον όμιλό του ο Παναθηναϊκός είχε τις λιγότερες τελικές προσπάθειες (36), τις λιγότερες στην εστία (16), τη χειρότερη άμυνα με παθητικό 13 γκολ, τη χειρότερη επίθεση μαζί με τη Ρούμπιν με δύο γκολ.

Μιλώντας μετά το τέλος του παιχνιδιού με την Κοπεγχάγη, ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος είπε: «Δεν μπορούμε να λέμε συνέχεια ότι θέλουμε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Αυτά είναι αυτονόητα και δεν πρέπει κάθε φορά που έχουμε κακό αποτέλεσμα να το ρίχνουμε εκεί για να ξεχνιόμαστε».

Τα γεγονότα όμως δείχνουν ότι η δίψα για να μπει ένα τέλος στην εγχώρια κυριαρχία του Ολυμπιακού, λειτούργησε αρνητικά σε ότι αφορά την ευρωπαϊκή παρουσία του «τριφυλλιού». Κάποιες σποραδικές επιτυχίες, όπως οι περσινές νίκες επί της Ρόμα, ζέσταναν για λίγο τον κόσμο της ομάδας, όμως αυτό που κάποτε έτεινε να εξελιχθεί σε κανόνα, με σταθερά καλές πορείες, τώρα μοιάζει με εξαίρεση.

Τουλάχιστον, οι «πράσινοι» δεν κατέρριψαν το αρνητικό ρεκόρ της μεγαλύτερης ήττας ελληνικής ομάδας στο Champions League. Αυτό παραμένει θλιβερό σουβενίρ του Ολυμπιακού. Μήπως όμως στο σύγχρονο ποδόσφαιρο υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες προκλήσεις από τους «ερυθρόλευκους» -ή και το αντίθετο για τους Πειραιώτες- και το ελληνικό πρωτάθλημα;

Νικόλας Ακτύπης