Κλέιτον: «Δεν ξέρω για Ολυμπιακό»

Άγνοια για το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού δήλωσε ο Σίλβα Κλέιτον, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «ΕΘΝΟΣΠΟΡ». Ο άσος της Λάρισας σε σχετικό ερώτημα απάντησε: «Ο,τι ξέρετε εσείς ξέρω κι εγώ», ενώ στο ενδεχόμενο να αγωνιστεί στην Εθνική Ελλάδας ανέφερε πως: «Δεν θα μπορούσα εύκολα να πω “όχι”. Πρόκειται για την πρωταθλήτρια Ευρώπης». Ο Βραζιλιάνος μέσος πιστεύει ότι φέτος στην ΑΕΛ παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες και έχει «ελευθερία κινήσεων».

Αναλυτικά η συνέντευξη του Κλέιτον:

Φέτος βλέπουμε έναν διαφορετικό Κλέιτον…

«Το βασικότερο είναι ότι άλλαξε η ψυχολογία μου. Φέτος αισθάνομαι πιο απελευθερωμένος. Την περσινή σεζόν δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ. Όταν δεν ξεκινάς καλά, η ψυχολογία σου πέφτει και το άγχος μεγαλώνει».

Μήπως το μεγάλο κόστος της μεταγραφής σού προκάλεσε αυτό το άγχος;

«Και αυτό μέτρησε. Είναι μεγάλο βάρος στην "πλάτη" σου όταν ξέρεις ότι η ομάδα χρειάζεται τη βοήθειά σου. Και στην Καλαμαριά υπήρχε πίεση, αλλά δεν ήταν το ίδιο. Ξέρω ότι σε όλα τα παιχνίδια πρέπει να είμαι καλός. Οι περισσότερες μπαλιές περνούν από τα πόδια μου και η ανάπτυξη της ομάδας στηρίζεται -κατά μεγάλο ποσοστό- σ' εμένα. Φέτος πιστεύω πιο πολύ στον εαυτό μου, είμαι πιο χαλαρός, έχω μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Με βοήθησαν πολύ οι συμπαίχτες μου και ο προπονητής μου σ' αυτό».

Έχεις δικαιωθεί που επέλεξες τη Λάρισα;

«Ποτέ δεν μετανιώνω για μία επιλογή που έκανα. Είμαι στη Λάρισα για έναν λόγο, επειδή το ήθελε ο Θεός. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάω ότι με την ΑΕΛ κατάφερα να πάρω το Κύπελλο κι ελπίζω στο μέλλον να έχουμε και μεγαλύτερες χαρές. Είμαι στην ομάδα για να τη βοηθήσω να διακριθεί και δεν έχω μετανιώσει ούτε μία στιγμή».

Γιατί φέτος η Λάρισα παρουσιάζει δύο πρόσωπα; Από τη μία πλευρά κάνει κακό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα και από την άλλη τόσο καλές εμφανίσεις στην Ευρώπη...

«Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο να μην είναι διαφορετική η απόδοσή μας, αλλά να είναι διαφορετικοί οι αντίπαλοί μας; Με την Έβερτον και την Μπλάκμπερν ήμασταν το αουτσάιντερ. Στο ελληνικό πρωτάθλημα τα πράγματα δεν είναι έτσι. Υπάρχει μεγαλύτερη πίεση κι επιπλέον είμαστε εξαιρετικά άτυχοι. Σε όλα τα παιχνίδια παίζουμε καλύτερα, αλλά μας λείπει το αποτέλεσμα. Με όλες τις ομάδες -και συμπεριλαμβάνω και τους «μεγάλους»- μπορούμε να παίξουμε στα “ίσα”».

Το όνομά σου πρωταγωνιστεί σε μεταγραφικά σενάρια, με τον Ολυμπιακό να σε «φλερτάρει» έντονα. Ποιες είναι οι σκέψεις σου γι αυτό;

«Πολλοί με συναντούν στον δρόμο και μου λένε “φεύγεις, πού θα πας;” και άλλα πολλά. Ο,τι ξέρετε εσείς ξέρω κι εγώ. Και πριν από δύο χρόνια όλοι έλεγαν ότι θα πάω στην ΑΕΚ ή τον Παναθηναϊκό, αλλά κατέληξα στη Λάρισα. Δεν είμαι σίγουρος ότι όλα όσα γράφονται ισχύουν».

Είναι όνειρό σου μια μετακίνηση σε μεγαλύτερη ομάδα;

«Για ποιον δεν είναι; Όλοι θέλουν να αγωνιστούν σ' ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα, στο Τσάμπιονς Λιγκ, σ' ένα Μουντιάλ... Αυτός είναι ο στόχος μου και γι αυτό δουλεύω καθημερινά».

Μέσα σε όλα τα μεταγραφικά σενάρια υπάρχει ενδιαφέρον και από ομάδες της Ρωσίας. Αν είχες το δίλημμα «εξωτερικό ή Ελλάδα» τι θα αποφάσιζες;

«Εξαρτάται από την πρόταση και από ποια χώρα θα προέρχεται. Πλέον έχω προσαρμοστεί στην Ελλάδα και η προσφορά που θα έρθει θα πρέπει αρχικά να ικανοποιεί τη Λάρισα. Επίσης να προέρχεται από ένα πρωτάθλημα με μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό επίπεδο, στο οποίο θα αξίζει να πας. Αν όντως υπάρξουν προτάσεις τόσο από τη Ρωσία όσο και από την Ελλάδα θα πρέπει να τις εξετάσω προσεκτικά και να επιλέξω την καλύτερη. Βέβαια έχω ένα κακό παράδειγμα στο εξωτερικό με τον "κολλητό" μου, τον Ντάβιντσον, ο οποίος παίζει στην Ντνιέπρ. Μιλάμε στο τηλέφωνο και συνεχώς μου λέει ότι δεν περνάει καλά».

Νιώθεις όμως έτοιμος να κάνεις το μεγάλο βήμα;

«Πιστεύω στον εαυτό μου, αλλά ποτέ δεν μπορώ να πω αν είμαι έτοιμος ή όχι. Αυτό θα φανεί στο γήπεδο. Θα δουλέψω για να είμαι έτοιμος όταν έρθει η στιγμή. Το πρόβλημα δεν είναι να φτάσεις στην κορυφή, αλλά να παραμείνεις εκεί».

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να έρθεις αρχικά στην Ελλάδα;

«Η Ευρώπη είναι πάντα Ευρώπη. Για έναν Βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή είναι όνειρο να αγωνιστεί σε αυτήν την ήπειρο. Τη δεύτερη κατηγορία της Ελλάδας δεν τη γνωρίζουν πολλοί, αλλά είπα στον εαυτό μου ότι είναι μια εμπειρία που πρέπει να ζήσω. Να δείξω το ποδόσφαιρο που μπορώ να παίξω και να εκπροσωπήσω επάξια τη χώρα μου».

Παρ όλα αυτά πέτυχες αρκετά σε μικρό διάστημα...

«Δεν νομίζω ότι όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Πέρασαν κιόλας τέσσερα χρόνια. Ήρθα στην Ελλάδα 19 ετών, αγωνίστηκα κατευθείαν στην Καλαμαριά και αναδείχθηκα πρώτος σκόρερ. Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει καλά γήπεδα. Στη χώρα μου τα γήπεδα, οι εγκαταστάσεις και οι ακαδημίες είναι αυτές που παράγουν τόσους παίχτες. Οι ομάδες τούς προσέχουν από μικρούς. Τους βάζουν στις ακαδημίες από 12 ετών και στα 19 τους είναι έτοιμοι παίχτες. Το λέω συνέχεια ότι, όποια ελληνική ομάδα αποφασίσει να το κάνει, σε πέντε χρόνια θα έχει βγάλει πολλούς παίχτες, οι οποίοι θα την ωφελήσουν και οικονομικά».

Πώς αισθάνθηκες όταν αγωνιζόμενος στη Β κατηγορία εκδηλώθηκε ενδιαφέρον από ομάδες της Α Εθνικής;

«Όταν ήρθα δεν καταλάβαινα τη γλώσσα και γενικότερα δεν ήξερα τι συνέβαινε γύρω μου. Τώρα που έχω μάθει αν μπορούσα θα γύριζα τον χρόνο πίσω και θα είχα κάνει κάποια πράγματα διαφορετικά. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι κρύβει το μέλλον. Τότε ήμουν μικρός, τώρα είμαι αρκετά ώριμος για να υπολογίσω καλύτερα τα πράγματα. Ακόμα και τώρα πιστεύω ότι η πρώτη χρονιά μου στην Ελλάδα ήταν και η καλύτερή μου».

Πέρυσι είχες μία δύσκολη στιγμή, όταν η Αστυνομία σε συνέλαβε σε αλκοτέστ. Τι σκέφτηκες τότε;

«Πολλά πράγματα πέρασαν από το μυαλό μου. Ήταν πολύ δύσκολα και για μένα και για την ομάδα. Ωστόσο, όλοι με βοήθησαν και μου συμπαραστάθηκαν. Δεν με παραγκώνισαν ούτε οι συμπαίχτες μου ούτε ο προπονητής μου. Πίστεψαν σε μένα και αυτός είναι ένας απ τους λόγους που φέτος παίζω καλύτερα».

Περίμενες ότι κάποια στιγμή, ερχόμενος στην Ελλάδα, θα αντιμετώπιζες τον Ριβάλντο;

«Για να είμαι ειλικρινής δεν το είχα σκεφτεί. Όταν ήμουν μικρός στη Βραζιλία, ο πατέρας μου, φανατικός φίλος της Παλμέιρας, με πήγαινε στο γήπεδο και εκεί έβλεπα τον Ριβάλντο. Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ κάτι τέτοιο. Τον καμάρωνα όταν σήκωνε το Παγκόσμιο Κύπελλο και μεσουρανούσε στην Ευρώπη και δεν το πίστευα όταν έλεγαν ότι θα έρθει στην Ελλάδα. Ήταν πολύ μεγάλη κίνηση από τον Ολυμπιακό».

Τελικά τι είναι αυτό που κάνει τους Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές περιζήτητους;

«Πιστεύω ότι τα πέντε Παγκόσμια Κύπελλα που έχει κατακτήσει η χώρα μου τα λένε όλα. Οι Βραζιλιάνοι είναι πολλοί στο ελληνικό πρωτάθλημα, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι καταλαμβάνουν τις περισσότερες θέσεις ξένων στις ομάδες του Τσάμπιονς Λιγκ! Αυτό συμβαίνει γιατί οι ακαδημίες τους βγάζουν συνεχώς νέα ταλέντα. Από μικρούς τους μαθαίνουν όχι μόνο να παίζουν μπάλα, αλλά να παίζουν ποδόσφαιρο. Πολλοί τα μπερδεύουν, ωστόσο πρόκειται για δύο διαφορετικές έννοιες. Μεγάλο ρόλο παίζει η εύκολη προσαρμογή τους, αλλά και η «δίψα» και ο εγωισμός να αποδείξουν πως είναι οι καλύτεροι».

Μεγάλωσες στη Βραζιλία, τη χώρα του ποδοσφαίρου. Ποιος ή ποιοι ήταν το πρότυπό σου;

«Ο Ζινεντίν Ζιντάν και ύστερα ο Τζαλμίνια, την εποχή που αγωνιζόταν στη Λα Κορούνια».

Συνήθως ένας Βραζιλιάνος έχει ως πρότυπο τον Πελέ, ίσως και τον Σόκρατες. Εσύ γιατί διαφέρεις;

«Οποίος μιλάει για ποδόσφαιρο ξέρει ότι ο Ζιντάν είναι ο κορυφαίος. Δεν έχω λόγια να περιγράψω την κλάση του. Είναι κρίμα για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο που αποφάσισε να σταματήσει».

Ονειρεύεσαι μια συμμετοχή στην Εθνική Βραζιλίας ή έχεις σκεφτεί την πιθανότητα να εκμεταλλευτείς το κοινοτικό σου διαβατήριο και να αγωνιστείς σε ευρωπαϊκή εθνική ομάδα;

«Η Εθνική ομάδα είναι πάντα στο μυαλό μου. Ωστόσο γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να αγωνιστώ σε αυτήν. Για να φτάσεις σε τέτοιο επίπεδο πρέπει να αγωνίζεσαι σ' ένα μεγάλο πρωτάθλημα. Στο ελληνικό είναι δύσκολο να φανείς, σε σχέση με άλλους ποδοσφαιριστές που παίζουν στο εξωτερικό. Για να πετύχεις πρέπει να δουλέψεις περισσότερο. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, επειδή είμαι Βραζιλιάνος θα ήθελα να παίξω στη “σελεσάο”. Βέβαια, αν υπήρχε ενδιαφέρον από την Ελλάδα, δεν θα μπορούσα εύκολα να πω “όχι”. Πρόκειται για την Πρωταθλήτρια Ευρώπης και έχω “δεθεί” με τη χώρα. Θα το σκεφτόμουν θετικά, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι γίνεται».

Το παρατσούκλι που αποκόμισες από τη θητεία σου στην Καλαμαριά είναι «Κλεϊτονίδης»! Έχεις σκεφτείς ποτέ να πάρεις την ελληνική υπηκοότητα;

«Είναι μία από τις σκέψεις που έχω κάνει. Νομίζω όμως ότι χρειάζεται να παραμείνω στη χώρα για περισσότερα χρόνια».

Επιμέλεια: Σταύρος Καλογεράκης