Ο Ράσταβατς θυμάται τον Μιχαΐλοβιτς: «Το ποδόσφαιρο τον κρατούσε στη ζωή»

Μόλις στα 53 του χρόνια ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς έφυγε από τη ζωή πριν λίγες ημέρες, σκορπώντας στη θλίψη όλο τον κόσμο. Ο Σέρβος έδινε μάχη με τον καρκίνο τα τελευταία χρόνια και δεν κατάφερε να βγει νικητής σε αυτή την περιπέτειά του.

Ο Μίλαν Ράσταβατς, πρώην τεχνικός του Αστέρα Τρίπολης, μίλησε στο sportfm.gr και στην Αναστασία Βοσνάκη για τον σπουδαίο Σίνισα, θυμήθηκε την περίοδο που ήταν στη Βοϊβοντίνα, αλλά και στιγμές που πέρασε ο Μιχαΐλοβιτς στον πόλεμο.

Ο 48χρονος τεχνικός χαρακτήρισε τον Σίνισα παθιασμένο, τελειομανή, αλλά και συναισθηματικό, ενώ είπε και άγνωστες ιστορίες για εκείνον.

Από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία προ ετών, τη μεταγραφή του στη Βοϊβοντίνα και τον Ερυθρό Αστέρα, όπως και τα ρεκόρ του στη Serie A και την τεράστια μάχη που έδινε μέσα και έξω από το γήπεδο. «Το ποδόσφαιρο τον κρατούσε στη ζωή», ανέφερε χαρακτηριστικά για να δώσει το... παράδειγμα για το ποιος ήταν ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς!

Διαβάστε παρακάτω την συνέντευξη του Μίλαν Ράσταβατς για τον Σίνισα Μιχαΐλοβιτς στην Αναστασία Βοσνάκη:

Πέρασε πολλές δυσκολίες. Από τα πρώτα χρόνια στον πόλεμο στην Σερβία, μέχρι αυτές τις ημέρες που ήταν άρρωστος...
«Γεννήθηκε σε ένα μικρό μέρος, στο Βούκοβαρ το οποίο είναι στην Κροατία. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος μεταξύ της Σερβίας και της Κροατίας, ο Τίτο ο καλύτερός του φίλος πήγε στο σπίτι του όπου έμεναν οι γονείς του. Μάλιστα, μπήκε μέσα σε αυτό και πυροβόλησε μια φωτογραφία του Μιχαΐλοβιτς για να αποδείξει πως δεν είναι προδότης. Οι γονείς του έφυγαν από το σπίτι, αλλά ο Σίνισα επέστρεψε μετά από 20 χρόνια, ίσως και παραπάνω, για να βρει τον φίλο του και μάλιστα τον συγχώρεσε.

Ο πόλεμος ήταν απαίσιος και υπάρχει ένα σκηνικό, όπου ο Σίνισα μιλούσε με τη μητέρα του και του είπε ότι δεν τον άκουγε καλά, ζητώντας του να χαμηλώσει την τηλεόραση. Και της είπε δεν είναι η τηλεόραση, είναι ο πόλεμος, είναι οι βόμβες που πέφτουν έξω. Και τότε ήταν η στιγμή που του ζήτησε να γυρίσει πίσω στο Νόβι Σαντ».



Πως ήταν ως άνθρωπος; Ήταν ένας τελειομανής, κάποιος που ήθελε να τα κάνει όλα με τον καλύτερο τρόπο;
«Καταρχάς ήταν ένας συναισθηματικός άνθρωπος, ένας υπερβολικά σκληρός και δυνατός άνθρωπος, δεν φαντάζεστε πόσο. Ήταν πολύ δύσκολο να τον πείσεις να αλλάξεις γνώμη και όσα σκεφτόταν. Γενικότερα, ήταν δύσκολο να του αλλάξεις τα πιστεύω του και επέμενε σε αυτά μέχρι να τα πετύχει στο 100%. Στη Βοϊβοντίνα ήρθε στα 20 του, αλλά είχε ορισμένα προβλήματα και οι γιατροί του έλεγαν πως έπρεπε να κάνει επέμβαση για να διορθώσει τον τραυματισμό του στο γόνατο. Δεν γινόταν να μην κάνει επέμβαση, αλλά αυτός δεν ήθελε.

Κάθε μέρα, έπρεπε να κάνει ενδυνάμωση και άρχισε να κάνει 10 χιλιάδες ασκήσεις καθημερινά. Χωρίς πλάκα, έκανε 10 χιλιάδες ασκήσεις! Γυμναζόταν και δούλευε τόσο πολύ που τελικά κατάφερε να αποφύγει την επέμβαση. Ήταν πάντα ένας τρομερός εργάτης, υπερβολικά δυνατός ως άνθρωπος».


Ποια είναι η γνώμη σου για τον Σίνισα ως ποδοσφαιριστής αλλά και ως προπονητής; Έγραφε ιστορία ως αμυντικός καθώς σκόραρε τόσα πολλά γκολ...
«Ήταν ένας φανταστικός ποδοσφαιριστής. Είχε όλες τις ικανότητες, τεράστια ποιότητα και τρομερή τεχνική. Έπαιζε με μυαλό, καταλάβανε το παιχνίδι, ενώ μέσα στο γήπεδο τον έβλεπες να είναι πάντα στο 100% και να δίνει τα πάντα. Επίσης, ήταν υπερβολικά ανταγωνιστικός ως άνθρωπος και φαινόταν μέσα στο γήπεδο με το πώς πάλευε. Ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης, ο καλύτερος προπονητής μέσα στο γήπεδο, ο καλύτερος οπαδός, αυτός που πάντα θα σε έφτιαχνε και θα σε βοηθούσε. Ήταν ένας ποδοσφαιριστής που είχε στοιχεία να παίξει και στο τώρα, ήταν πιο μπροστά από την εποχή του. Δεν έβρισκες προπονητή που θα τον άφηνε στον πάγκο. Δεν ήταν ποτέ αναπληρωματικός.



Όταν σταμάτησε την ποδοσφαιρική του καριέρα, αποφάσισε να γίνει προπονητής. Ξεκίνησε ως βοηθός του Ρομπέρτο Μαντσίνι και πήραν μαζί δύο πρωταθλήματα στα πρώτα τρία χρόνια τους στην Ίντερ. Νομίζω το να ξεκινάς δίπλα από τον Μαντσίνι που είναι σπουδαίος προπονητής και να παίρνεις τίτλους, είναι το καλύτερο ξεκίνημα για την καριέρα σου. Όταν έγινε πρώτος προπονητής, ήταν πάντα σοβαρός και είχε μεγάλη προσωπικότητα, είναι λογικό βέβαια γιατί είχε κάνει τέτοια καριέρα και ήταν σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Παντού έκανε καλή δουλειά, είχε καλό σταφ και ήξερε πώς να δουλεύει. Ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή, μέχρι και πριν λίγους μήνες ήταν εκεί και δούλευε. Δεν παραδιδόταν, δεν καταλάβαινε τίποτα. Του έλεγαν πολλοί άνθρωποι είσαι άρρωστος δεν μπορείς να δουλεύεις τόσο πολύ, αλλά αυτός δεν μπορούσε να σταματήσει. Όλο αυτό ήταν που του έδινε ζωή, δεν θα μπορούσε να ζήσει αν σταματούσε το ποδόσφαιρο».


Όταν έπαιζε στη Βοϊβοντίνα, αγωνιζόσουν στη νεότερη ομάδα. Θυμάσαι, μήπως πώς ήταν ο Μιχαΐλοβιτς την πρώτη του χρονιά εκεί;
«Κοίταξε, ήταν ένας ποδοσφαιριστής που από την πρώτη του σεζόν τους ξάφνιασε όλους στην ομάδα. Ήρθε από την τρίτη κατηγορία και ήταν από τους καλύτερους και σημαντικότερους ποδοσφαιριστές που είχε η ομάδα. Κατευθείαν, άρχισε να σκοράρει γκολ με φάουλ, αμέσως άρχισε να μοιράζει ασίστ στους συμπαίκτες του γιατί είχε καταπληκτικές στημένες φάσεις και μέσα στον αγωνιστικό χώρο ήταν εξ αρχής ένας πολεμιστής. Πραγματικά, ένας απίστευτος πολεμιστής από την πρώτη ημέρα. Από την πρώτη κιόλας σεζόν τράβηξε πάνω του τα βλέμματα, όλοι τον ήξεραν και όλοι έβλεπαν και καταλάβαιναν πως θα γίνει ένας σταρ.

Πουλήθηκε στον Ερυθρό Αστέρα με 1 εκατ. και τότε αυτά τα χρήματα ήταν πάρα πολλά, αλλά όλοι έλεγαν και λένε ότι ήταν η καλύτερη και πιο ουσιαστική μεταγραφή που έκανε ο Ερυθρός Αστέρας στην ιστορία του. Κέρδισαν πολλά από τον Σίνισα, έβγαλαν χρήματα, δεν ξέρω και εγώ πόσα όταν τον πούλησαν στη συνέχεια».



Γιατί πιστεύεις ότι ήταν τόσο αγαπητός στον κόσμο; Μήπως επειδή ήταν τόσο παθιασμένος μέσα σε όλες τις δυσκολίες που είχε περάσει;
«Ναι, σίγουρα. Είχε αυτό το πάθος, το οποίο δεν μπορείτε να το καταλάβετε. Αγαπούσε το ποδόσφαιρο, το άθλημα, του άρεσε να ανταγωνίζεται τους πάντες. Κάτι που του το αναγνωρίζουν όλοι μέχρι και σήμερα. Οι οπαδοί τον αγάπησαν, τον λάτρεψαν για αυτό τον λόγο. Ακόμη και οι αντίπαλοι οπαδοί τον σέβονταν, επειδή ήταν ένας άνθρωπος έξω καρδιά αλλά και ντόμπρος».


Πως ο κόσμος θα θυμάται τον Σίνισα; Τι άφησε στο ποδόσφαιρο και στον κόσμο;
«Σίγουρα θα θυμούνται τις φοβερές εκτελέσεις του στα φάουλ. Είναι άλλωστε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου με φάουλ, έχει σκοράρει 28 γκολ. Αυτό είναι το ένα πράγμα, σίγουρα. Το άλλο που θα θυμούνται για τον Μιχαΐλοβιτς είναι σίγουρα ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα που έβγαζε μέσα στο γήπεδο. Το πώς έπαιζε, πώς κινούνταν μέσα στο γήπεδο, αλλά φυσικά και το πώς ήταν εκτός γηπέδου ως άνθρωπος. Γιατί ως προπονητής ήταν ο ίδιος ακριβώς τύπος, με το ίδιο πάθος».