Πάβλοβιτς στον bwinΣΠΟΡ FM: «Νιώθω τυχερός που βρέθηκα στην Ελλάδα, παρότι με ήθελαν πολλές ομάδες»

Από την κορυφή του κόσμου με τη «χρυσή» U20 της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, στη Νιγρίτα Σερρών και τον Εθνικό Αστέρα.

Η ιστορία του Μίλαν Πάβλοβιτς ήταν ξεχωριστή και σήμερα αποκάλυψε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6 και τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο το παρασκήνιο για την έλευσή του στην Ελλάδα, αντί να πάει σε κάποια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα όπως έγινε με άλλους συμπαίκτες του από το Μουντιάλ U20 της Χιλής το 1987.

Ο πόλεμος στο Σαράγεβο τον έκανε να αφήσει άρον-άρον την πατρίδα του, βρέθηκε στη Σερβία και από εκεί στην Ελλάδα, και παρότι περίμενε να παίξει για τον Άρη τελικά αγωνίστηκε πρώτα για τη Νιγρίτα Σερρών, ακολούθησε η Καρδίτσα και έπαιξε στο Κύπελλο UEFA με τον Ηρακλή.

Τελευταίος του σταθμός ο Εθνικός Αστέρας, ενώ ως προπονητής εργάστηκε στον Αστέρα Τρίπολης και τον Ολυμπιακό, δουλεύοντας με παιδιά όπως ο Κώστας Φορτούνης και ο Παναγιώτης Ρέτσος.

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Μίλαν Πάβλοβιτς στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο

Για τη «χρυσή» U20 της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας στο αντίστοιχο Μουντιάλ της Χιλής και πώς βρέθηκε στην Ελλάδα: «Ήμουν άτυχος, επειδή έπαιζα στην Ζελεζνιτσάρ Σαραγέβο, σε μία από τις καλές ομάδες της εποχής μαζί με τους Μπαστάρεβιτς, Μπάλιτς, Σαμπανάτζοβιτς και άλλα πολύ μεγάλα ονόματα, που έπαιξαν στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας. Είχαμε πολύ μεγάλο ταλέντο, που υπερχείλιζε και η δύναμή μας ήταν το σύνολο. Υπήρξαν παιδιά που δεν έπαιξαν λεπτό, αλλά ήταν σημαντικοί για το κλίμα στο ξενοδοχείο που ήμασταν στη Χιλή για 21 μέρες. Το ίδιο είχε κάνει και ο κύριος Ρεχάγκελ, που έκανε με την Εθνική Ελλάδας το 2004, και κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση του Euro.

Υπήρξαν αρκετοί αξιόλογοι παίκτες όλα αυτά τα χρόνια, αν δείτε και τώρα και υπήρχε Γιουγκοσλαβία, φανταστείτε να έπαιζαν ο Μόντριτς με τον Μίτροβιτς και τον Τάντιτς, πιστεύω ότι θα μπορούσε να γίνει Παγκόσμια Πρωταθλήτρια. Έγινε ό,τι έγινε, χωρίς να μας ρωτήσει κανένας τι θέλουμε εμείς. Υπήρξε και ένα ντοκιμαντέρ του Βράνκοβιτς. Η ταινία και το βιβλίο είναι μοναδικά. Με ρωτούν τι αισθάνομαι και τους απαντώ: "Κλείνω τα μάτια μου και αισθάνομαι ότι δεξιά μου είναι ο Μπόμπαν, αριστερά ο Προσενέφσκι, δεξιά ο Μιγιάτοβιτς και μπροστά ο Σούκερ και αριστερά παίζει όλη τη γραμμή ο Γιάρνι και μαζί μου ήταν και ο Μπρνόβιτς". Εμείς πήγαμε στη Χιλή ως έμπειροι παίκτες, με 70-80 παιχνίδια στη Super League και είχαμε πολλές παραστάσεις.

Προπονητής ήταν ο Όσιμ και μετά ανέλαβε την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, με εξαιρετικούς συνεργάτες που παρέμειναν στην ομάδα μετά την αποχώρησή του. Είχα προτάσεις από Ισπανία, Γερμανία και Γαλλία, για παράδειγμα με πάρει ο Μπαστάρεβιτς από τη Σοσό και ήθελα πολύ να πάω τρέχοντας! Ήταν πολύ καλές ομάδες, όπως και οι αποδοχές και έπαιζε στην Ευρώπη. Όλα αυτά έγιναν πριν από τον πόλεμο. Έγινε ο πόλεμος στο Σαράγεβο, ήταν έγκυος η γυναίκα μου, πήγαμε στη Σερβία και η μόνη χώρα που μας δέχθηκε ήταν η Ελλάδα. Ήταν παιχνίδι της μοίρας, δεν μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω εκείνη την εποχή. Το λάθος μου ήταν πως δεν είχα ποτέ μάνατζερ και ήρθα στην Ελλάδα με τους φίλους μου. Έλεγαν ότι δεν είμαι ο αληθινός Πάβλοβιτς.

Κανονικά ήρθα για τον Άρη στην Ελλάδα. Η πρώτη μου ομάδα, όμως, στην Ελλάδα, ήταν η Νιγρίτα Σερρών, μετά πήγα με τους φίλους μου στον Εδεσσαϊκό που κάναμε σπουδαία πράγματα. Οι φίλοι μου, επειδή δεν είχαμε μάνατζερ, δεν είχαν αφήσει το τηλέφωνο, για να επικοινωνήσουν όσοι ήθελαν, και δεν μπορούσαν να μας βρουν. Μετά ήμουν στον Ηρακλή και είχα πρόταση από ομάδα του Champions League, που δεν θέλω να πω το όνομά της, και δεν έγινε επειδή ήταν στενά τα χρονικά περιθώρια, παρότι είχαμε συμφωνήσει. Είχα πολλές τέτοιες περιπτώσεις και ως προπονητής που είμαι τώρα, είχα και προτάσεις να αναλάβω κάποιες εθνικές ομάδες που ήμουν μεταξύ των υποψηφίων, κάτι συνέβαινε και δεν ήμουν η τελική επιλογή».

Για το πού βρίσκεται τώρα: «Είμαι στη Σερβία. Βοηθώ σε ένα μεγάλο αθλητικό κέντρο. Αισθάνομαι πως υποχρέωση να αφήσω κάτι στην πόλη μου, στα παιδιά και τους γονείς τους, ως προπονητής, ως instructor, επειδή είχα δουλέψει στον Αστέρα Τρίπολης και στον Ολυμπιακό, βγάζοντας αρκετά παιδιά όπως τον Φορτούνη και Ρέτσο από τις ακαδημίες. Νιώθω ότι είναι δεύτερο σπίτι μου ο Ολυμπιακός, τον οποίο συνάντησα και στο πρόσφατο ματς με την Μπάτσκα Τόπολα στη Σερβία. Δούλεψα με αρκετά νέα παιδιά, όπως και ο Κυριακόπουλος, και άλλα παιδιά από Αστέρα Τρίπολης και Ολυμπιακό, και χαίρομαι πολύ που εξελίσσονται».

Για το αν μετάνιωσε που ήρθε στην Ελλάδα: «Δεν θα το έλεγα. Με τον Ηρακλή πήγαμε στο Κύπελλο UEFA, με την Καρδίτσα κάναμε αξιόλογη πορεία και είχαμε κερδίσει τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο Ελλάδας, με τον Εθνικό Αστέρα είχαμε πολύ καλή πορεία και στη συνέχεια δούλεψα στον Αστέρα Τρίπολης και στον Ολυμπιακό, και είναι σημαντικές οι εμπειρίες που πήρα από το ποδόσφαιρο».