Δεν τους περιμέναμε αλλά «έλαμψαν»: Ενδεκάδα Μουντιάλ γεμάτη αουτσάιντερ, εκπλήξεις και στιγμές!

Το Μουντιάλ είναι η διοργάνωση των εκπλήξεων, των αναπάντεχων «ηρώων» και η ευκαιρία για πολλούς ποδοσφαιριστές να δείξουν στον κόσμο έως ένα βαθμό την αξία τους.

Το τουρνουά του Κατάρ αναμένεται να αποτελέσει μια από τις πιο αμφιλεγόμενες διοργανώσεις διαχρονικά. Από ζητήματα που σχετίζονται με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την προσπάθεια «μακιγιαρίσματος» -όσων γίνεται- με ανακριβή ή μη έγκυρα στοιχεία (π.χ αριθμός νεκρών στα έργα κατασκευής σταδίων), μέχρι τη χρησιμοποίηση της θρησκείας ως «χαλί» για να κρυφτούν κάτω από αυτό ιδεολογίες ομοφοβίας ή περιορισμένης ελευθερίας λόγου.

Αφήνοντας όλα αυτά στην άκρη, μένει το ποδόσφαιρο και αυτό φρόντισε να μας αποζημιώσει με τον καλύτερο τρόπο. Πλην των «αστέρων» που λίγο-πολύ βρίσκονταν στη «λίστα» με αυτούς που περιμέναμε να παρακολουθήσουμε, υπήρξαν αυτοί που είτε δεν τους γνωρίζαμε είτε δεν περιμέναμε να κάνουν τον «θόρυβο» που εν τέλει έκαναν.

Κάποιοι από αυτούς θα μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον λόγω του «ντόρου» και της προσπάθειας μεγάλων συλλόγων που θα επιχειρήσουν να τους εντάξουν στο δυναμικό τους, την ώρα που κάποιοι άλλοι θα «χαραχθούν» στη μνήμη μας και την ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου για τις στιγμές που μας χάρισαν.

Γαλλία και Αργεντινή έχουν «κλείσει» ραντεβού την Κυριακή (14/12 17:00) στο στάδιο «Λουσαΐλ» για τον μεγάλο τελικό, με μοναδικό έπαθλο την κορυφή του κόσμου.

Μέχρι τότε όμως πάμε να ρίξουμε μια ματιά σε μια ενδεκάδα παικτών που δεν περιμέναμε, όμως οι ίδιοι φρόντισαν να κάνουν την παρουσία τους... κάτι παραπάνω από αισθητή.

Ντομινίκ Λιβάκοβιτς(Κροατία)

Τι να πει κανείς για τον 27χρονο τερματοφύλακα της Ντιναμό Ζάγκρεμπ, αυτά που έχει κάνει στο φετινό Μουντιάλ δεν έχουν προηγούμενο. Μπορεί στο μυαλό των περισσοτέρων ο Μπόνο του Μαρόκου να φαντάζει ως ο no.1 φύλακας «άγγελος» κάτω από την εστία στην ενδεκάδα της διοργάνωσης, όμως οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους.

Μέχρι και οι δύο τους να φτάσουν στα ημιτελικά ο Κροάτης τερματοφύλακας είχε γλιτώσει την «Χρβάτσκα» από το να δεχθεί 19 τέρματα, απομακρύνοντας την μπάλα όταν αυτή κινούνταν προς την εστία του με ποσοστό της τάξης του 86,4%, την ίδια στιγμή που ο -επίσης- εξαιρετικός, Μπόνο, έφτασε στο 80%.

Σε αυτά έρχεται να προστεθεί η εκπληκτική εμφάνιση του απέναντι στην Ιαπωνία για τους «16», όπου μετά από τις κομβικές επεμβάσεις του στην κανονική διάρκεια απέναντι στους «μπλε σαμουράι», ήρθαν και οι τρείς αποκρούσεις στα πέναλτι δίνοντας την πρόκριση στην Κροατία για τους «8» της διοργάνωσης. Άξιος...«διάδοχος» του Σούμπασιτς, ο οποίος στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο είχε αποκρούσει επίσης τρία πέναλτι στην ίδια φάση απέναντι στη Δανία.

Το ματσάρισμα με τη Βραζιλία στα προημιτελικά ήταν ακόμη μια αφορμή για «λάμψη», κατέβασε «ρολά» δεχόμενος γκολ μόνο όταν ο Νεϊμάρ... «αποφάσισε» να περάσει και τον ίδιο για να σκοράρει. Πράγμα που δεν ήταν αρκετό καθώς με το ματς να οδηγείται στα πέναλτι ύστερα την ισοφάριση του Πέτκοβιτς, δεν είχε πει ακόμη την τελευταία του κουβέντα, πιάνοντας και το πέναλτι του Ροντρίγκο συμβάλλοντας τα μέγιστα στην μεγάλη πρόκριση για τα ημιτελικά.

Μπόρνα Σόσα (Κροατία)

Ο 24χρονος αριστερός μπακ της Στουτγάρδης είχε μόλις οκτώ συμμετοχές με την εθνική ομάδα πριν εμφανιστεί στο Κατάρ, όμως άμεσα αποτέλεσε τη βασική επιλογή του Ζλάτκο Ντάλιτς για το δεξί άκρο της άμυνας. Η ταχύτητα του, η συνέπεια στο ανασταλτικό κομμάτι και το θάρρος με το οποίο μπορούσε να κουβαλάει τη μπάλα ως την αντίπαλη περιοχή όταν οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές, τον καθιστούσαν ως έναν από τους καλύτερους στη θέση του.

Κατάφερε να περιορίσει όποιον αντιμετώπισε χωρίς να παραχωρήσει φτηνά φάουλ πράγμα που αποδεικνύει και καθαρό ποινικό του «μητρώο», στα 380΄ λεπτά που έχει αγωνιστεί. Απουσίασε λόγω ίωσης στον προημιτελικό με τη Βραζιλία χωρίς να στοιχίσει εν τέλει στους Κροάτες. Μια άκρως θετική παρουσία κατά γενική ομολογία.

Γιόσκο Γκβάρντιολ (Κροατία)

Για να φτάσει μια ομάδα ως τα ημιτελικά ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου, εκτός από τύχη -τις περισσότερες φορές- προϋποθέτει να διαθέτει μια καλή άμυνα, με συνοχή, ηγέτη και... ταλέντο όπως στην περίπτωση μας. Ο λόγος για τον Γκβάρντιολ, ο νεαρός στόπερ που διαπρέπει στη Λειψία είναι το κάτι άλλο.

Μόλις 20 ετών, πήρε τη φανέλα βασικού δικαιωματικά... στο «σπίτι» του, αντικαθιστώντας επάξια τον «δικό μας» -πλέον-, Ντομαγκόι Βίντα, στο πλευρό του Ντέγιαν Λόβρεν με τον οποίο δεν έχασαν ούτε δευτερόλεπτο στη διοργάνωση.

Υστέρησε εμπειρίας μόνο... στο θεωρητικό κομμάτι, καταγράφοντας «αψεγάδιαστες» εμφανίσεις από την «πρεμιέρα» του Μουντιάλ. Ακόμη και απέναντι στο Βέλγιο των Ντε Μπρόινε, Αζάρ ή τη Βραζιλία των Νεϊμάρ, Βινίσους και των υπολοίπων «αστέρων» δεν «μάσησε».

Ταχύτατος, υπερβολικά δυνατός με σπάνια ποδοσφαιρική ωριμότητα για την ηλικία του, καθάρισε 47 φάσεις στα έξι ματς που αγωνίστηκε όντας τρίτος στη σχετική λίστα. Ένας πραγματικός «πονοκέφαλος» για τους αντίπαλους επιθετικούς. Αξίζει να σημειωθεί πως ήταν εξίσου καλός με τη μπάλα στα πόδια, με τον αριστεροπόδαρο στόπερ των Κροατών να τοποθετείται μόλις 8ος σε επαφές με την μπάλα (450).

Δυστυχώς για τον ίδιο, στο τελευταίο του ματς έπεσε πάνω στον Λιονέλ Μέσι που αποφάσισε να τον «τρέξει» πριν βγάλει μια ακόμη μαγική ασίστ, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δε θα μπορούσε να αλλάξει την συνολική εικόνα του. Αποτελεί στόχο ήδη των κορυφαίων ομάδων, όπως Σίτι, Τσέλσι και το σίγουρο είναι πως θα τον ακούμε για πολύ καιρό ακόμα.

Ναγιέφ Αγκέρντ (Μαρόκο)

Είναι γνωστός στο ευρωπαϊκό κοινό μετά τη μεταγραφή του στη Γουέστ Χαμ το περασμένο καλοκαίρι έναντι 35 εκατομμυρίων ευρώ, πάραυτα μέσω της συμμετοχής του στο Παγκόσμιο Κύπελλο «συστήθηκε» εκτενέστερα σε παγκόσμια κλίμακα.

Στα 26 του έχοντας 30 συμμετοχές με το εθνόσημο, ήταν ο ηγέτης της άμυνας των «λιονταριών του Άτλαντα», βάζοντας το «λιθαράκι» του στο επίτευγμα του Μαρόκου να φτάσει στα ημιτελικά δίχως να έχει δεχθεί ούτε ένα τέρμα από αντίπαλο (μόνο ένα αυτογκόλ). Ο ύψους 1.88 στόπερ στον «αέρα» δύσκολα έχασε μονομαχίες ενώ τον χαρακτήριζαν οι γρήγορες επιστροφές του όταν η ομάδα του έπρεπε να αμυνθεί.

Γιόσιπ Γιουράνοβιτς (Κροατία)

Ο συμπαίκτης του Γιώργου Γιακουμάκη στη Σέλτικ άνηκε στην κατηγορία «τα κάνει όλα και συμφέρει». Ακούραστος, αγωνίστηκε και στις έξι αναμετρήσεις της «Χρβάτσκα» στο ταξίδι της ως τα ημιτελικά. Στο δεξί άκρο ολοκλήρωνε ιδανικά την τετράδα της άμυνας μπροστά από τον Λιβάκοβιτς, εμπνέοντας σιγουριά και εμπιστοσύνη. Επιθετικός όσο χρειαζόταν χωρίς να εκτίθεται παρά τα αρκετά ανεβάσματα του.

Μοίρασε και μια ασίστ απέναντι στον Καναδά ενώ κατάφερε να «σβήσει» τον Βινίσιους στο καλύτερο του ματς στη διοργάνωση, κόντρα στη «σελεσάο». Άξιο αναφοράς πως κάλυψε το κενό του Σόσα στην αριστερή πλευρά όταν χρειάστηκε... «βγάζοντας» μάτια. Αν κάποιος δεν γνώριζε τη φυσική θέση του 27χρονου θα δυσκολευόταν να πιστέψει πως αυτός ο ποδοσφαιριστής αγωνιζόταν με ανάποδο πόδι.

Σοφιάν Άμραμπατ (Μαρόκο)

Πρόκειται για τον αδερφό του Νορτνίν Άμραμπατ που αγωνίζεται στην ΑΕΚ, και στο πρόσωπο αυτού το Μαρόκο βρήκε έναν πραγματικό ηγέτη στο χώρο της μεσαίας γραμμής. Δεν έχασε ούτε λεπτό, δίνοντας και την «ψυχή» του στο χορτάρι.

Από την έναρξη μέχρι και το σφύριγμα της λήξης δεν σταμάτησε να μαρκάρει, και να μεταβιβάζει σωστά την μπάλα στην επίθεση μετά από κλεψίματα, συνδέοντας και τις τρεις γραμμές της ομάδας του Ρεγραγκί. Ήταν κάτι παραπάνω από κομβικός στον τρόπο παιχνιδιού των Αφρικανών, με την ταχύτητα και τη μεθοδικότητα με την οποία επιχειρούσαν να χτυπήσουν στην αντεπίθεση να αποτελεί το «Α» και το «Ω».

Η «αυτοθυσία» του αντικατοπτρίζεται και σε αριθμούς, σε έξι αγώνες μέτρησε περισσότερα από 70 χιλιόμετρα, δέκα επιτυχημένα τάκλιν, έξι επεμβάσεις, 23 κερδισμένες μονομαχίες και 51 ανακτήσεις μπάλας, οι περισσότερες από οποιονδήποτε άλλο Αφρικανό στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου! Μάλιστα απέναντι στην Πορτογαλία, ακόμη και στο 90+8΄ αντί να απομακρύνει όσο πιο μακριά γινόταν τη μπάλα ο ίδιος την κράτησε, απέφυγε όποιον βρήκε μπροστά του προκειμένου να δημιουργήσει προϋποθέσεις για το 2-0.

Θα μπορούσε να είναι από τους υποψήφιους «MVP» στην τρελή πορεία του Μαρόκου που μετά από την πρωτιά στον όμιλο, απέκλεισε διαδοχικά Ισπανία και Πορτογαλία, με την «τελεία» στο «όνειρο» του να μπαίνει απέναντι στη Γαλλία για τα ημιτελικά.

Αζεντίν Ουνάχι (Μαρόκο)

Όταν έχεις αποκλειστεί ως προπονητής της Ισπανίας και σε απασχολεί να μάθεις ποιος φοράει το νούμερο «8», αυτό σημαίνει πολλά. Το «8» φόραγε ο χαφ του Μαρόκου, Ουνάχι, που στα 22 ήταν βασικό «γρανάζι» στη μηχανή του Μαρόκου, φτάνοντας σε σημείο να κάνει τον Λουίς Ενρίκε να διερωτάται για τον ίδιο μετά τον αποκλεισμό της ομάδας του.

Όπως και ο Άμραμπατ, δεν θα γινόταν να τρέξει η να μαρκάρει λιγότερο, θα είχε αντίκτυπο στην ομάδα του άλλωστε. Όντας όμως παίκτης που αγωνίζεται στην Ανζέ με ότι παραστάσεις αυτό μπορεί να συνεπάγεται, ήταν συγκλονιστικός.

Δεν «έβλεπε» κανέναν κόντρα στη «φούρια ρόχα», ενώ κατά τη διάρκεια του τουρνουά αυτό που τον χαρακτήριζε ήταν οι τοποθετήσεις του όταν το Μαρόκο αμυνόταν, και οι άμεσες επεμβάσεις του χωρίς το λάθος να είναι στις «επιλογές». Ήδη αγγλικές «σειρήνες» ηχούν στο τηλέφωνο του γαλλικού συλλόγου.

Έντσο Φερνάντες (Αργεντινή)

Μπορεί να μην λογιζόταν ως βασική επιλογή για την ομάδα του Λιονέλ Σκαλόνι, όμως ο ίδιος φώναξε «παρών» στις ευκαιρίες που του δόθηκαν και έφτασε να είναι μια από τις «σταθερές» στην ενδεκάδα της «αλμπισελέστε». Μετά το «κάζο» με τη Σαουδική Αραβία ήρθε από τον πάγκο και στην αναμέτρηση με το Μεξικό, όπου με ένα τρομερό γκολ «σφράγισε» την κρισιμότερη νίκη για την Αργεντινή στο εφετινό Μουντιάλ.

Στα ματς που ακολούθησαν παρέμεινε στο αρχικό σχήμα φτάνοντας στο 90λεπτο στην πρόκριση με Αυστραλία και τη διαδικασία των πέναλτι με την Ολλανδία όπου και αστόχησε. Πάλι καλά για τον ίδιο, διότι θα ήταν άδικο να επισκιαστεί η εξαιρετική του παρουσία στη διοργάνωση από μια αστοχία στη «ρωσική ρουλέτα».

Ο 21χρονος απέδειξε και στον ημιτελικό για ποιόν λόγο πρέπει να βρίσκεται στην αρχική ενδεκάδα. Πάθος, προσήλωση, συγκέντρωση και μπροστά του ο τελικός.

Μετρώντας μόλις λίγους μήνες στην Ευρώπη, έχει κάνει τους ανθρώπους της Μπενφίκα να «τρίβουν» τα χέρια τους με την επένδυση τους το περασμένο καλοκαίρι. Προσαρμόστηκε άμεσα στο πλάνο της ομάδας με σπάνια ωριμότητα, πάσαρε με ποσοστό της τάξης του 88,4% όντας απαραίτητος στο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας που πολλές φορές έως τώρα κλήθηκε να εφαρμόσει η ομάδα του Λιονέλ Μέσι.

Σαλέμ Αλ Ντασαουρί (Σαουδική Αραβία)

Αυτή και αν ήταν έκπληξη, ο 31χρονος Σαουδάραβας εξτρέμ της Αλ Χιλάλ άφησε «ανεξίτηλο» το στίγμα του στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλων. Πλην της καλής του παρουσίας σε όλα τα ματς των ομίλων που η ομάδα του θα μπορούσε να είχε πάρει και την πρόκριση, ο ίδιος έφυγε από το Κατάρ έχοντας στη «βαλίτσα» του ένα «highlight» καριέρας για το οποίο θα μνημονεύεται σαν ήρωας τόσο στη χώρα του, όσο και στην ιστορία του θεσμού.

Στην πρεμιέρα με την Αργεντινή ήταν αυτός που με ασύλληπτο σουτ πέρασε τη μπάλα από κάθε πιθανό «εμπόδιο» που βρέθηκε μπροστά της ως τα δίχτυα του Εμιλιάνο Μαρτίνεζ, ολοκληρώνοντας την ανατροπή απέναντι σε ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, την «αλμπισελέστε».

Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία των 22 διοργανώσεων ήταν ήδη γεγονός. Ο ίδιος βέβαια έχοντας τονωθεί με αυτοπεποίθηση φόρεσε το περιβραχιόνιο στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις, σκόραρε κόντρα και στο Μεξικό την τελευταία αγωνιστική δίνοντας απλόχερα την πρόκριση στην Πολωνία (λόγω της διαφοράς τερμάτων).

Ρίτσου Ντόαν (Ιαπωνία)

Ο 24χρονος δεξιός ακραίος της Φράιμπουργκ ήταν «γνώριμος» λόγω των αναμετρήσεων με τον Ολυμπιακό στους ομίλους του Europa League φέτος. Στέλεχος της εθνικής του ομάδας την τελευταία τετραετία χωρίς ωστόσο να βρίσκεται διαρκώς στην ενδεκάδα των «μπλε σαμουράι», δύσκολα και ο ίδιος θα φανταζόταν τι θα επεφύλασσε η συνέχεια του τουρνουά για τον ίδιο και τη χώρα του.

Ο Ντόαν ήταν ο κοινός «παράγοντας» στις δύο μεγάλες νίκες-ανατροπές των Ιαπώνων απέναντι σε Γερμανία και Ισπανία. Στη πρεμιέρα κόντρα στα «πάντσερ» πέρασε αλλαγή στο 71΄ ισοφαρίζοντας τέσσερα λεπτά αργότερα, ενώ με τη «φούρια ρόχα» ερχόμενος από τον πάγκο στο ημίχρονο χρειάστηκε μόλις τρία λεπτά αυτή τη φορά για να φέρει το ματς στα ίσα. Ένα «super sub» για την ομάδα του Μοριγιάσου, που όσο βρέθηκε στο χορτάρι ήταν από τους πιο επικίνδυνους παίκτες των Ασιατών.

Τζου Σουνγκ Τσό (Νότια Κορέα)

Ο επιθετικός της Γιέονμπουκ Χιουντάι «έφαγε» τη θέση από τον Ουί Τζο Χουάνγκ του Ολυμπιακού στη κορυφή της επίθεσης της Νότιας Κορέας. Στην πρώτη αγωνιστική αντικατέστησε τον σέντερ φορ των «πειραιωτών» μόλις για 15 λεπτά, όμως η συνέχεια τον βρήκε στο αρχικό σχήμα μέχρι και τη φάση των «16».

Επιλογή που δικαίωσε τον προπονητή των Ασιατών, τον άλλοτε -επίσης- ερυθρόλευκο, Πάολο Μπέντο, που είδε τον 24χρονο να σκοράρει εις διπλούν στην ήττα με την Γκάνα (3-2). Στην κορυφή της επίθεσης βρισκόταν ένας παίκτης αισθητός στην αντίπαλη άμυνα συγκριτικά με τον Ουί Τζό, που κατά κύριο λόγο ήταν ακίνδυνος.

Πολύ γρήγορος με ή χωρίς την μπάλα στα πόδια, επιχειρώντας να απειλήσει όποτε του δινόταν και η παραμικρή ευκαιρία. Έχει αγωνιστεί μόνο στο εθνικό πρωτάθλημα της Νοτίου Κορέας, όμως οι εμφανίσεις του στο Μουντιάλ μόνο απαρατήρητες δεν πέρασαν στην Ευρώπη.


Επιμέλεια: Γιώργος Αυλακιώτης